Κ ύ ρ ι ε ε λ έ η σ ο ν!
Γράφει η Χαρούλα Κοτσάνη
Μήτσο Πατέρα των πολλών «λαμογίων» και λοιπών
κάτοικος εν τω Μαξίμου και με ρούχα Αρλεκίνου,
κρατηθήτω εις τον θρόνο όσο είσαι Βασιλιάς
μην σου πάρουν τα κλειδιά κι άντε να τα ξαναβρείς
μήτε να το φανταστείς, τα πετάξαν στο κηπάρι
ποιον θα στείλεις να τα πάρει;
Κρύψου – κρύψου να χαρείς μην σε βρει ο «Ποιητής»,
στην υπόγα αν μπορείς έτσι ίσως και σωθείς…
το όνομά σου να αντηχεί στου «Μεγάρου» την αυλή!
Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον (τον αυριανό θα πει αυτό)
δὸς ἡμῖν σήμερον μην τον αφήνεις την αυριανή,
για θα τον πάρει η Μαριώ, η Μαριώ η παινεμένη
στην Ευρώπη ξακουσμένη!!!
Ω! μεγάλε μας Σωτήρα σχώρα, σχώρα
να χαρείς και την Εύα Καϊλή,
μπας και όλοι καταλάβουν την μεγάλη σου ψυχή
τράβα μία κοντυλιά να σβηστούν όλα με μιας!
σβήσε όλα τους τα χρέη κλεψιμέδικα και μη,
μόνο εσύ μπορεί να ξέρεις και τα πώς και τα γιατί…
Και μὴ βάζεις εις πειρασμούς όλους εμάς τους πονηρούς,
ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό κάθε βρωμιάρη, άπλυτο και φλεμπονιάρη,
του Αλέξη οπαδοί που δεν έχουνε βρακί να φορέσουνε αυτοί,
σαν ζητιάνοι ξέρουν μόνο να γυρίζουν νύχτα μέρα
να σηκώνουν και παντιέρα, να θαρρούν πως θα ξανάρθουν
να μαζεύουν και να πλένουν, να φτυαρίζουν τις βρωμιές,
σαν θα πέφτουν αστραπές τώρα π’ άρχισε να μπαίνει
ο χειμώνας ο βροχάρης, άπονος και κατεργάρης.
Μην ξεχάσεις σαν θα φεύγεις την χρυσή σου την κορόνα,
το μπαούλο με τ΄ασήμια, την βελούδινη χλαμύδα,
την καλή σου Αμαζόνα, γιατί έρχεται τυφώνας…
Σχώρα με που σου τα λέω, κάτι ίσως και να ξέρω,
α! στο τέλος μην ξεχάσω τρεις φορές
κάθε πρωί να φωνάζουμε μαζί
ανεξάρτητη πως είναι η στραβή Δικαιοσύνη!!!
Αμήν, Αμήν και τρις Αμήν!
