Μια καλοπροαίρετη κριτική (Επιμέλεια άρθρου:Στέφανος Καραπέτης)
Πριν από λίγο καιρό έγινε εισήγηση από πλευράς του Δημάρχου Ικαρίας για την δημιουργία Σφαγείου στο νησί μας, την Ικαρία, έναν τόπο που δοκιμάζεται από το ζήτημα της υπερβόσκησης και έναν τόπο όπου το σφαγείο είναι υπεραπαραίτητο για να μειωθούν τα κατσίκια στο νησί, για να μπορούν τα κατσίκια να πωληθούν και εκτός νησιού και για να έχουμε ένα εξαγώγιμο προϊόν που θα τονώσει την κτηνοτροφική οικονομία και προφανώς και την μικροοικονομία του νησιού μας.
Δεν είμαι βέβαια ο καθόλα ειδικός ως προς την οικονομική ανάλυση του θέματος ωστόσο οφείλω να αναφέρω τα προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν. Καταρχήν για να γίνει σφαγείο πρέπει να βρεθεί η κατάλληλη τοποθεσία, ενώ πρέπει να βρεθεί και ο φορέας που θα το διαχειρίζεται. Στην εισήγηση του δημάρχου αυτά δεν αναφέρονται, ωστόσο το κατανοούμε, αφού πρόκειται για εισήγηση, δηλαδή πρόθεση να γίνει κάτι που όλοι σε αυτό τον τόπο, συμφωνούν. Ωστόσο το θέμα πλέον δεν είναι το λέγειν αλλά το πράττειν και όχι κατά το δοκούν ως προτίμηση αλλά επί του πλάνου, και εκεί βέβαια συναντιέται η δυσκολία του ζητήματος. Ωστόσο ως προς το λέγειν κανείς δεν αμφισβητεί την πρόθεση της δημοτικής αρχής και αν όχι όλοι, οι περισσότεροι την επικροτούν.
Το ζήτημα του φορέα ας πούμε ότι θα βρεθεί, έστω και στην πορεία. Μπορεί να είναι και ιδιώτης, μπορεί να είναι και μια δημοτική επιχείρηση, το θέμα όμως είναι η τοποθεσία. Η τοποθεσία για να βρεθεί, είναι απαραίτητο να επιλυθούν κάποια πολύ σοβαρά ζητήματα, τα οποία μέχρι τώρα δεν έχουν επιλυθεί από καμία δημοτική αρχή. Η τοποθεσία πρέπει να είναι τέτοια ώστε να προκαλεί ελάχιστα προβλήματα στο περιβάλλον, άρα πρέπει να έχει γίνει έστω και κάποια στοιχειώδη περιβαλλοντική μελέτη, ενώ πολύ βασικό ζήτημα είναι και η τεχνική μελέτη. Όλα αυτά βέβαια χρειάζονται και λίγο χρήμα για να το πούμε και πιο λαϊκά, άρα πρέπει να γίνει ως προς το οικονομικό σκέλος και κάποιος αρχικός προϋπολογισμός. Αυτά είναι τα πρώτα βήματα που δεν έχουν συμβεί μέχρι στιγμής, αν υπάρχει βέβαια κάτι από αυτά, έστω και στα χαρτιά, να μας αμφισβητήσει, δεν είμαστε δα και αυθεντίες.
Γνώσεις ως προς το ποια τοποθεσιά να επιλεγεί δεν έχουμε, αλλά φανταζόμαστε ότι εάν οι αρμόδιοι απευθυνθούν σε έναν άνθρωπο που έχει τέτοιες γνώσεις, θα υποδείξει δυο με τρεις τοποθεσίες μέσα στο νησί που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί η στέγαση μιας τέτοιας εγκατάστασης. Αναγκαστικά βέβαια αυτή η τοποθεσία, όπως θα παρατηρούσαμε, θα είναι σε κάποιο σημείο που θα υπάρχουν λίγα ως κανένα σπίτι, διότι από τα λίγα που γνωρίζουμε η δυσωδία της μαζικής σφαγής εριφίων δεν θα μπορεί να γίνει αποδεκτή από κάτοικους, άρα δεν θα μπει το σφαγείο εκεί που υπάρχει πόλη ή σε κεντρικό σημείο κάποιου χωριού.
Βέβαια θα πρέπει να τονίσουμε, διότι έτσι παρουσιάστηκε, ότι η αποίμενη κτηνοτροφία δε θα λυθεί μόνο από το σφαγείο. Δηλαδή το σφαγείο δεν είναι η λύση άλλά μέρος αυτής. Ως εκ τούτου χρειάζονται και άλλες ενέργειες, από τις αρμόδιες αρχές, για την επίλυση του χρόνιου αυτού προβλήματος, που ονομάζεται υπερβόσκηση. Οι λύσεις αυτές είναι ξέχωρες του σφαγείου και έπρεπε να είχαν γίνει εχθές, ωστόσο ποτέ δεν είναι αργά.
Όλα τα κατσίκια καταρχήν πρέπει να κυκλοφορούν με τα λεγόμενα σκουλαρήκια, όπου καταγράφεται και ο ιδιοκτήτης τους. Στην Ικαρία, κακά τα ψέμματα, τα σκουλαρήκια επί το πλείστον έχουν πάει στον κάλαθο των αχρήστων. Έτσι πρέπει να επισημανθεί ότι όσα ερίφια δεν θα έχουν το σκουλαρίκι θα σφάζονται, και αν κλιμάκιο κτηνιάτρων, που προτείνουμε να δημιουργηθεί, κρίνει ότι το κρέας είναι κατάλληλο, τότε αυτό θα δίδεται σε άπορους, γηροκομεία, νοσοκομεία κ.τ.λ., αλλιώς θα οριοθετηθεί περιοχή όπου θα θάβονται τα νεκρά άρρωστα ζώα.
Ένα επίσης σοβαρό μέτρο, που έχει συζητηθεί κατά καιρούς και δεν έχει υλοποιηθεί μέχρι σήμερα, είναι η οριοθέτηση περιοχών βόσκησης. Το μέτρο αυτό για να λειτουργήσει βέβαια θα πρέπει να υπάρχει παράλληλη ενίσχυση της αγροφυλακής. Το υπεραπαραίτητο αυτό σώμα, που για χρόνια είχε καταργηθεί, αλλά επανήλθε το 2011, είναι το μόνο αρμόδιο που θα μπορεί να ασκεί έλεγχο στους οριοθετημένους χώρους. Είναι το αρμόδιο για να ασκήσει διοικητικούς ελέγχους και να αποδώσει αποζημιώσεις σε ιδιοκτήτες πληγέντων από επιθέσεις εριφίων σε αγροκτήματα ή και χώρους σποράς.
Είναι πραγματική γαϊδουριά αυτό που ζούμε σήμερα, όπου κατσίκια χωρίς κύρη συνήθως, μπαίνουν μέσα σε καλλιεργημένες εκτάσεις και καταστρέφουν την σπορά των ανθρώπων, που δεν μπορούν να αμυνθούν και να πάρουν μια έστω ελάχιστη αποζημίωση. Έχουν σημειωθεί άπειρα τέτοια γεγονότα, όπου πολλές φορές ο πληττόμενος είτε από νεύρα ή από άλλους παράγοντες αναγκάζεται ακόμα και να πυροβολήσει το ερίφιο. Βέβαια το τουφέκι χρησιμοποιείται κατα κόρον και από συντοπίτες μας οι οποίοι μόνο κτηνοτρόφοι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Δεν θέλουμε βέβαια να επεκταθούμε παραπάνω, γιατί σε έναν μικρό τόπο δεν χρειάζονται οι προσωπικές επιθέσεις αλλά η επίλυση των προβλημάτων με ειρηνική διάθεση και με βάση τα όσα προβλέπει ο νόμος ή θα μπορούσε να προβλέψει ο νόμος σε μια αναβάθμισή του.
Τα όσα λοιπόν είπε ο δήμαρχος ελπίζουμε μόνο να μην είναι πομφόλυγα αλλά να γίνουν πράξεις, έστω και με ένα αρχικό γραφειοκρατικό πλάνο, που ούτε και αυτό υπάρχει μέχρι σήμερα από αυτά που γνωρίζουμε βέβαια.
