Γράφει η Αγγελική Παπαζάνη, Φιλόλογος
Η νοσηλεύτρια Ζωή Βαϊοπούλου ξεκίνησε από την Καρδίτσα αφήνοντας πίσω της τα τρία της παιδιά, για να κάνει σπίτι της το πεζοδρόμιο της οδού Αριστοτέλους, για να κάνει παιδιά της τα παιδιά όλων των συναδέλφων της που βρίσκονται σε αναστολή και στερούνται τα βασικά για την επιβίωση.
Δεν ήρθε με άδεια χέρια. Έφερε ένα αυτοσχέδιο δώρο σε αυτούς που της πήραν τη ζωή μέσα από τα χέρια, σε αυτούς που την λοιδόρησαν , σε αυτούς που την καταδίκασαν σε ασιτία. Και το πρόσφερε απλόχερα σε αυτούς που με τα χέρια τους έκοψαν πριν από επτά μήνες το νήμα της επαγγελματικής της πορείας . Κατά παρέκκλιση!
Σε ένα βελούδινο κουτί, αντάξιο του αξιώματος ενός Υπουργού που στη διατριβή του αποφάνθηκε ότι η συναίνεση πρέπει να είναι υποχρεωτική (Πλεύρη θυμήσου τη διατριβή σου… (news12.gr) έκρυψε έναν μικρό θησαυρό:
Ένα κλαδί ελιάς, δείγμα της καλής θέλησης που χτίζει γέφυρες, μπατονέτες για ευήκοα ώτα που θα δεχτούν να ακούσουν τη φωνή τους, οδοντογλυφίδες για καθαρές σταράτες κουβέντες, χωρίς υπεκφυγές και ψεύδη. Δίπλα σε αυτά τα φυσικά δάκρυα, που έρχονται για να υποκαταστήσουν τα κροκοδείλια στα οποία μας έχουν συνηθίσει τους τελευταίους μήνες και τα γυαλιά που εξασφαλίζουν αυθεντική θέαση της πραγματικότητας που δεν θα είναι πια εικονική. Σε περίοπτη θέση το ελληνικό χώμα, η γη που πάνω της πάτησε ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Απόστολος Παύλος, ο Κολοκοτρώνης… Σε ένα κόκκινο μπουκαλάκι ο αγιασμός, για να φωτίζει τους κυβερνώντες να πάρουν τις αποφάσεις που θα είναι για το καλό του ατόμου και του συνόλου συνάμα. Ένα πουγκάκι αέρα, καθαρού αέρα Ελευθερίας που τόσο στερηθήκαμε τα τελευταία δύο χρόνια και ένα πούπουλο, ελαφρύ όπως η ψυχή που ζητάει δικαιοσύνη και δικαίωση.
Απεργός πείνας πια η ίδια δεν αφήνει από δίπλα της το δώρο. Το έχει πάντα έτοιμο για να το δώσει εκεί που πρέπει. Δείγμα της καλής της θέλησης. Της καλής θέλησης που έχουν όλοι οι υγειονομικοί που στέκουν όρθιοι μετά από επτά μήνες. Και θα στέκουν όρθιοι μετά από άλλους τόσους.
«Γιατί ο αγώνα τους είναι ο αγώνας όλων μας και η νίκη τους είναι νίκη όλων μας και ήττα της τυραννίας», όπως πολύ γλαφυρά γράφει ο εκπαιδευτικός Χρήστος Γεωργιάδης. «Αυτοί τώρα δίνουν για όλους εμάς τη μάχη του ήθους απέναντι στην ανηθικότητα, τη μάχη της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας και των ατομικών δικαιωμάτων απέναντι στον ολοκληρωτισμό και χρειάζονται την αλληλεγγύη και τη στήριξη όλων των ανθρώπων που εμπνέονται από τα δημοκρατικά ιδεώδη. Ας είμαστε δίπλα τους και μαζί τους και ας τους ενισχύουμε οικονομικά και ηθικά μέχρι τη λυτρωτική στιγμή της δικαίωσής τους».
