Στις 24 Απριλίου του 1915 συλλαμβάνονται στην Κωνσταντινούπολη και εκτελούνται εκατοντάδες Αρμένιοι διανοούμενοι, η αποτρόπαια αυτή πράξη σηματοδοτεί τη γενοκτονία των Αρμενίων. Ο στόχος των Τούρκων ήταν να παραμείνει ο Αρμενικός λαός χωρίς πνευματική ηγεσία, χωρίς καθοδήγηση. Σήμερα 24 Απριλίου του 2021 οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής Αναγνώρισαν την γενοκτονία των Αρμενίων. Το γεγονός έχουν αναγνωρίσει άλλες 31 χώρες που θα αναφερθούν παρακάτω.
Πάμε όμως στα ιστορικά γεγονότα και σε μια μικρή γεωπολιτική ανάλυση
Στην Κωνσταντινούπολη σαν σήμερα το 1915 συλλαμβάνονται και εκτελούνται εκατοντάδες Αρμένιοι διανοούμενοι. Στις αρμενικές επαρχίες της Ανατολίας, στρατολογούνται, αφοπλίζονται και στη συνέχεια εκτελούνται όλοι οι άρρενες Αρμένιοι ηλικίας 15 – 62 ετών. Η αρχή της Γενοκτονίας των Αρμενίων είναι γεγονός. Ανυπεράσπιστοι άμαχοι, γυναίκες, γέροι και παιδιά, εκδιώκονται βιαίως από τις πατρογονικές τους εστίες και οδηγούνται μαζικά προς τις αφιλόξενες ερήμους της Συρίας. Καθ’ οδόν, δέχονται τις επιθέσεις του τακτικού στρατού αλλά και ατάκτων και των Κούρδων νομάδων. Σφαγές, βιασμοί, δολοφονίες, αρπαγές παιδιών, ληστείες. Ελάχιστοι επιβιώνουν.
Είναι η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, με τη συστηματική εξόντωση 1,5 εκατομμυρίου ανθρώπων από τις Οθωμανικές αρχές την τριετία 1915-1918. Η γενοκτονία των Αρμενίων παρέμεινε ατιμώρητη από τη διεθνή κοινότητα, παρότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ως σύμμαχος των Κεντρικών Δυνάμεων, βρισκόταν στους ηττημένους του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Αδόλφος Χίτλερ τη χρησιμοποίησε ως παράδειγμα για να δικαιολογήσει το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα. «Ποιος μιλάει σήμερα για τον αφανισμό των Αρμενίων;» διερωτήθηκε το 1939.
Περίπου την ίδια εποχή γίνεται και η γενοκτονία των Ποντίων Ελλήνων με περίπου 350.000 θύματα αλλά και η γεννοκτονία των Ασσυρίων που εκτιμάται περί των 250.000 θυμάτων. Εαν σε αυτά συμπεριλάβουμε και άλλα γεγονότα που ακολούθησαν όπως η σφαγή στη Μικρασιάτικη καταστροφή λίγο αργότερα και άλλα πολεμικά γεγονότα μπορούμε να μιλήσουμε για αρκετά εκατομμύρια ανθρώπων που δολοφονήθηκαν μανιωδώς από τους Τούρκους και Κούρδους συνεργάτες τους.
Πέρα των ΗΠΑ όπως προείπαμε έχει αναγνωριστεί το γεγονός και από άλλες 31 χώρες, που όμως σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν αναγνωρίσει τις άλλες δύο γεννοκτονίες. Από τις χώρες της ΕΕ την γενοκτονία έχουν αναγνωρίσει το Βέλγιο, η Κύπρος, η Ελλάδα, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Ολλανδία, η Πολωνία, η Λιθουανία, η Σλοβακία, η Τσεχία, η Αυστρία, το Λουξεμβούργο, η Πορτογαλία, η Βουλγαρία, η Σουηδία και η Πολωνία. Επίσης έχει αναγνωριστεί η γενοκτονία από το Βατικανό και την Ελβετία.
Στις χώρες της Νοτίου Αμερικής την γενοκτονία έχουν αναγνωρίσει την γενοκτονία η Αργεντινή, η Χιλή, η Ουρουγουάη, η Βολιβία, η Βραζιλία, η Βενεζουέλα και η Παραγουάη. Στις χώρες της Ασίας το γεγονός έχει αναγνωριστεί από τη Ρωσία, την Αρμενία, τη Λιβύη και τον Λίβανο. Την γενοκτονία την έχει αναγνωρίσει και ο Καναδάς. Η αναγνώριση είναι σημαντικό γεγονός αλλά μάλλον πιο πολύ σαν αναγνώριση των βασάνων ενός λαού, που μεγάλο μέρος του ξενιτεύτηκε και στη χώρα μας ενώ σαν χώρα η σημερινή Αρμενία ήταν Σοβιετική επαρχία που ανεξαρτητοποιήθηκε το 1991. Οι Αρμένιοι έχουν εδαφικές διεκδικήσεις τόσο στην Τουρκια όσο και στο Αζερμπαϊτζάν, εξού και ο πρόσφατος πόλεμος για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Ιστορικά η χώρα αυτή είχε πολύ μεγάλη έκταση που το 55 π.χ ήταν σύμφωνα με τον παρακάτω χάρτη.
Τα επόμενα έτη με διάφορα ιστορικά γεγονότα μειώθηκε εδαφικά ενώ σήμερα σε αυτή την περιοχή του παλιού βασιλείου της Αρμενίας υπάρχουν χώρες όπως το Αζερμπαϊτζάν, η Αρμενία, το Ιράν, το Ιρακ το Ισραήλ, η Παλαιστίνη, η Τουρκία, η Συρία και η Ιορδανία. Η Αρμενία σήμερα σαν κράτος έχει 2.963.000 κατοίκους και πολύ καλή σχέση με τη Ρωσία αλλά όχι με την Τουρκία, εν αντιθέσει με το Αζερμπαϊτζάν. Υπάρχουν πολλές αυτόνομες και αμφισβητούμενες περιοχές που συνεχίζουν να δίνουν μάχη οι Αρμένιοι. Η περιοχή είναι μπαρουταποθήκη. Δείτε τον παρκάτω χάρτη και θα καταλάβετε.
Όσα εξηγούνται στον χάρτη μπορούν να ερμηνεύσουν σε μεγάλο βαθμό γιατί οι ΗΠΑ απόφάσισαν την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων. Στα άνω σύνορα της η Αρμενία έχει την Γεωργία και την Αυτόνομη δημοκρατία της Ατζαρίας ως σφήνα μεταξύ Τουρκίας και Γεωργίας. Στην δημοκρατία της Ατζαρίας υπάρχουν ακόμα εκεί πολλές εθνότητες ενώ το 2004 είχε ξεσπάσει μεγάλη κρίση, που απείλησε να εξελιχθεί σε ένοπλη σύρραξη. Η κεντρική κυβέρνηση θέλησε να επαναφέρει τον έλεγχο στην περιοχή. Τα τελεσίγραφα του Σαακασβίλι και η αυταρχική διακυβέρνηση από τον Αμπασίτζε επέφεραν την παραίτηση του τελευταίου και την αυτοεξορία του στη Ρωσία.
Οι Αρμένιοι στην Ελλάδα
Η αρμενική παρουσία στον ελληνικό χώρο χρονολογείται από τον 17ο αιώνα στο έργο του Εβλιά Τσελεμπή, στο οποίο υπάρχουν αναφορές για την παρουσία Αρμενίων στη Θεσσαλονίκη. Ανάλογα στοιχεία υπάρχουν και για τον 18ο αιώνα. Η ύπαρξη ενός σταθερού αριθμού τεκμηριώνεται από τα τέλη του 19ου αιώνα. Ένας από τους κύριους τόπους εγκατάστασής τους υπήρξε η Θεσσαλονίκη, μικρότερη παρουσία Αρμενίων καταγράφεται και σε άλλες πόλεις της Βόρειας Ελλάδας όπου συγκεντρώνονταν αρμενικός πληθυσμός από διάφορες περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο αριθμός των Αρμενίων της Ελλάδας αυξήθηκε εντυπωσιακά κατά τη διάρκεια του Ελληνοτουρκικού Πολέμου (1920 – 1923) και αφού είχε προηγηθεί η γενοκτονία των Αρμενίων το 1915.
Το 1924 οι Αρμένιοι που ήταν εγκατεστημένοι στην Ελλάδα ήταν γύρω στις 55.000, από τους οποίους οι 20.000 διέμεναν στη Βόρεια Ελλάδα. Πολύ σύντομα ωστόσο άρχισε νέα μεταναστευτική κίνηση των Αρμενίων της Ελλάδας προς τη Γαλλία και τη Σοβιετική Αρμενία. Κατά την επίσημη απογραφή του πληθυσμού του 1928 καταγράφηκαν 33.634 Αρμένιοι. Ο αριθμός των Αρμενίων δεν παρουσιάζει έκτοτε πολύ μεγάλες αυξομειώσεις ως το καλοκαίρι του 1946 οπότε και αρχίζει νέο κύμα μετανάστευσης με κατεύθυνση την Σοβιετική Αρμενία. Έτσι οι Αρμένιοι που σύμφωνα με την απογραφή του 1940 ήταν 27.000 περίπου, μειώθηκαν σε 9.000 το 1951. Οι Αρμενικές Κοινότητες της Ελλάδας ίδρυσαν από τα τέλη του 19ου αιώνα σχολεία στις πόλεις όπου υπήρχε συγκέντρωση αρμενικού πληθυσμού.
Το πρώτο αρμενικό σχολείο της Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε για παράδειγμα το 1887 με δάσκαλο τον εφημέριο, το 1907 η κοινότητα απέκτησε ιδιόκτητο σχολείο με επαγγελματία δάσκαλο και 30 – 35 μαθητές. Τα αρμενικά σχολεία αυξήθηκαν μετά το 1922. Στα αρμενικά σχολεία λειτουργούσε συνήθως και νηπιαγωγείο και πολλά από αυτά λειτουργούσαν και ως οικοτροφεία περιθάλποντας τα προσφυγόπουλα.
Τα συγκεκριμένα σχολεία είχαν χαρακτηριστεί ως άσυλα και για αυτό διδασκόταν σε αυτά η ελληνική γλώσσα. Τα αρμενικά σχολεία υπάγονταν στις ρυθμίσεις των ιδιωτικών σχολείων και δεν υπήρχαν ιδρύματα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Οι Αρμένιοι μαθητές φοιτούσαν σε άλλα ξένα σχολεία. Κατά τη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας ιδρύθηκε η επιθεώρηση ξένων και μειονοτικών σχολείων και τα σχολεία των αρμενικών κοινοτήτων υπήχθησαν σε αυτή. Ο σχετικά περιορισμένος αριθμός μαθητών αυτών των σχολείων συνετέλεσε ώστε η αναλογία διδασκόντων – διδασκομένων να εμφανίζεται συνήθως καλύτερη από αυτή των άλλων ελληνικών σχολείων.
Μόνο στη Βόρεια Ελλάδα υπήρχαν 12 τέτοια κοινοτικά σχολεία, 5 στη Θεσσαλονίκη, 2 στο νομό Ροδόπης, 1 στο νομό Έβρου, στη Δράμα, στην Καβάλα και στις Σέρρες.
«Τ’ Αρμένεικα»
Λίγο πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή, οι πρώτοι Αρμένιοι που φτάσανε στην Αθήνα στησανε καταυλισμό παραπηγμάτων στο Δουργούτι, στα όρια της Συγγρού, Λαγουμιτζή και Σαρκουδίνου, στο σημερινό Νέο Κόσμο, πλησίον της Αρμενικής Καθολικής εκκλησίας του Αγ. Γρηγορίου, συνοικισμός γνωστός και ως “τ’ Αρμένεικα”. Εκτός όμως από τις παράγκες που κατασκεύασαν οι πρόσφυγες, παραδίπλα χτίστηκαν και τα “Ιταλικά” το 1924, µε χρήµατα που κατέβαλε η Ιταλία ως πολεµική αποζηµίωση. Αποτελούσαν µια οµάδα από 24 µονώροφα σπίτια σε έξι σειρές. Σε αυτά εγκαταστάθηκαν περίπου 100 οικογένειες προσφύγων από τη Μικρά Ασία (Έλληνες ή Αρµένιοι) καθολικών στο θρήσκευµα.
Η συνοικία λόγω του προσφυγικού πληθυσμού αλλά και της δαιδαλώδης δόμησής της, ήταν προπύργιο της Αντιστασης, και λίγο πριν το τέλος Κατοχής, στις 9 Αυγούστου το 1944, κατέστη το επίκεντρο του δεύτερου μεγαλύτερο Μπλόκου της Αθήνας (μετά από αυτό της Κοκκινιάς, μερικές μέρες αργότερα), αυτό σε Δουργούτι-Φάρο-Κατσιπόδι, όταν μικτή δύναμη Γερμανικών, Ιταλικών φασιστικών υπολειμμάτων, και δωσιλογικών δυνάμεων περικύκλωσαν την εκτεταμένη περιοχή, εκτέλεσαν 160 με 180 πολίτες (οι περισσότεροι αγωνιστές της αντίστασης), συνέλαβαν 2.500 ομήρους, 600 εκ των οποίων κατέληξαν στα Γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ φεύγοντας εκαψαν το μισό προσφυγικό οικισμό.
Βασική επιδίωξη της αρμενικής κοινότητας στην Ελλάδα υπήρξε η διατήρηση του εθνικού χαρακτήρα της, γεγονός που δεν εμπόδισε όμως τη σύνδεσή της με το ελληνικό κράτος. Σύμφωνα με τους Χασιώτη και Κασεπιάν η σύνδεση αυτή δεν οδήγησε σε ενσωμάτωση κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, αφού ο μεγάλος αριθμός των αρμενίων επέτρεπε τη διατήρηση μιας σχετικής οικονομικής πολιτικής αυτονομίας στο εσωτερικό της. Η ενσωμάτωση των αρμενίων της Ελλάδας υπήρξε ταχύτερη μετά τη μετανάστευση του μεγαλύτερου αριθμού τους στη Σοβιετική Αρμενία την περίοδο 1946-1947.
Γενικότερα οι Αρμένιοι δεν δημιούργησαν ποτέ προβλήματα στην χώρα μας όπως άλλες εθνότητες ενω θα πρέπει να τονίσουμε πως στην σημερινή Αρμενία υπάρχουν Έλληνες Πόντιοι. Έχουν καταγραφεί γύρω στους 1800 πόντιους στην περιοχή του Μαντάν, του Σαμλούγ, της Αχτάλα, του Γιαγντάν, της Κογόσεα, του Ανκαβάν και της Μεχμανά η οποία βρίσκεται στο θύλακα του Αρτσάχ. Έλληνες και Αρμένιοι πορεύονταν μαζί σε πολλές περιπτώσεις και έδωσαν από κοινού μάχες, εξού λοιπόν και οι δηλώσεις των Ελλήνων πολιτικών που ακολουθούν.
ΠτΔ για Γενοκτονία Αρμενίων: Τραγωδία που σφράγισε ανεξίτηλα τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα
«Εκατόν έξι χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τις απαρχές της συστηματικής εξόντωσης ενάμισι εκατομμυρίου Αρμενίων κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας» ανέφερε σε δήλωσή της η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η οποία κατέθεσε στεφάνι στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη το πρωί του Σαββάτου.
«Είναι μια τραγωδία που σφράγισε ανεξίτηλα τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, μια γενοκτονία που συνέθλιψε έναν ακμαίο χριστιανικό πυρήνα στο νότιο τμήμα του Καυκάσου και σχεδόν αφάνισε έναν πανάρχαιο λαό» πρόσθεσε η κ. Σακελλαροπούλου.
Όπως συμπλήρωσε, «σήμερα, ενωνόμαστε με τις αρμενικές κοινότητες της Ελλάδας και όλου του κόσμου για να τιμήσουμε τη μνήμη των θυμάτων, αλλά και το σθένος, την αξιοπρέπεια και την αυτοπεποίθηση, με τα οποία οι Αρμένιοι αντιστάθηκαν στη φθορά της αλλοτρίωσης και της υποταγής. Και επιβεβαιώνουμε μαζί τους τη δέσμευσή μας για έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις και διώξεις, όπου όλοι θα μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς, ανεξάρτητα από την ταυτότητα, την καταγωγή και τις πεποιθήσεις τους».
Επιστολή Κ. Μητσοτάκη προς την Αρμένικη Εθνική Επιτροπή Ελλάδος για την επέτειο της Γενοκτονίας
Η Ελλάδα δεν λησμονεί ότι στις αρχές του 20ού αιώνα Έλληνες και Αρμένιοι έζησαν κοινές μαρτυρικές στιγμές, μέσα από το δράμα των Ποντίων και των Μικρασιατών, αναφέρει ο πρωθυπουργος Κυριάκος Μητσοτάκης σε επιστολή του προς την Αρμενικη Εθνική Επιτροπή Ελλάδος, χαρακτηρίζοντας τη Γενοκτονία των Αρμενίων «ένα έγκλημα μαζικό και συστηματικό, που, μάλιστα, οργανώθηκε όταν τα βλέμματα του πλανήτη ήταν στραμμένα στα λασπωμένα χαρακώματα του Α ́ Παγκοσμίου Πολέμου», με αφορμή τη σημερινή Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Στην επιστολή ο πρωθυπουργός επισημαίνει «τη σημασία της διατήρησης της ιστορικής μνήμης», καθώς όπως σημείωσε «η λήθη ανοίγει «Κερκόπορτες» για να ξανασυμβούν γεγονότα τα οποία κηλίδωσαν την ανθρώπινη ιστορία. Η εγρήγορσή μας, συνεπώς, πρέπει να είναι μόνιμη».
Ακολουθεί αναλυτικά η επιστολή του πρωθυπουργού, Κυριακου Μητσοτακη:
«Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί φίλοι,
Η «Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων» αποτελεί μια επέτειο ανέκαθεν ξεχωριστή για τους λαούς της Ελλάδας και της Αρμενίας, που συνδέονται με δεσμούς αιώνων. Αλλά και με φιλία που έχει σφυρηλατηθεί σε συνθήκες δύσκολες.
Εκατόν έξι χρόνια από το έγκλημα του 1915, η ανθρωπότητα δεν ξεχνά το ξεκλήρισμα ενός λαού. Ένα έγκλημα μαζικό και συστηματικό, που, μάλιστα, οργανώθηκε όταν τα βλέμματα του πλανήτη ήταν στραμμένα στα λασπωμένα χαρακώματα του Α ́ Παγκοσμίου Πολέμου.
Σήμερα, λοιπόν, όπως και κάθε 24η Απριλίου, τιμούμε τη μνήμη των αθώων θυμάτων, δηλώνοντας την πίστη μας στο σεβασμό της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας. Γιατί μόνο η ειρηνική συνύπαρξη οδηγεί μπροστά τους λαούς, μετατρέποντας τη διαφορετικότητά τους σε αμοιβαίο πλούτο.
Στο πέρασμα του χρόνου, Ελλάδα και Καύκασος βάδισαν μαζί στη μυθολογία και την Ιστορία, στον πολιτισμό και τις παραδόσεις. Γι’ αυτό κι η χώρα μας δεν θα μπορούσε παρά να σταθεί στο πλευρό των πληγέντων της Αρμενίας στην τελευταία δοκιμασία της. Ανταποκρίθηκε αμέσως στο αίτημα για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. Και σήμερα, στηρίζει την εμπέδωση της ασφάλειας στην περιοχή, με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Για μια λύση, που θα σέβεται τα δικαιώματα του τοπικού πληθυσμού, μακριά από μια νέα, άδικη αιματοχυσία.
Η Ελλάδα δεν λησμονεί, επίσης, ότι στις αρχές του 20ού αιώνα Έλληνες και Αρμένιοι έζησαν κοινές μαρτυρικές στιγμές, μέσα από το δράμα των Ποντίων και των Μικρασιατών. Γι’ αυτό και, ακόμη και σε δύσκολες συνθήκες για την ίδια, η πατρίδα μας ήταν από τις πρώτες που περιέθαλψαν διωκόμενους Αρμενίους και αναγνώρισαν την Γενοκτονία του λαού τους.
Αυτή την ιστορική συμπόρευση στη διάρκεια των αιώνων συνεχίζουν, σήμερα, οι δύο κοινότητες στις δύο χώρες. Δύο σταθερές γέφυρες ανάμεσά τους, που μετέχουν γόνιμα στην οικονομική και την κοινωνική ζωή των δύο κρατών, ανανεώνοντας την μακραίωνη φιλία τους.
Κλείνω, επαναλαμβάνοντας τη σημασία της διατήρησης της ιστορικής μνήμης, καθώς η λήθη ανοίγει «Κερκόπορτες» για να ξανασυμβούν γεγονότα τα οποία κηλίδωσαν την ανθρώπινη ιστορία. Η εγρήγορσή μας, συνεπώς, πρέπει να είναι μόνιμη. Και τα λόγια μας να συνοδεύουν πράξεις που αποτρέπουν τις διακρίσεις, το μίσος και τη βία. Εκατόν έξι χρόνια μετά, λοιπόν, θυμόμαστε, αφυπνιζόμαστε και συνεργαζόμαστε!».
Οι ανακοινώσεις των Ελληνικών κομμάτων της αντιπολίτευσης
«Οφείλουμε να διατηρούμε ζωντανή την ιστορική μνήμη, όχι για να αναπαράγουμε το μίσος, αλλά αντιθέτως για να αντιτασσόμαστε σε λογικές μίσους και βίας», τονίζει μεταξύ άλλων στο μήνυμά του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Αναλυτικά
«Η Γενοκτονία των Αρμενίων αποτελεί μία από τις πιο ειδεχθείς σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας, ζωντανή στη μνήμη των Ελλήνων που συνδέονται με τον αρμενικό λαό με δεσμούς αιώνων» τονίζει στο μήνυμά του ο Αλ. Τσίπρας και επισημαίνει:
«Οφείλουμε να διατηρούμε ζωντανή την ιστορική μνήμη, όχι για να αναπαράγουμε το μίσος, αλλά αντιθέτως για να αντιτασσόμαστε σε λογικές μίσους και βίας, για να προωθήσουμε την ειρήνη και τις σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού στη γειτονιά μας, ώστε τέτοιες φρικαλεότητες να μην επαναληφθούν».
«Ο Αρμένικος λαός ήταν ένα από τα μεγάλα και τραγικά θύματα του τουρκικού εθνικισμού και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών της περιόδου του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. 106 χρόνια μετά θυμόμαστε και τιμάμε τα θύματα της γενοκτονίας των Αρμενίων. Η ιστορική μνήμη είναι σήμερα ακόμη περισσότερο αναγκαία, γιατί και σήμερα οξύνονται αντίστοιχοι επικίνδυνοι ανταγωνισμοί και γιατί το έγκλημα σε βάρος των Αρμενίων διδάσκει ότι παντού και πάντα οι ιμπεριαλιστές είναι θανάσιμοι εχθροί κι όχι “προστάτες” των λαών» δήλωσε ο γγ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Η Φώφη Γεννηματά δήλωσε τα εξής:
106 χρόνια από τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Δεν ξεχνάμε. Θυμόμαστε, τιμούμε τη μνήμη των θυμάτων της θηριωδίας.
Πρώτα οι Αρμένιοι, μετά οι Έλληνες του Πόντου, θύματα του εθνικισμού και του φανατισμού.
Έλληνες και Αρμένιοι ήταν και είναι πάντα δίπλα, αδέλφια. Κοινή πορεία , στα μαύρα χρόνια και στις κακουχίες, κοινή πορεία στη συμβίωση των κοινοτήτων και σήμερα στη συνεργασία των δυο κρατών για την εμπέδωση της ασφάλειας στην περιοχή με βάση το διεθνές δίκαιο.
Η αναγνώριση της γενοκτονίας αποκτά νέα δυναμική διεθνώς και είναι το ελάχιστο που πρέπει να γίνει προκειμένου να μην επαναληφθούν τα εγκλήματα του χθες.
Η Τουρκία θα πρέπει να πάρει το μήνυμα ότι η ιστορία δεν παραχαράσσεται και το ελάχιστο που έχει να κάνει, είναι η παραδοχή των εγκλημάτων και μια συγγνώμη στους λαούς που υπέφεραν.
