Γράφει ο Δημήτρης Σεβαστάκης για την Αυγή
Τα γεγονότα παρακολούθησης από την ΕΥΠ είναι γνωστά. Μεγάλο ενδιαφέρον, όμως, έχουν οι προσπάθειες απόκρυψης. Για παράδειγμα: Τεμαχίζεται η κατάθεση κάποιου στην Επιτροπή της Βουλής, διαρρέονται επιλεγμένα αποσπάσματα, αναδύονται νέοι πρωταγωνιστές, να το νέο αφήγημα. Ενώ έχουμε ένα καραμπινάτο γεγονός αντιδημοκρατικής εκτροπής, με την τεχνική του χάους πληροφοριών το γεγονός «χάνεται». Δημιουργούνται πολλές παράλληλες ιστορίες, πρωταγωνιστές-δευτεραγωνιστές εναλλάσσονται, μια αχανής μυθοπλασία. Απλό: Δεν κρύβεις το γεγονός (δεν μπορείς, άλλωστε), το «πειράζεις» στην ηχογράφηση, στο μοντάζ. Σαν διασκευή παλαιού τραγουδιού, σαν τρέιλερ ταινίας. Κόβεις, ράβεις. Εύκολο. Έτσι στρεβλώνεται η πληροφορία, μπλέκεται ο θεατής-ακροατής σε έναν κυκεώνα αντικρουόμενων πληροφοριών-εκδοχών, χάνεται η δύναμη του συμβάντος. Είπαμε το χάος, η σύγχυση, βοηθάει τον πολιτικά αχρείο. Μυστηριώδεις και δαιδαλώδεις ιστοί «επισυνδέουν» όχι μόνο πολιτικά πρόσωπα με μυστικές υπηρεσίες, αλλά και το κυβερνητικό σύστημα με την «αγορά». Υπάρχουν εργολήπτες με κρατικό (δημόσιο) χρήμα που συγχρόνως είναι και εκτιμητές εκλογικών επιδόσεων. Το ίδιο συμβαίνει με μεγάλα ή μικρά γεγονότα. Άρα, έχουμε ένα δίκτυο συνδεδεμένων συμφερόντων και τεχνική χάους ως τεχνική απόκρυψης. Σε μια άλλη περίπτωση, ενώ υπάρχει δομημένη επιστημονική άποψη για την καταλληλότητα του σταθμού του μετρό Εξαρχείων (στην Τοσίτσα), διαστρεβλώνεται με το ότι τάχα δεν θέλουν οι αντιδρώντες την πρόοδο. Αντιδρούσαν με επιστημονικά επιχειρήματα οι αρχαιολόγοι της Θεσσαλονίκης για την αποκόλληση των αρχαίων ευρημάτων κατά την εκσκαφή του μετρό, συκοφαντούνταν ως αντιδραστικοί που εμποδίζουν το έργο. Καταγγέλλει ο Τσίπρας το Χρηματιστήριο Ενέργειας, φυσικά λοιδορείται και ξαφνικά, λίγο αργότερα, η πολιτική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εντοπίζει το πρόβλημα των ξέφρενων τιμών ενέργειας ακριβώς στη χρηματιστηριοποίηση της αγοράς της. Περίεργο πράγμα η πολιτική πραγματικότητα.
Τι πολιτική ποιότητα, λοιπόν, παράγει η διευθέτηση, η τροχονόμηση συμφερόντων, που μάλιστα συνοδεύεται από πληροφοριακούς αντιπερισπασμούς; Αμαρτία και χάος πληροφοριών για να εξαφανιστεί. Αυτό είναι το αναγκαίο για τη χώρα; Αυτό ήταν το κεντρικό-αντιΣΥΡΙΖΑ ζητούμενο; Αυτό συμπυκνωνόταν στην καταστροφική αντιΣΥΡΙΖΑ αντιπολίτευση; Αυτός είναι ο εκσυγχρονισμός της χώρας;
Παλαιότερα, στα λαϊκά περιοδικά υπήρχαν τα λεγόμενα φωτορομάντζα. Κάτι σαν κόμικς, με φωτογραφημένους όμως ήρωες που μπλέκονταν σε ανούσιες και απέραντες ιστορίες. Μελό, αστυνομικά, οικογενειακά δράματα κ.λπ. Μεταφρασμένα ή ελληνικής παραγωγής, αποτελούσαν ένα παρηγορητικό ψυχαγωγικό χάπι για φτωχούς. Η δομή των περιοδικών ποικίλης ύλης επέτρεπε όλες τις φαντασιώσεις. Η φτωχή που την ερωτεύεται πλούσιος, αλλά κάποιος αντίζηλος μηχανορραφεί-αποτυγχάνει όμως, ή ο τυφλός ή η τυφλή από ατύχημα που με την έλευση κάποιου πάει στην Αμερική και θεραπεύεται (φυσικά ερωτεύονται μεταξύ τους) κ.λπ. Γκουγκλάρετε για να πάρετε γεύση και από τους διαλόγους οι οποίοι είναι σπαρταριστοί στην ανοησία τους. Τα φωτορομάντζα ξεπεράστηκαν από τα σινερομάντζα, κυρίως όμως από τα τηλεοπτικά σίριαλ (διέπρεψε ο Ν. Φώσκολος, μεταξύ πολλών άλλων). Αλλά τα μυθοπλαστικά στοιχεία, το είδος πλοκής, το είδος διαλόγων παρέμειναν σχεδόν ανεξέλικτα.
Δείτε την τυπολογία των σημερινών ειδησεογραφικών «σίριαλ». Πάνω σε φόνους, σε ληστείες, σε κάθε είδους εγκλήματα, αλλά και χωρισμούς διασήμων, σε συγκρούσεις και μαλλιοτραβήγματα, σε ακατάσχετες ενδείξεις μελό επαρχιωτισμού (δείτε την εξοργιστική ειδησεογραφία πάνω στην Ελισάβετ), στήνονται ιστορίες με την ίδια μυθοπλαστική δομή που είχαν τα λαϊκά θεάματα προηγούμενων δεκαετιών. Το κρίσιμο δεν είναι μόνο η ποιότητα της εξιστόρησης. Αλλά το ότι συνήθως πρόκειται για ειδησεογραφία αντιπερισπασμού. Χάνεται το κεντρικό θέμα, αναδύονται πολλά, παράλληλα, χαοτικά. Κάτω από τα πεσμένα κλαδιά κρύβεται ο λάκκος. Μια πολιτιστική οπισθοχώρηση που είναι απολύτως σχεδιασμένη, απολύτως ελεγχόμενη πολιτική.
