Η Νόνικα Γαληνέα έφυγε λίγες μέρες πριν τα γενέθλια της στις 8 Ιουνίου σε ηλικά 84 ετών μετά από μάχη με προβλήματα υγείας που είχε τα τελευταία χρόνια.
Η Νόνικα Γαληνέα άφησε το δικό της στίγμα στο θεατρικό σανίδι, ενώ είχε ασχοληθεί και με την συγγραφή, την μετάφραση και την επιχειρηματικότητα. Την είδηση μετέδωσε η Χριστίνα Πολίτη.
Ο βίος της
Η γνωστή ηθοποιός γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου του 1938 στην Αθήνα.
Πατέρας της ήταν ο Πέτρος Γαληνέας, δικηγόρος από την Καρδαμύλη. Διατέλεσε διευθυντής των Μύλων Αγίου Γεωργίου. Αργότερα διατηρούσε γραφείο στην οδό Νίκης όπου διαχειριζόταν περιουσιακά στοιχεία της οικογένειας Μυταράκη από όπου προερχόταν η δεύτερη σύζυγός του.
Μητέρα της ήταν η Θεοδοσία Καραϊωσηφόγλου (1912-2010) η οποία, μετά τον χωρισμό της με τον Πέτρο Γαληνέα, παντρεύτηκε τον Αλέξανδρο Παναγιωτόπουλο με τον οποίο απέκτησε ένα γιο. Τρίτος σύζυγός της ήταν ο εφοπλιστής και τραπεζίτης Στρατής Ανδρεάδης (1905-1989).
Η Νόνικα Γαληνέα φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Μακρή και στην ηλικία των 14 ετών μεταγράφηκε στη Φλωρεντία. Τον επόμενο χρόνο πήγε στο αγγλικό σχολείο Châtelard School στην Ελβετία, και στην ηλικία των 18 ετών εγγράφηκε στο Densons Secretarial College στο Λονδίνο. Κατόπιν σπούδασε στο Weber Douglas School of Singing and dramatic art.
Παντρεύτηκε με τον Νίκο Μουτούση, νευρολόγο στην Ελλάδα, όπου έζησαν στο Παρίσι για 5 χρόνια όπου έκαναν τρία παιδιά : τις δίδυμες Αλεξία και Αριέττα (γ.1957) και την Μαρία-Αμαλία (γ. 1961). Μετά από πέντε χρόνια έγγαμου βίου, οι έντονες διαφωνίες και η ασυμφωνία χαρακτήρων του ζευγαριού θα οδηγήσει στη λήξη του γάμου, με τη Νόνικα να επιστρέφει στην Ελλάδα με τις δύο κόρες της, ενώ είναι έγκυος και στην Αμαλία Μουτούση.
Στη νέα της ζωή στην Αθήνα εισάγεται στο Θέατρο Τέχνης και οι σπουδές δίπλα στον Κάρολο Κουν θα είναι η αρχή μιας τεράστιας και επιτυχημένης θεατρικής διαδρομής γεμάτη μεγάλους ρόλους ρεπερτορίου και δυνατές ερμηνείες στα σημαντικότερα έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων.
Συγκεκριμένα η σταδιοδρομία της ξεκίνησε το 1963 μετά από επιτυχημένες εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης. Η πρώτη της παράσταση ήταν με τους Όρνιθες του Αριστοφάνη, στην οποία συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν, την Κατίνα Παξινού, τον Δημήτρη Χορν, την Άννα Συνοδινού, τον Αλέξη Μινωτή, τον Δημήτρη Μυράτ κ.ά.
Από το 1969 συνεργάστηκε με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, με τον οποίο δημιούργησαν δύο θεατρικές σκηνές: το Θέατρο Ιλίσια και το Στούντιο Ιλίσια. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το Εθνικό θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Αμφιθέατρο ενώ παράλληλα έκανε πολλές συνεργασίες με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και παραστάσεις στη Μεγάλη και στη Μικρή Επίδαυρο καθώς και στο Κόβεντ Γκάρντεν στο Λονδίνο.
Με τον Αλέκο Αλεξανδράκη διατηρούσε σχέση διάρκειας 21 ετών. Το 1990 χώρισε με τον γνωστό ηθοποιό. Κατά την διάρκεια της καριέρας της συνεργάστηκε με αναγνωρισμένους καλλιτέχνες όπως ο Μίνως Βολανάκης, ο Γιάννης Κόκκος, ο Σπύρος Ευαγγελάτος, ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Ανδρέας Βουτσινάς, ο Stuart Burge, ο Διονύσης Φωτόπουλος, η Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ, ο Νίκος Πετρόπουλος κ.ά.
Η Ζωή της ήταν μοιρασμένη μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου. Οι κόρες της, Αριέττα Μουτούση και Αμαλία Μουτούση έχουν πολυ σημαντική καριέρα στο χώρο του θεάτρου. Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε από την περίοδο 1968-1972 όταν συμμετείχε σε τέσσερις ταινίες, οι τρεις εκ των οποίων με την Φίνος Φιλμ. Στην τηλεόραση η παρουσία της ήταν ελάχιστη, συμμετέχοντας σε δυο μικρές σειρές (Παράξενος Ταξιδιώτης, Δέκατο Τρίτο Κιβώτιο).
Ως μεταφράστρια δημοσίευσε μεταφράσεις 17 θεατρικών έργων, ανάμεσα στα οποία είναι και «O άντρας της ζωής μου» των Μπαριγέ – Γκρεντί (1978), «Καινούργια σελίδα» του Nιλ Σάιμον (1980), «H βεντάλια της Λαίδης Γουίντερμιρ» του Όσκαρ Ουάιλντ (1983), «Kάθε χρόνο, τέτοια μέρα» του Μπέρναρντ Σλέιντ (1984), «Παράξενο ιντερμέτζο» (1985) και «Ταξίδι μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» (1987) του Γιουτζίν Ο’Νιλ, «Ευαίσθητη ισορροπία» του Έντουαρντ Άλμπι (1986), «Λεωφορείον ο Πόθος» του Τενεσί Ουίλιαμς (1988), «Η κυρία του Μαξίμ» του Ζορζ Φεντό (1991). Εξέδωσε την αυτοβιογραφία της σε βιβλίο με τίτλο Η ζωή μου (εκδόσεις Λιβάνη 2005) και το βιβλίο Επέστρεφε (εκδόσεις Ιανός, 2007).
Το 2006 βραβεύτηκε με το έπαθλο «Κυβέλη» και το 2017 έλαβε το βραβείο Νίκος Κούρκουλος για την προσφορά της στο ελληνικό θέατρο. Ήταν η πρώτη Ελληνίδα που είχε 50 χρόνια συνεχούς παρουσίας στο θέατρο, η πρώτη Ελληνίδα ηθοποιός που ερμήνευσε στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου στην αγγλική γλώσσα και η μόνη που πρωταγωνίστησε 6 φορές στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Ανάρτηση της Φίνος Φιλμ
Το δικό της “αντίο” στη Νόνικα Γαληνέα, είπε η Φίνος Φιλμ, κάνοντας μία μικρή αναδρομή στην καριέρα της ηθοποιού του ελληνικού Κινηματογράφου.
Με μία ανάρτηση στα social media, η Φίνος Φιλμ ανέφερε τους μεγαλύτερους σταθμούς της καριέρας της, από το ντεμπούτο της στην ταινία “Η Λεωφόρος του Μίσους” μέχρι τον ρόλο της στην ταινία “Η Κόμησσα της Κέρκυρας” (1972) πλάι στη Ρένα Βλαχοπούλου.
“Σήμερα λέμε αντίο στην αγαπημένη Νόνικα Γαληνέα, που “έφυγε” λίγο πριν γιορτάσει τα 85 της χρόνια. Με ιδιαίτερη παιδεία, αριστοκρατική ομορφιά και ταλέντο, υπηρέτησε το θέατρο για πάνω από 50 χρόνια, μέσα από εκλεκτά έργα και συνεργασίες με ιερά τέρατα της υποκριτικής τέχνης.
Η κινηματογραφική της πορεία αν και δεν ήταν μεγάλη, αφού το πάθος της ήταν πάντα το θέατρο και οι μεταφράσεις θεατρικών έργων, κατάφερε να αφήσει και εκεί το στίγμα της. Το ντεμπούτο της έγινε στην ταινία της Φίνος Φιλμ «Η Λεωφόρος του Μίσους» (1968), όπου εμφανίζεται να τραγουδά με την φωνή της Τζένης Βάνου, ενώ το 1971 συμμετείχε στο πλευρό της Αλίκης Βουγιουκλάκη στην ταινία «Η Κόρη του Ήλιου». Αξιοσημείωτος ρόλος και πολύ αγαπητός στο κοινό ήταν στην ταινία «Η Κόμησσα της Κέρκυρας» (1972) πλάι στην Ρένα Βλαχοπούλου.
Σήμερα θα ανταμώσει με τον Αλέκο της.
Καλό ταξίδι”, αναφέρει η ανάρτηση.
Συλλυπητήριο μήνυμα από το υπουργείο πολιτισμού
Το συλλυπητήριο μήνυμα του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού Γιώργου Κουμεντάκη για την απώλεια της Νόνικας Γαληνέα αναφέρει: “Με την καλλιέργεια και τον δυναμισμό της, η Νόνικα Γαληνέα καθιερώθηκε για περισσότερα από 50 χρόνια, όχι μόνο ως πρωταγωνίστρια στο ελληνικό θέατρο, αλλά ως μεταφράστρια, παραγωγός και επιχειρηματίας. Μαζί με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, σύντροφο και συμπρωταγωνιστή της επί δεκαετίες, δημιούργησε δύο θεατρικές σκηνές, το «Ιλίσια» και το «Στούντιο Ιλίσια», όπου ανέβηκε ένα πλήθος παραστάσεων που παρουσίαζε το εύρος των θεατρικών της ανησυχιών και τη διάθεσή της για διαρκή ενημέρωση. Δοκιμάστηκε με τόλμη, τόσο στο ελεύθερο θέατρο, αλλά και στις κρατικές σκηνές, σε πολλά είδη.
Από την κωμωδία και το μπουλβάρ, μέχρι το αρχαίο δράμα και το μιούζικαλ, πάντοτε με τον επαγγελματισμό που τη διέκρινε και σύμφωνα με τις αρχές που έλαβε από τη μαθητεία και τις συνεργασίες της κοντά στους περισσότερους από τους σημαντικούς ανθρώπους του ελληνικού θεάτρου, τον Κάρολο Κουν, τον Αλέξη Μινωτή, τον Μίνω Βολανάκη, τον Σπύρο Ευαγγελάτο, τον Μιχάλη Κακογιάννη, τον Ανδρέα Βουτσινά, μεταξύ πολλών άλλων. Την αποχαιρετούμε με εκτίμηση στη συνέπεια και στο πάθος της για το ελληνικό θέατρο. Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στις κόρες της Αριέτα, Αμαλία και Αλέξια Μουτούση και στους πολλούς της φίλους.”
Η κηδεία
Η κηδεία της θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 6 Ιουνίου στη 1 το μεσημέρι στο Α’ Νεκροταφείο όπως ανέφερε σε ανάρτησή της η Μαίρη Μπάρκουλη. Επιθυμία της οικογένειας είναι αντί στεφάνων τα χρήματα να δοθούν στο «Σπίτι του Ηθοποιού», ενώ ζήτησαν να μην εισέλθουν οι κάμερες στον χώρο του νεκροταφείου.
