Από τη Σύνταξη
Ο Μπολσονάρο φεύγει από την ηγεσία της χώρας μετά από 3 χρόνια. Εκλέχθηκε το 2018 και ανέλαβε επίσημα την ηγεσία της χώρας το 2019 και επίσημα φεύγει από την ηγεσία της χώρας την 1η Ιανουαρίου του 2023 μετά τη νίκη του Λούλα με ποσοστό 50,90% στον δεύτερο γύρο έναντι του 49,10% του Μπολσονάρο.
Για να δούμε λίγο τα ιστορικά δεδομένα σε ότι αφορά τις εκλογικές αναμετρήσεις η Ρούσεφ είχε εκλεγεί το 2010 και 2014 ενώ ο Λούλα είχε διατελέσει πρόεδρος τα έτη 2003-2011. Κατά την διάρκεια της πρώτης του θητείας, ο Λούλα ως αριστερός πολιτικός εισήγαγε σαρωτικά κοινωνικά προγράμματα με στόχο την καταπολέμηση της φτώχειας και την ανύψωση της εργατικής τάξης της χώρας, ενώ διαδραμάτισε εξέχοντα ρόλο και σε διεθνή ζητήματα όπως το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και ζητήματα που αφορούν την κλιματική αλλαγή. Ο Λούλα του 2017 καταδικάστηκε για ξέπλυμα χρήματος και διαφθορά σε μια αμφιλεγόμενη δίκη σε εννιάμιση χρόνια φυλάκισης. Συνελήφθη τον Ιούλιο του 2018, όσο ήταν ο Μπολσονάρο στην εξουσία και έκατσε στη φυλακή συνολικά 580 μέρες.Τον Νοέμβριο του 2019, το Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο έκρινε ότι οι φυλακίσεις με εκκρεμείς εφέσεις ήταν παράνομες και ο Λούλα έτσι αποφυλακίστηκε. Στις 24 Ιουνίου του 2021 όλες οι κατηγορίες εναντίον του ακυρώθηκαν και επίσημα από το ανώτατο ομοσπονδιακό δικαστήριο της χώρας, όπου έκρινε ότι ο δικαστής Μόρο που τον καταδίκασε, ήταν προκατελλειμένος εναντίον του. Έτσι μετά από αρκετά χρόνια πολιτικού αφοπλισμού του και φυλάκισης μπήκε ξανά στην πολιτική ζωή της χώρας.
Ας δούμε όμως συνοπτικά το βιογραφικό του νέου προέδρου
Ο Νέος πρόεδρος της Βραζιλίας γεννήθηκε το 1945, άρα σήμερα είναι 77 ετών. Η μόρφωση του είναι ελάχιστη, δηλαδή δεν έχει βγάλει κάποιο πανεπιστήμιο. Από νωρίς όμως εντάχθηκε στο εργατικό κίνημα της χώρας όντας εργαζόμενος στην εταιρεία Villares Metals SA. Το 1975 έγινε πρόεδρος του συνδικάτου μεταλλωρύχων, τομέα όπου εργαζόταν από τα 14 του χρόνια. Στις απεργίες των ετών 1978-1980 έπαιξε πρωταρχικό ρόλο, όπου εν μέσω δικτατορίας που περνούσε η χώρα του, συνελήφθη και φυλακίστηκε για 31 μέρες. Στη Βραζιλία υπήρχε δικτατορία τα έτη 1964-1985 με διάφορες εναλλαγές στρατιωτικών στην εξουσία της χώρας.
Το 1980 ο Λούλα ίδρυσε το κόμμα των εργαζομένων της Βραζιλίας, ένα αριστερό κόμμα με προοδευτικές ιδέες που δημιουργήθηκε εν μέσω της στρατιωτικής κυβέρνησης της Βραζιλίας. Το κόμμα αυτό μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2002 έγινε το μεγαλύτερο κόμμα του κοινοβουλίου. Το 2002 ανέλαβε την εξουσία υπό τον Λούλα, κάτι που το διατήρησε μέχρι το 2019 στην εξουσία υπό την Ντίλμα Ρούσεφ που κέρδισε τις εκλογές του 2010 και 2014. Το 2019 ανέλαβε την εξουσία ο Μπολσονάρο αφού το κόμμα του Λούλα υπό τον Φερνάντο Χαντάτ έχασε τις εκλογές του 2018. Το κόμμα λόγω των δικαστικών περιπετειών του Λούλα το είχαν αναλάβει οι δυο προαναφερόμενοι. Ο Λούλα είχε απαλλαγεί από την προεδρία του κόμματος το 2005 λόγω των δικαστικών του περιπετειών.
Στις 2 Οκτωβρίου 2022, στις εκλογές του πρώτου γύρου, ο Λούλα έλαβε την πρώτη θέση με το 48,43% του εκλογικού σώματος να τον ψηφίζει.Προκρίθηκε στον δεύτερο γύρο εναντίον του Ζαΐρ Μπολσονάρου, ο οποίος έλαβε 43,20% στον πρώτο γύρο και ο Λούλα εκλέχθηκε πρόεδρος της χώρας στον δεύτερο γύρο, 30 Οκτωβρίου 2022, τρεις μέρες μετά τα 77α γενέθλιά του. Με αυτή του την εκλογή εγινε ο πρώτος πρόεδρος στην Βραζιλία που εκλέγεται για τρεις θητείες και ο πρώτος μετά τον Γκετούλιο Βάργκας που έχει υπηρετήσει περισσότερες από μία μη συνεχόμενες θητείες. Επίσης έγινε ο πρώτος υποψήφιος που κέρδισε έναν εν ενεργεία πρόεδρο στην Βραζιλία.
Ο Λούλα προεκλογικά δήλωσε ότι οι κύριες δεσμεύσεις του είναι η ανασυγκρότηση της χώρας απέναντι στην οικονομική κρίση – μέσω της δημοκρατίας, της κυριαρχίας και της ειρήνης, της οικονομικής ανάπτυξης και της σταθερότητας, της καταπολέμησης της φτώχειας, της εκπαίδευσης, της εφαρμογής ενός εθνικού πολιτιστικού συστήματος και της επέκτασης των στεγαστικών προγραμμάτων.Το τι ακριβώς θα μπορέσει να κάνει θα το μάθουμε όταν αναλάβει την εξουσία.
Η εξουσία του Μπολσονάρο και τη θα παραλάβει ο Νέος πρόεδρος
Στα χρόνια της θητείας του Μπολσονάρο αποψιλώθηκαν περίπου 2 δισεκατομμύρια δέντρα στον Αμαζόνιο. Στα χέρια πολιτών, οπαδών του κυρίως, βρέθηκαν πολύ περισσότερα όπλα από όσα διαθέτουν μαζί στρατός και αστυνομία. Σήμερα στη Βραζιλία 30 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, ενώ ο μέσος μισθός είναι στα χειρότερα επίπεδα των τελευταίων 28 χρόνων. Η διαχείριση της πανδημίας από τον Μπολσονάρο ήταν τραγική και κόστισε 688.000 νεκρούς, που είναι το υψηλότερο νούμερο θανάτων μετά τις ΗΠΑ.
Ο Μπολσονάρο βρέθηκε αρκετές φορές έναντι της δικαιοσύνης, αφού προσπαθούσε να καταργήσει βασικές αρχές του πολιτεύματος και να ενισχύσει τη δική του εξουσία. Το περασμένο καλοκαίρι και βλέποντας το φάσμα της ήττας του να ζυγώνει ξεκίνησε μια πολιτική κινδυνολογίας από τη μια και παροχής φτηνών επιδομάτων από την άλλη. Οι οπλισμένοι οπαδοί του ξεκίνησαν μια εκστρατεία κινδυνολογίας, όπου εκφοβίζαν του πολίτες της χώρας και παρομοιάζαν τον Λούλα με κάτι σαν το σατανά επί γης.Ψέμματα, συκοφαντίες, συνωμοσιολογία χαρακτήρισαν την προεκλογική στρατηγική του ακροδεξιού θαυμαστή του Τραμπ και της δικτατορίας των ετών 1964-1985. Ακόμα και την ημέρα των εκλογών υπήρξαν καταγγελίες για «επιστράτευση» της αστυνομίας στην προσπάθεια να παρεμποδιστούν αριστεροί ψηφοφόροι να φτάσουν στις κάλπες.
Για τον Λούλα η νίκη βέβαια έχει ιδιαίτερη σημασία, ακριβώς γιατί ήρθε κάτω από τέτοιες συνθήκες, απέναντι σε έναν αντίπαλο, που έχει μιλιταριστικές διαθέσεις. Ο κίνδυνος να χρησιμοποιήσει ο Μπολσονάρο αθέμιτες πρακτικές για να παραμείνει στην εξουσία είναι ορατός όταν έχει στην διάθεσή του ανθρώπους οπλισμένους. Η νίκη είναι νίκη της δημοκρατίας για την χώρα της Λατινικής Αμερικής, ωστόσο δεν είναι η τελική νίκη. Ο νέος πρόεδρος έχει να αντιμετωπίσει πολλές μιλιταριστικές πρακτικές από τον αντίπαλό του. Μέχρι την ώρα που γράφεται το άρθρο αυτό ο Μπολσονάρο έχει κρατήσει εκκωφαντική σιωπή απέναντι στο αποτέλεσμα. Κάποιοι σύμμαχοι του προέδρου της Βραζιλίας έχουν αποδεχτεί την ήττα, ωστόσο ο ίδιος ο πρόεδρος δεν έχει κάνει ακόμα επίσημη δήλωση για την αποδοχή της ήττας του και αυτό βέβαια έχει δυο ερμηνείες, είτε δεν μιλάει αναμένοντας τους οπαδούς του να αναλάβουν δράση, κάτι που το είδαμε και στην Αμερική με την εισβολή στο καπιτώλιο, όταν έχασε ο Τραμπ, που αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ενδεχόμενος κίνδυνος για την δημοκρατία της χώρας ή απλά απαξιώνει τον αντίπαλό του, που ίσως να είναι και το καλύτερο σενάριο, και βάζει άλλους να παραδεχτούν την ήττα.
Ο Λούλα έχει πολύ δύσκολο έργο μπροστά του, αναλαμβάνει μια χώρα στα πρόθυρα μιας σοβαρότατης οικονομικής κρίσης, με άδεια ταμεία, εναν καλπάζων πληθωρισμό, με ένα κονγκρέσο που κυριαρχεί η δεξιά, και θα βάλει σίγουρα εμπόδια σε αποφάσεις του προέδρου και βέβαια μια χώρα η οποία είναι διχασμένη. Είναι διχασμένη λόγω της πολιτικής του Μπολσονάρο.
Πάντως έχει σημασία να δείτε τον χάρτη αριστερά που αφορά την Λατινική Αμερική, που όπως φαίνεται μετά από αυτό το αποτέλεσμα οι δυνάμεις της αριστεράς έχουν αυξήσει την επιρροή τους.
Στην Κούβα, στο Περού, στη Νικαράγουα, στην Βολιβία,στην Ονδούρα, στην Κολομβία, στην Χιλή, στην Βραζιλία υπάρχουν αριστερές κυβερνήσεις.
Να θυμίσουμε ότι στις δεκαετίες του 60 και 70 οι ΗΠΑ θέλοντας να ελέγξουν την Λατινική Αμερική σε πολλές από τις χώρες επιβάλλαν δικτατορία. Στην Βραζιλία η χώρα πέρασε δικτατορία τα έτη 1964-1985.
Μεταξύ του 1973 και 1990 υπήρχε η δικτατορία του Πινοσέτ στη Χιλή. Από το 1976 εως το 1981 υπήρχε η δικτατορία του Βιδέλα στην Αργεντινή. Πριν την επανάσταση του 1959 με ηγέτη τον Φιντέλ Κάστρο στην Κούβα, υπήρχε η δικτατορία Μπατίστα από το 1952. Η δικτατορία του Αναστάσιο Σομόζα Ντεμπάιλε επικράτησε στη Νικαράγουα τα έτη 1972-1979. Οι Σαντινίστας ανέτρεψαν τον δικτάτορα και εγκαθίδρυσαν μια επαναστατική κυβέρνηση. Μετά την ανάληψη της κυβέρνησης, οι Σαντινίστας κυβέρνησαν την χώρα από το 1979 έως το 1990, στα πλαίσια μιας Δικτατορίας Εθνικής Ανασυγκρότησης. Σήμερα κυβερνούν την χώρα υπό τον Ντανιέλ Ορτέγκα (εκλέχθηκε πρώτη φορά το 2007).
Στη Βολιβία υπήρχαν δικτατορίες τα έτη 1970-71 και 1980-1982, σήμερα η χώρα κυβερνείται από τον αριστερό Λούις Άρτσε. Στο Ελ Σαλβαδόρ υπήρχε δικτατορία τα έτη 1979-1982. Σήμερα κυβερνείται από τον κεντροδεξιό Ναγίμπ Μπουκέλε. Στη Γουατεμάλα υπήρχε μια σύντομη δικτατορία το 1954, σήμερα η χώρα είναι υπό την ηγεσία του Αλεχάντρο Γιαματέι, ηγέτη του συντηρητικού κόμματος, όπου έχει δεσμευθεί να επαναφέρει τη θανατική ποινή στη χώρα για να βοηθήσει “να συντριφθούν οι βίαιες συμμορίες, να καταπολεμηθεί η φτώχεια για να σταματήσει η μετανάστευση και να τελειώσει η ” αηδιαστική “διαφθορά”.
Τέλος στην Αϊτή υπήρχε δικτατορία τα έτη 1991–1994, όπου σήμερα στη χώρα υπάρχουν σοβαρά πολιτικά προβλήματα. Ο συντηρητικός πρωθυπουργός Ζοβενέλ Μοΐζ, που εκλέχθηκε το 2016, δολοφονήθηκε το 2021 και ανέλαβαν την ηγεσία της χώρας δυο υπηρεσιακές κυβερνήσεις υπό τον Κλοντ Ζοζέφ και σήμερα υπό τον Αριέλ Ανρί.
Η Λατινική Αμερική αποτελεί τόσο παράδειγμα προς αποφυγή όσο και παράδειγμα προς μίμηση ανάλογα με την ιδεολογική αναφορά του ανθρώπου που διαβάζει αυτό το άρθρο.
