Γράφει ο Στέφανος Καραπέτης
Οι δημοσιογράφοι στην Ελλάδα και όχι μόνο, έχουν το δικαίωμα να γράψουν ότι θέλουν αρκεί βέβαια να μην προσβάλλουν κάποιον, γιατί αυτό ο κάποιος έχει το δικαίωμα να σε σύρει στα δικαστήρια. Οι πολιτικοί όμως πρέπει να είναι προσεκτικοί σε ότι λένε, γιατί όταν μιλάνε εκφράζουν έναν ολόκληρο οργανισμό. Ναι ο Κατρούγκαλος για παράδειγμα, ανεξαρτήτως εαν σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν αυτό που έλεγε, και αφορούσε τους ελεύθερους επαγγελματίες, εξέθεσε ένα ολόκληρο κόμμα, που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχε αναφέρει κάτι τέτοιο δημόσια.
Το ίδιο λοιπόν ισχύει και για τον Άδωνη Γεωργιάδη, εμείς ασκούμε πολιτική κριτικη και όχι προσωπική, ο οποίος είπε άκουσον-άκουσον ότι στόχος της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές είναι οι 180 έδρες για να μπορεί να κάνει την όποια συνταγματική αναθεώρηση χωρίς να χρειάζεται η συγκατάθεση κάποιυ αντιπολιτευόμενου κόμματος. Λίγο ή πολύ μας είπε ότι η ΝΔ θέλει να φτιάξει ένα μοναρχικό καθεστώς. Η αλήθεια είναι πως με βάση τα ποσοστά των εκλογών της 21ης Μαΐου είναι κοντά. Τα ποσοστά αυτά μας εξέπληξαν όλους, ουδείς μα κανείς δεν περίμενε κάτι τέτοιο.
Είναι μια ιστορική στιγμή που καλό είναι να μην βιαζόμαστε να την κρίνουμε, ας αφήσουμε λίγο να κυλήσει ο χρόνος και θα συζητηθεί το ποσοστό αυτό. Θα δώσω όμως μια συμβουλή στην Νέα Δημοκρατία και στους ψηφοφόρους της. Καταρχήν στην χώρα έχουμε δημοκρατία, που σημαίνει πως όταν ένας λαός σου δίνει 40%, μπορεί να σου δώσει και 5%. Πάμε λίγο λοιπόν στην πρόσφατη ιστορία και στο 2009, τότε που ο Γεώργιος Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ κατακτούσαν το επίσης ιστορικό ποσοστό του 43,9% και η ΝΔ του Καραμανλή έπαιρνε το 33,47%. Ο ΓΑΠ έπαιρνε τότε τις 160 έδρες και όλη η Ελλάδα πλην της Λακωνίας τότε και κάποιοι νομοί της Βορείου Ελλάδας, ήταν πράσινοι. Η τραγική ειρωνεία ήταν πως και τότε το ΚΚΕ είχε το 7,54% και ο ΣΥΡΙΖΑ έμπαινε στη βουλή με 4,6%. Ένα έτος μετά ο ΓΑΠ θα πήγαινε στο Καστελόριζο, όπου θα ανακοίνωνε το πρώτο μνημόνιο. Θέλετε να θυμηθούμε τα ποσοστά του 2012; Στις πρώτες εκλογές το ΠΑΣΟΚ πήρε 13,18%, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση με 16,78% και η ΝΔ έβγαινε πρώτη με 18,85%, ιστορικά χαμηλό ποσοστό. Οι δέυτερε εκλογές χαμήλωσαν ακόμα περισσότερο το ΠΑΣΟΚ, που έφτασε στο 12,28% και ο ΣΥΡΙΖΑ αύξανε το ποσοστό του στο 26,89%. Το τι θα γίνει την 25η Ιουνίου δεν το γνωρίζω, ως προς τα ποσοστά πάντα και ενδεχομένως και ως προς τις θέσεις. Μην θεωρούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει δεύτερος και το λέω εγώ που ανήκω στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν πεις όμως την αλήθεια, δηλαδή αν δεν κοιτά ξεις τα του πολιτικού σου οίκου, τότε απλά θα πέσει και θα σε πλακώσει.
Ο Άδωνις καλό είναι να προσέχει τι λέει γιατί όταν ο λαός θα κατανοήσει ότι θα πάμε σε ένα υβριδικό δικτατορικό καθεστώς με μια βουλή που δεν θα παίζει κανέναν ρόλο, και θα επικυρώνει τα πάντα χωρίς δυνατότητα αντίρρησης, τότε είμαι σίγουρος ότι αυτό δεν θα το επιτρέψει. Αφήστε δε και το άλλο. Υπάρχουν δυο νέα κόμματα και ένα που ήταν στο κοινοβούλιο το προηγούμενο διάστημα, που έχουν φτάσει κοντά, μιλάω για το κόμμα Νίκη, το κόμμα της Πλεύσης, που δεν είναι νέο αλλά είναι στο διάδρομο απογείωσης για να δανειστώ μια κουβέντα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, και το κόμμα του ΜΕΡΑ. Με ενσωμάτωση 99,99% την ώρα που γράφω το άρθρο, η Νίκη έχει 2,92%, άγνωστο μέχρι εχθές κόμμα, η Πλεύση έχει 2,89% και το ΜΕΡΑ 2,63%. Θέλουν λίγο για να μπουν, και μόνο τα δυο από τα 3 κόμματα να μπουν, προφανώς η ΝΔ δεν θα είναι ηγεμόνας, ανεξαρτήτως από το ποσοστό που θα πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και η Ελληνική λύση ανέβηκαν ποσοστιαία. Όμως τουλάχιστον ως προς το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν η αναμενόμενη άνοδος. Τον Ανδρουλάκη τα ΜΜΕ τον εμφάνιζαν κάτι ως μετενσάρκωση του Ανδρέα που θα έπρεπε να αντικαταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο της κεντροαριστεράς. Η άνοδος του ήταν μόνο 3 μονάδες και σε ψήφους περίπου 220.000, άρα δεν έπιασε και τόσο το κόλπο. Αυτό όμως που με ενοχλεί είναι η αποχή, το βλέπω στο άμεσο περιβάλλον μου, ακούω τους ανθρώπους να λένε σιγά μην αφήσω την δουλειά μου για να πάω να ψηφίσω στο χωριό μου ή τελοσπάντων στο μέρος που θα ψηφίσει. Δεν το βλέπω μόνο στα ποσοστά που δείχνουν μια αποχή της τάξεως του 40%, το ακούω, και το βλέπω κάθε μέρα. Υπάρχουν πολλές φορές που έχω φοβηθεί να πως οτι ψηφίζω, και αυτό γιατί ακουώ το κλασσικό, έλα ρε μην ασχολείσαι, όλοι ίδιοι είναι. Δεν είναι όμως έτσι. Υπάρχουν διαφορές τόσο στις θέσεις όσο και στην πρακτική, και η σωστή επιλογή μπορεί να βοηθήσει την χώρα. Η σωστή επιλογή βέβαια δεν είναι μόνο ως προς τους ηγέτες, αλλά είναι και ως προς τα πρόσωπα. Στις εκλογές ψηφίζουμε κόμμα και πρωθυπουργό, αλλά σταυρώνουμε και υποψηφίους, και ο Άδωνις αν είναι φαινόμενο, είναι γιατί στο Β1 βόρειο τομέα της Αθήνας βγήκε βουλευτής με τα τσαρούχια, όχι πρώτος αυτή τη φορά, γιατί ο κόσμος επέλεξε Χατζηδάκη, αλλά δεύτερος με 64004 σταυρούς.
Ο Γεωργιάδης έχει κάνει τα πάντα, έχει πει πολλά, έχει δράσει αρκετά αρνητικά πολιτικά, τουλάχιστον για το δικό μου πολιτικό ταπεραμέντο, αλλά τον παραδέχομαι στο ότι είναι ακόμα εδώ. Θα γίνει υπουργός στην νέα κυβέρνηση και θα είναι εκλεγμένος και όχι εξωκοινοβουλευτικός, για αυτόν άλλωστε ποτέ δεν υπήρξε αυτή η λέξη. Είναι μέσα στους παλαιότερους βουλευτές του κοινοβουλίου, άνθρωπος που τα λέει έξω καρδιά, που μπορεί να μας εκνευρίζει αυτό που λέει, αλλά παντα προτιμείται από τον κόσμο.
Για αυτό τον λόγο είναι φαινόμενο, και για πολλούς ακόμα λόγους, όπως για το γεγονός πως μπορεί να βρίσκεται σε όλους τους σταθμούς μέσα σε μια ημέρα, και για αυτό του βγάζω το καπέλο και δεν τον ειρωνεύομαι, απλά τον παραδέχομαι. Ωστόσο αυτό που είπε θα ζημιώσει το κόμμα του ή τουλάχιστον έτσι νοιώθω εγώ, θα το δούμε στις εκλογές που έρχονται. Πάντως ο Μητσοτάκης προσπάθησε να τις διορθώσει αυτές τις δηλώσεις, δείτε το σχετικό ρεπορτάζ του Documento. H ζημιά όμως έγινε, πάντα κατά τη γνώμη μου.
