Ήταν 12 Μαρτίου του 2005 όταν έφυγε από τη ζωή ο Σταύρος Κουγιουμτζής ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες και στιχουργούς της Λαϊκής Μουσικής ο Σταύρος Κουγιουμτζής. Ένας σεμνός καλλιτέχνης που αγαπήθηκε από το κοινό.
Ας δούμε όσα γνωρίζουμε για τη ζωή του:
Ο Σταύρος Κουγιουμτζής γεννήθηκε το 1932 σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στο Επταπύργιο, κοντά στις φυλακές του Γεντί-Κουλέ. Είχε Μικρασιάτικη καταγωγή, αλλά έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Θεσσαλονίκη, την πόλη που εκδήλωνε συχνά την αγάπη του.
Σε ηλικία 15 ετών μπήκε στο χώρο της μουσικής με σπουδές στη Σχολή πιάνου του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης. Το 1952, για λόγους βιοπορισμού, άρχισε να εργάζεται ως πιανίστας σε νυχτερινά κέντρα της Θεσσαλονίκης. Το 1960 έγραψε το πρώτο του τραγούδι «Περιστεράκι» με το οποίο συμμετείχε στο Φεστιβάλ του ΕΙΡ, με ερμηνεύτρια τη Ζωή Κουρούκλη.
Στη συνέχεια έγραψε και άλλες επιτυχίες όπως το «Μη μου θυμώνεις μάτια μου», που ερμηνεύει αρχικά η Χορωδία Φ.Ε.Μ. και στη συνέχεια ο Γιάννης Πουλόπουλος, όπως και το «Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά», ενώ ξεκινά συνεργασίες με μεγάλα ονόματα της τότε μουσικής σκηνής όπως η Καίτη Χωματά και ο Γιάννης Βογιατζής. Το 1966 εμφανίστηκε και στο χώρο του θεάτρου, γράφοντας μουσική για το «Το ταξίδι» του Γιώργου Θέμελη στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, σε σκηνοθεσία Ευγένιου Σπαθάρη.
Το 1967 μετακόμισε στην Αθήνα για να συνεργαστεί με τη δισκογραφική εταιρεία ΜΙΝΟΣ και με τους τότε ανερχόμενους τραγουδιστές Γιώργο Νταλάρα, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννη Καλατζή και Γιάννη Πάριο. Αυτή την περίοδο έγραψε τα σημαντικότερα τραγούδια της σταδιοδρομίας του: «Πού ‘ναι τα χρόνια» (Α. Δασκαλόπουλος), «Να ‘τανε το ’21» (Σ. Τσώτου) – το τραγούδι που τον καθιέρωσε, «Κάπου νυχτώνει» (Σ. Κουγιουμτζής), «Όλα καλά κι όλα ωραία» (Σ. Κουγιουμτζής), «Ο ουρανός φεύγει βαρύς» (Σ. Κουγιουμτζής), «Έτσι ειν’ οι ανθρώποι» (Σ. Τσώτου). Αν και στιχουργός ο ίδιος, συνεργάστηκε με σπουδαίους στιχουργούς όπως το Μάνο Ελευθερίου, Κ. Βίρβο, Σώτια Τσώτου, Μ. Μπουρμπούλη, Λευτέρη Παπαδόπουλο και ποιητές σαν τον Γ. Θέμελη, Ντ. Χριστιανόπουλο, και Κώστα Βάρναλη.
Αργότερα συνεργάστηκε με μια σειρά άλλων μεγάλων ερμηνευτών όπως το Γιάννη Πάριο, την Άννα Βίσση, τον Αντώνη Καλογιάννη, το Γιάννη Καλατζή και την Ελευθερία Αρβανιτάκη σε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, το «Κόκκινο φουστάνι».
Ακολούθησε μια σιωπή 11 ετών, κατά τη διάρκεια των οποίων επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη από το 1988. Με πρόταση όμως του Γιώργου Νταλάρα, επανήλθε στο προσκήνιο το 1998, με καινούργια κομμάτια βασισμένα στη βυζαντινή παράδοση, που ηχογραφήθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής, με τον Νταλάρα και την Αιμιλία Κουγουμτζή και συνοδεία χορωδίας, με τον τίτλο «Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων». Η τελευταία του δισκογραφική παρουσία το 2001 ήταν το ” Έβρεχε ο κόσμος” με 11 τραγούδια που έγραψε για την κόρη του, Μαρία Κουγιουμτζή και το Γιώργο Χριστοδούλου.
Ο συνθέτης έφυγε το Σάββατο 12 του Μάρτη 2005, στα 73 του χρόνια, από ανακοπή καρδιάς.
