Γράφει ο Μπάμπης Δρακόπουλος
Πες μου πόσες αναθέσεις και πόσες αναμορφώσεις προϋπολογισμού έκανε, να σού πώ ποιος είναι : ο Δήμαρχος , ο Υπουργός, ο Πρωθυπουργός, τέλος , η Κυβέρνηση εν προκειμένω των Αρίστων…….
Πράγματι, από τις πιο προσφιλείς ενασχολήσεις των κάθε είδους εξουσιαστών του Συντηρητικού χώρου, διαχρονικά, είναι η εκτέλεση ενός προγράμματος αναθέσεων ποικιλώνυμων έργων. Όπως : Αναπτυξιακών, αναμορφώσεων, εξωραϊσμού…… Το τί σκαρφίζονται δεν λέγεται. Το πράγμα δεν είναι για γέλια αλλά για κλάματα καθώς το «άθλημα» με την Κυβέρνηση των Αρίστων κι όσους την εκπροσωπούν στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου έχει πάρει διαστάσεις πυρκαγιάς καθώς οι αναθέσεις αυτές καθαυτές προσφέρονται για την νομιμοφάνεια κάθε είδους λοβιτούρας με τον πιο εύκολο και σίγουρο τρόπο.
Γίνονται αναθέσεις για επιχειρήσεις από τον καθαρισμό υαλοπινάκων και επιδοτούμενων κτιρίων μέχρι και για την δολοφονία χαρακτήρων, κυρίως πολιτικών προσώπων της αντίπερα όχθης. Πολλές φορές και ημετέρων όταν τα συμφέροντα συγκρούονται. Αναθέσεις μεγάλων έργων, εκατομμυρίων ευρώ, σε εργολάβους μίας χρήσεως που απέκτησαν επαγγελματική υπόσταση την προηγούμενη νύχτα. Μέχρι και αναθέσεις δημοσκοπήσεων-μαϊμού ανατίθενται κατ΄ ευθείαν από το Μαξίμου σε συγκεκριμένους επαγγελματίες που έχουν κρεμάσει την τήβεννο του λειτουργήματός τους στο Γιουσουρούμ της Ακροδεξιάς.
Όλων των ειδών οι αναθέσεις κατά περίεργο τρόπο γίνονται στο υπερδιπλάσιο του τιμολογίου της Αγοράς… συνήθως.
Εδώ και δεκαετίες, επί ΠΑΣΟΚ, εξ αιτίας του πολιτικού κόστους αναγκάστηκαν να φτιάξουν έναν Νόμο, εν είδει φύλλου συκής, βάσει του οποίου από ένα ορισμένο ποσό και πάνω του κόστους του έργου έπρεπε να γίνεται δημοπρασία. Όμως δεν άργησε να βρεθεί το «φάρμακο». Δηλαδή το «σπάσιμο» του έργου σε πολύ μικρότερα με διάφορες προφάσεις και περίεργη ονοματολογία ώστε να μην εμπίπτουν στις διατάξεις του Νόμου. Αλλά και αυτό εγκαταλείφθηκε πάρα πολύ νωρίς μέσω των εικονικών δημοπρασιών. Οι μετέχοντες σε μια δημοπρασία συμφωνούσαν μεταξύ τους ποιος θα πάρει, κάθε φορά, το έργο και, αφού οι υπόλοιποι έπαιρναν προκαταβολικά την μίζα τους, προσέφεραν τρελές τιμές ώστε η δημοπρασία να κατοχυρωθεί στον μειοδότη που αυτοί είχαν αποφασίσει. Εννοείται ότι ο μειοδότης κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις εξασφάλιζε και εξασφαλίζει τις ανώτερες δυνατές τιμές στα όρια των τιμών του Τεχνικού Επιμελητηρίου.
Στις μέρες μας που αυτάρεσκα ονομάζουμε «εποχή της βιομηχανικής επανάστασης» έχουν προκύψει νέες δυνατότητες και μέθοδοι ρεμούλας. Ειδικά μέσω της νέας τεχνολογίας και της πληροφορικής ανοίγει πεδίον δόξης λαμπρό για τους «Άρχοντες του Σκότους». Σε όλους τους παραπάνω τομείς και ιδιαίτερα στα πολύ σημαντικά και δύσκολα προβλήματα επηρεασμού και διεύθυνσης της κοινωνίας, με την πιο χυδαία έννοια του όρου. Για του λόγου το αληθές, φθάνει να μπορεί κανείς να διαβάζει «πίσω από τις γραμμές» των ειδήσεων των λεγομένων ΜΜΕ και κυρίως πίσω από τα νούμερα των δημοσκοπήσεων που στην ουσία τους είναι συμβόλαια παραποίησης της Αλήθειας κατόπιν ανάθεσης!
