Έτσι ονόμασαν την Σοφία Βέμπο οι Έλληνες λόγω των τραγουδιών της, που εκδόθηκαν την εποχή που υπήρχε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος στα βουνα της Πίνδου, τότε που η μικρή Ελλάδα έδειχνε στην υπόλοιπη Ευρώπη ότι οι μηχανές της ναζιστικής Γερμανίας και της Φασιστικής Ιταλίας δεν ήταν ανίκητες.
Η τέχνη άλλωστε συνόδευε πάντοτε τις μεγάλες στιγμές του έθνους μας. Η Σοφία Βέμπο έφυγε από τη ζώη σαν σήμερα το 1978. Η ζωή της ήταν γεμάτη περιπέτειες αλλά και γεμάτη επιτυχίες πριν και μετά την δύσκολη στιγμή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Η Γέννηση και τα προπολεμικά βήματα
Η Σοφία Βέμπο γεννήθηκε στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης, πόλη που σήμερα ανήκει στο Τουρκικο κράτος, στις 10 Φεβρουαρίου του 1910. Το πραγματικό της επίθετο δεν ήταν Βέμπο, αλλά Μπέμπου. Το όνομα Βέμπο επέλεξε η ίδια να το υιοθετήσει κάνοντας και τις απαραίτητες νόμιμες διαδικασίες, επειδή έτσι (εσφαλμένα) είχε συνηθίσει να προφέρει το όνομά της το κοινό.
Ο πατέρας της Αθανάσιος Γ. Μπέμπος (1864-1944), καταγόμενος από την Τσαριτσάνη είχε εγκατασταθεί στην Καλλίπολη, δουλεύοντας ως καπνεργάτης. Το 1912 η οικογένειά της μετεγκαταστάθηκε όμως στη Κωνσταντινούπολη, όπου γεννήθηκε ο αδελφός της Γιώργος (1914-1969), που τον αποκαλούσαν Τζώρτζη, η αδελφή της Αλίκη (1913-1993) και ο μικρότερος αδελφός της Ανδρέας (1919-1989).
Το 1914, με την υπογραφή της ελληνοτουρκικής συμφωνίας ανταλλαγής πληθυσμών που συνομολόγησε η κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου, η οικογένειά της αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη και να επιστρέψει στην Τσαριτσάνη, και από εκεί να εγκατασταθεί μόνιμα στο Βόλο.
Στο Βόλο η Έφη Μπέμπο, όπως αρεσκόταν να λέγεται, μετά τις εγκύκλιες σπουδές της αναγκάστηκε λόγω φτώχειας να δουλεύει για να βοηθήσει την οικογένειά της. Έτσι ξεκίνησε να δουλεύει ταμίας στο κατάστημα «Φλωρία» του Βόλου. Παράλληλα, της άρεσε η μουσική και αγοράζοντας μία κιθάρα άρχισε να εξασκείται σ’ αυτή με τη βοήθεια της φίλης της Μαρίτσας Χασάπη.
Τον Σεπτέμβριο του 1933 αποφάσισε να πάει στη Θεσσαλονίκη να βρει τον αδελφό της Τζώρτζη που σπούδαζε εκεί, και που είχε καιρό να στείλει γράμμα. Έτσι, παίρνοντας την κιθάρα της επιβιβάστηκε στο Α/Π Κεφαλληνία, και στη διάρκεια του ταξιδιού της άρχισε με την κιθάρα της το τραγούδι. Σε ελάχιστο χρόνο όλοι οι επιβάτες του πλοίου και το πλήρωμα βρίσκονταν γύρω της και την χειροκροτούσαν ενθουσιασμένοι από τη φωνή της. Αυτή θεωρητικά ήταν και η πρώτη δημόσια εμφάνιση της Σοφίας.
Μεταξύ των επιβατών ήταν και ένας καλλιτεχνικός διευθυντής που, ακούγοντάς την, ενθουσιάστηκε τόσο πολύ, που στο τέλος την πλησίασε και της συστήθηκε. Ήταν ο Κωνσταντίνος Τσίμπας, ο μεγαλύτερος ιμπρεσάριος της Θεσσαλονίκης (που αργότερα αποδείχθηκε και πράκτορας των Γερμανών), ο οποίος και πρότεινε στη Μπέμπο με την άφιξή της στη Θεσσαλονίκη να δουλέψει στο μεγάλο κοσμικό κέντρο ΑΣΤΟΡΙΑ. Φθάνοντας η Μπέμπο στη Θεσσαλονίκη, όπου την περίμενε ο αδελφός της, συζήτησε την πρόταση του Τσίμπα, και με τη δική του συγκατάθεση ξεκίνησε την επομένη τις πρώτες καλλιτεχνικές της εμφανίσεις, όπου οι θαμώνες κάθε βράδυ παρέτειναν το πρόγραμμά της με τα συνεχή χειροκροτήματά τους.
Μέσα σε μια μόλις εβδομάδα η φήμη της φθάνει στην Αθήνα, και αμέσως της γίνεται πρόταση να εμφανιστεί στο θέατρο του Φώτη Σαμαρτζή. Η Μπέμπο, ενημερώνοντας σχετικά τους γονείς της, που δεν έφεραν αντίρρηση, αποδέχεται την πρόταση και στις 25 Οκτωβρίου του 1933 βρίσκεται στην αθηναϊκή σκηνή του θεάτρου «Κεντρικόν» του Φώτη Σαμαρτζή, στην πλατεία Κολοκοτρώνη, συμμετέχοντας στην επιθεώρηση «Παπαγάλος 33» με τον θίασο Σαμαρτζή-Μηλιάδη.
Στην επιθεώρηση αυτή η Μπέμπο παρουσιαζόταν σαν τσιγγάνα με μια κιθάρα, με την οποία και απέδιδε το πρώτο της τραγούδι, το Μια γυναίκα πέρασε.
Η επιτυχία που είχε ήταν εκπληκτική. Όταν στο τέλος υποκλίθηκε, και περνώντας την κιθάρα της στον ώμο κατευθύνθηκε προς τα παρασκήνια, οι άλλοι ηθοποιοί τής φώναζαν:
— «Που πας, δεν ακούς τον κόσμο που σου φωνάζουν “μπιζ”;»
— «Και τι με νοιάζει εμένα αν φωνάζουν “μπιζ”;» αποκρίθηκε η Μπέμπο, μη γνωρίζοντας τον όρο, που σήμαινε επανάληψη.
Τέσσερις φορές χρειάστηκε η Μπέμπο να επαναλάβει αυτό το τραγούδι κατά τη πρεμιέρα προκειμένου να ικανοποιήσει το κοινό που παραληρούσε και χειροκροτούσε όρθιο. Στο τέλος της παράστασης όλοι οι ηθοποιοί την συνεχάρησαν, λέγοντας της «μπράβο ήσουν υπέροχη», μεταξύ των οποίων ήταν οι ο Ορέστης Μακρής,η Μαρίκα Νέζερ, ο Φώτης Αργυρόπουλος, κ.ά. Τότε υπέγραψε το συμβόλαιο των 10.000 δραχμών το μήνα, αστρονομικό για την εποχή εκείνη για έναν τραγουδιστή και για μία θεατρική περίοδο. Σημειώνεται μάλιστα, ότι στη παράσταση αυτή ο Πολ Νορ την βάπτισε καλλιτεχνικά Σοφία Βέμπο (αντί Έφη Μπέμπο). Από εκείνη την πρώτη παράσταση η καλλιτεχνική εξέλιξη της Σοφίας Βέμπο πλέον, υπήρξε αλματώδης.
Η πρώτη αυτή μεγάλη αναγνώριση της Σοφίας Βέμπο στο αθηναϊκό κοινό προκάλεσε την ανανέωση του συμβολαίου της και την εμφάνισή της σε δύο θέατρα, στο «Κεντρικόν» και το «Μουντιάλ». Η φήμη της όμως έφθασε στην Αίγυπτο, όπου η Βέμπο ανταποκρινόμενη σε σχετική πρόσκληση εμφανίστηκε στο «Γκραν Τριανόν» της Αλεξάνδρειας, σημειώνοντας και εκεί τεράστια επιτυχία. Επιστρέφοντας από την Αίγυπτο το 1934, συνέχισε τις παραστάσεις της στο θερινό θέατρο του Σαμαρτζή επί της οδού Καρόλου με νέα τραγούδια που γράφονταν γι’ αυτήν, όπως τα Μαύρα μου μάτια και Μη ζητάς φιλιά. Αυτά γίνονται αμέσως επιτυχίες, ενώ μαζί της εμφανίζεται και η αδελφή της Αλίκη.
Η πρώτη ηχογράφηση τραγουδιών της Βέμπο έγινε στην εταιρεία Παρλοφόν, μετά την αρχική άρνηση του Α. Βιτάλη, υπευθύνου της εταιρείας Κολούμπια, με το αιτιολογικό ότι η φωνή της Βέμπο ξέφευγε από το καθιερωμένο τότε στυλ της λετζέρα σοπράνο. Όταν όμως αντελήφθη πόσο λάθος είχε, από την μεγάλη επιτυχία που σημείωσε το Μη ζητάς φιλιά, έσπευσε αμέσως στη Βέμπο και σύναψε συμβόλαιο μεγάλης περιόδου. Έτσι όλα τα επόμενα τραγούδια τα ηχογραφούσε η Κολούμπια σε δίσκους των 78 στροφών, με πρώτο το Σ’ αγαπώ, των Κ. Νικολαΐδη και Κ. Γιαννίδη, που είχε ομοίως τεράστια επιτυχία. Το ίδιο έτος (1934) ακολούθησε και το τραγούδι Για το φιλί σου το στερνό.
Το 1935 η Βέμπο τραγουδά το Ας πεθάνω, του οποίου οι στίχοι ήταν δικοί της, που υπήρξε νέα μεγάλη επιτυχία. Τότε και επιστρατεύτηκαν όλοι σχεδόν οι στιχουργοί να της γράφουν τραγούδια, με πρώτο τον Κώστα Γιαννίδη και συνθέτη τον Μιχάλη Σουγιούλ. Έτσι, εκείνο το έτος ακολουθούν τα τραγούδια Αφήστε με να πιω και Να γιατί ακόμα σ’ αγαπώ, με στίχους και μουσική του Κ. Γιαννίδη, Δεν έχεις τίποτα, μα έχεις κάτι, των Ν. Νικολαΐδη και Ν. Ντ’ Άντζελι, και το Κι αν μ’ αγαπάς, μη μου το πεις.
Το 1936, νέες επιτυχίες της Βέμπο που τραγουδά όλη η Αθήνα είναι τα Συγνώμη σού ζητώ, συγχώρεσέ με και Κάτι με τραβά κοντά σου, των Αιμ. Σαββίδη, Γαϊτάνου και Μ. Σουγιούλ. Το 1937 αποτελεί σταθμό στη καριέρα της Βέμπο. Εκτός της ηχογράφησης των νέων της τραγουδιών, Για μια γυναίκα και Αντίο, το φθινόπωρο μεταβαίνει μετά από πρόσκληση για δεύτερη φορά στην Αίγυπτο, προκειμένου να επανεμφανιστεί στο «Γκράν Τριανόν» της Αλεξάνδρειας. Κατά την διάρκεια των εκεί παραστάσεών της, η Βέμπο δέχεται την πρόταση του κινηματογραφιστή παραγωγού Τόγκο Μιζράχι, με τον οποίο υπογράφει συμβόλαιο και συμμετέχει στην ταινία Η προσφυγοπούλα.
Τον ίδιο ακριβώς χρόνο του συμβολαίου, ο Ν. Παπαδόπουλος των κινηματογραφικών γραφείων Σαντίγκου έλαβε άμεση παραγγελία από Αμερική για επείγουσα πραγματοποίηση στην Αθήνα ενός κινηματογραφικού «σορτς», στο οποίο να τραγουδά απαραίτητα η δημοφιλής ντιζέζ δις Σοφία Βέμπο, προκειμένου να συμπεριληφθεί στη νέα σαιζόν των αμερικανικών κινηματογράφων. Η Βέμπο, πιστή στα συμβόλαιά της, δήλωσε στον Παπαδόπουλο τη δέσμευση του συμβολαίου της και την ανάγκη παραχώρησης της σχετικής άδειας από τον Μιζράχι.
Το 1938 χαρακτηρίστηκε χρυσή χρονιά της Σοφίας Βέμπο. Κατά την επιστροφή της από την Αίγυπτο μάλιστα στις 15 Φεβρουαρίου του 1938, παρέμεινε στον Πειραιά για δύο μέρες. Κατά ευτυχή σύμπτωση, συνάντησε μάλιστα και τον χρηματοδότη του Μιζράχι, τον Μπέχα, που κατευθυνόταν με πλοίο προς Ιταλία και που θα προσέγγιζε στον Πειραιά. Τελικά η συνάντηση έγινε, παρουσία του Παπαδόπουλου, και η άδεια δόθηκε. Το γύρισμα όμως του σορτς, με πλάνα από τον εθνικό κήπο και από τον λόφο Νυμφών με θέα την Ακρόπολη, ξεκίνησε μετά την επιστροφή της Βέμπο από την Κωνσταντινούπολη, όπου κατόπιν πρόσκλησης εμφανίσθηκε στο κοσμικό θέατρο Μαξίμ, με τεράστια και εκεί επιτυχία.
Παράλληλα, οι δισκογραφικές επιτυχίες της Σ. Βέμπο το έτος αυτό είναι εκπληκτικές. Η εταιρεία Κολούμπια, σε νέο συμβόλαιο, της μεταβίβασε το 10% των κερδών από την πώληση του κάθε δίσκου της. Αυτό συνέβαινε για πρώτη φορά, καθώς όλοι οι άλλοι πληρώνονταν κατ’ αποκοπή (μεροκάματο) για κάθε δισκογραφία. Το καλοκαίρι του 1938 στο θέατρο Σαμαρτζή, που είχε ανεβάσει την επιθεώρηση Σιρουέτα, η Βέμπο τραγουδά το Κάποιο μυστικό και το Κλαις, σε στίχους Κοφινιώτη και μουσική Λεό Ραπίτη, των οποίων ακολούθησε η Ζεχρά, σε στίχους Αιμ. Σαββίδη και σε μουσική Σουγιούλ, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Ακολούθησαν το Θα σε περιμένω, το βουκολικό Διαμαντούλα, του Θ. Σακελλαρίδη και το Άσε τον παλιόκοσμο να λέει, των Α. Σακελλάριου και Μ. Σουγιούλ. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, εγκαθίσταται ραδιοφωνική κεραία στο Ζάππειο στην Αθήνα, όπου τα τραγούδια πια της Βέμπο αποτελούν την πρώτη πειραματική μετάδοση. Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1938, η Σοφία Βέμπο τραγουδά στο μεγάλο ρεβεγιόν του «Σαντεκλαίρ» στην Κύπρο. Επίσης, συνεργάζετια με τους μεγάλους Κύπριους μουσικούς Μιχαλάκη και Αντωνάκη Γιασεμίδη.
Το 1939 η Σοφία Βέμπο έχει ήδη καταξιωθεί ως η πρώτη τραγουδίστρια του ελληνικού ελαφρού τραγουδιού. Το κινηματογραφικό «σορτς» που γυρίστηκε το προηγούμενο έτος με τον τίτλο Η Ελλάς του 1938 ομιλεί, το οποίο στην κυριολεξία ήταν ένα ζουρνάλ και όπου συμμετείχε με δύο τραγούδια, σπάει κυριολεκτικά τα ταμεία των αμερικανικών κινηματογράφων, ενώ ζητούνται κόπιες και στη Λατινική Αμερική. Σημειώνεται ότι την φωνοληψία της ταινίας αυτής είχε επιμεληθεί η ελληνική εταιρεία M. NOVAK Co.
Στο μεταξύ, οι θεατρικές της παρουσιάσεις με νέες δισκογραφικές επιτυχίες συνεχίζονται, αρχικά στο θέατρο Σαμαρτζή με τα τραγούδια Πόσο λυπάμαι, των Β. Σπυρόπουλου και Κ. Γιαννίδη, και Την αλήθεια να μου πεις. Το καλοκαίρι δε, συνεχίζοντας στο θέατρο Μουντιάλ, τραγουδά τα δύο ταγκό Στην ακρογιαλιά και Χειμώνας, που αμφότερα έγιναν επιτυχίες. Παραμονές των Χριστουγέννων του 1939, η Βέμπο βρίσκεται στο απόγειό της, όταν στην επιθεώρηση Νάνι–νάνι τραγουδά το ομώνυμο τραγούδι, το ρεφραίν του οποίου άφηνε με τον χρωματισμό της φωνής της υπονοούμενα, σημειώνοντας εξαιρετική επιτυχία. Λίγο πριν το τέλος του έτους, η Βέμπο είχε γνωριστεί με τον μεγάλο συνθέτη μουσικής τζαζ, Απόστολο Μοσχούτη, του οποίου σύνθεση ήταν το τραγούδι Δυο λουλούδια σε μιαν άκρη.
Το 1940 ανατέλει με τα σύννεφα του πολέμου, πολλές χώρες ήδη έχουν καταληφθεί από τις δυνάμεις του άξονα. Στην Ελλάδα σημειώνονται οι πρώτες παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου από ιταλικά αεροπλάνα. Τον Ιανουάριο στο θέατρο Μουντιάλ έχει ανέβει η επιθεώρηση Παύσατε πυρ, όπου η Σ. Βέμπο τραγουδά τη νέα της επιτυχία Το καινούργιο φεγγάρι, των Α. Σακελλάριου και Γ. Κυπαρίσση. Στην επιθεώρηση εκείνη, η Σ. Βέμπο γνώρισε και τη Γεωργία Βασιλειάδου, την οποία υποσχέθηκε να βοηθήσει, διαβλέποντας το ταλέντο της. Λίγο αργότερα, το τραγούδι Ψαροπούλα, των Χ. Γιαννακόπουλου και Χ. Χαιρόπουλου, γίνεται η νέα μεγάλη επιτυχία. Το καλοκαίρι ανεβαίνει η επιθεώρηση Βραδινές τρέλες, στην οποία η Βέμπο τραγουδά το υπέροχο βαλς Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά, των Χ. Γιαννακόπουλου και Γ. Κυπαρίσση.
Στο μεταξύ η Σ. Βέμπο αναζητούσε τραγούδι με τοπικό ιδίωμα της ελληνικής υπαίθρου. Στο αίτημά της αυτό έσπευσαν κάποιοι με διάφορα δημοτικά της εποχής, πλην όμως η ίδια επέλεξε τελικά ένα από την περιοχή της, που φέρεται να τραγουδούσε παλαιότερα η μητέρα της, συμπληρώνοντας η ίδια κάποιους στίχους με τη βοήθεια του Μοσχούτη. Ήταν το τραγούδι Στ’ Λάρισ’ βγαίν’ ο αυγερινός. Όταν η Βέμπο το ολοκλήρωσε με ιδιαίτερο ενθουσιασμό, ίσως και από φόρτο αναμνήσεων, το έδωσε στον Κ. Γιαννίδη για να το παίξει σε πρόβα. Εκείνος διαβάζοντάς το, αρνήθηκε έντονα λέγοντάς της:
— «Είσαι καλά, Σοφία μου, που θα παίξω εγώ αυτό το βλαχοτράγουδο; Παραιτούμαι!»
Μετά όμως από την επιμονή της Σοφίας και του θεατρικού επιχειρηματία Α. Μακέδου, ο Γιαννίδης, με κρύα καρδιά, άρχισε να το παίζει. Στην πρώτη παράσταση που ακολούθησε, έγινε χαλασμός. Το θεατρικό κοινό υποχρέωσε τη Σοφία Βέμπο να επανέλθει στη σκηνή τέσσερις φορές. Όταν μετά την παράσταση, ο επιχειρηματίας ρώτησε τον Κ. Γιαννίδη τη γνώμη του, εκείνος απάντησε:
— «Μα δεν είδατε; Μας το τραγούδησε με σκέρτσα που δεν την έφτανε ο χώρος της σκηνής, μας το τραγούδησε ακουμπισμένη στο πιάνο, μας το τραγούδησε ακουμπισμένη πάνω στη κουΐντα, μας το τραγούδησε με την πλάτη στο κοινό, μόνο ανάσκελα που δεν μας το τραγούδησε!»
Σημειώνεται ότι το ίδιο ακριβώς συνέβη αργότερα και με το τραγούδι Ανακασιά.
Η Βέμπο του πολέμου
Η έκρηξη στην καριέρα της Βέμπο βέβαια ήρθε με την κήρυξη του πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940. Ουσιαστικά για τα τραγούδια που είπε εκείνη την περίοδο έμεινε γνωστή. Η κήρυξη του πολέμου ανάγκασε τις επιθεωρήσεις να προσαρμόσουν τη θεματική τους στην πολεμική επικαιρότητα και άρχισαν μάλιστα να επαναγαράφονται παλαιότερα τραγούδια επαναγράφονται με πατριωτικούς στίχους. Η Βέμπο άρχισε να τραγουδά σατιρικά και πολεμικά τραγούδια και με τη φωνή της έγινε η εθνική φωνή που εμψυχώνει τους Έλληνες στρατιώτες στο μέτωπο και συγκλονίζει το πανελλήνιο. Την ίδια εποχή, σε μία συμβολική πράξη, προσφέρει στο Ελληνικό Ναυτικό 2.000 χρυσές λίρες.
Με την είσοδο των ναζιστικών στρατευμάτων στην Αθήνα φυγαδεύεται μεταμφιεσμένη σε καλόγρια στη Μέση Ανατολή, όπου συνεχίζει να τραγουδά για τα εκεί ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα. Να θυμίσουμε ότι στη μέση ανατολή βρέθηκε και ο βασιλιάς μαζί με πολλούς κυβερνητικούς.
Η μεταπολεμική της πορεία
Το 1949 απέκτησε δική της θεατρική στέγη στο Μεταξουργείο, το «Θέατρον Βέμπο». Μετά από μακροχρόνιο δεσμό μάλιστα με το Μίμη Τραϊφόρο, παντρεύτηκε τελικά το 1957. Ο πολυκύμαντος αυτός δεσμός της διήρκεσε μέχρι το θάνατό της και υπήρξε καταλυτικός για την ερμηνεύτρια. Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 αραιώνει τις θεατρικές εμφανίσεις της, τις οποίες σταματά οριστικά στις αρχές της επόμενης δεκαετίας.
Τη βραδιά όμως του Πολυτεχνείου, στις 17 Νοεμβρίου του 1973, η Βέμπο που έμενε ακριβώς απέναντι από το πανεπιστημιακό ίδρυμα, άνοιξε το σπίτι της και έκρυψε φοιτητές, τους οποίους αρνήθηκε να παραδώσει όταν η ασφάλεια χτύπησε την πόρτα της. Η εμφάνισή της στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Καλλιμάρμαρο για την επάνοδο της Δημοκρατίας, τραγουδώντας Παιδιά της Ελλάδος παιδιά, / και τα τανκς γονάτισαν κείνη τη βραδιά… ήρθε να απαλύνει τις θλιβερές εντυπώσεις από την παρουσία της πάνω στα κακόγουστα άρματα στις φιέστες των συνταγματαρχών λίγα χρόνια πριν στον ίδιο χώρο, είναι ένα σημείο που κατηγορείται η Σοφία Βέμπο, δηλαδή οι σχέσεις της με την δικτατορία του 1967-1974. Ωστόσο αυτό δεν ανιρεί σε καμία περίπτωση την καλλιτεχνική της αξία και το σημαντικό έργο της ιδίως στον πόλεμο του 1940.
Συμμετοχη της Βέμπο σε κινηματογραφικές ταινίες
Η Σοφία Βέμπο έχει συμμετάσχει στις ελληνικές ταινίες Η προσφυγοπούλα (1938), στον ρόλο της Σοφίας Νάκου, Στέλλα (1955), στον ρόλο της Μαρίας, και στην ταινία του 1959 Στουρνάρα 288, σε διπλό ρόλο: της ηλικιωμένης καθηγήτριας πιάνου κυρίας Ευγενίας (πάλαι ποτέ διάσημης Τζένης Μπλανς) και της Σοφίας Βέμπο. Χαρακτηριστική παραμένει η σκηνή στην οποία οι δύο χαρακτήρες συναντώνται και ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις.
Ο θάνατος
Η Βέμπο, η τραγουδίστρια της νίκης υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο στις 11 Μαρτίου του 1978 και η κηδεία της μετατράπηκε σε ένα πάνδημο συλλαλητήριο, ήταν 68 ετών. Η Καλλιτέχνης αποθεώθηκε εκείνη τη μέρα από τον ελληνικό λαό, που τη θεωρούσε ηρωίδα του και όχι άδικα θα λέγαμε. Ο Μίμης Τραϊφόρος δηλαδή ο σύζυγος της Βέμπο, έφυγε από τη ζωή στις 28 Μαρτίου του 1998 στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός στην Αθήνα και κηδεύτηκε δυο μέρες αργότερα στο Πρώτο Νεκροταφείο της Αθήνας.
