Γράφει ο Χρ.Ι.Στεφανάδης για το πρώτο θέμα
Στις σύγχρονες κοινωνίες, η επίλυση των διαφορών μεταξύ κρατών είναι η διαδικασία της διαπραγμάτευσης. Εάν αυτή η διαδικασία εξαντληθεί και αδυνατεί να δώσει λύση, το επόμενο στάδιο είναι τα διεθνή δικαστήρια. Εάν τα μέρη που διαφωνούν αρνηθούν αυτή την διαδικασία επίλυσης των διαφορών ή εάν δεν σεβαστούν την απόφαση τους, το επόμενο στάδιο είναι η χρήση βίας και τελικά ο πόλεμος.
Η διαπραγμάτευση όπως προαναφέρθηκε, είναι αυτή η διαδικασία που έχει σκοπό να επιλύσει διαφορές μέσα από την επίτευξη μιας κοινά αποδεκτής συμφωνίας. Βασική προϋπόθεση σε μια διαπραγμάτευση είναι η ύπαρξη και η πρόταξη λογικών επιχειρημάτων. Εκτός όμως από τα ισχυρά επιχειρήματα που αποτελούν την βασική προϋπόθεση μιας επιτυχημένης διαπραγμάτευσης, βασικός παράγοντας επιτυχίας είναι και η προσωπικότητα των διαπραγματευτών.
Σε κάθε διαπραγμάτευση υπάρχουν τρία βασικά στοιχεία: Η πειθώ, η διαφωνία και η επικοινωνία.
Ένας επιτυχημένος διαπραγματευτής ή μια διαπραγματευτική ομάδα, εκτός από τα ισχυρά επιχειρήματα που θα πρέπει να διαθέτει, θα πρέπει να διαθέτει ρεαλισμό, βαθιά και διαχρονική γνώση του προβλήματος, παράλληλα να έχει υψηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.
Οι διαπραγματευτές μπορούν να ξεχωρίσουν στις εξής κατηγορίες : Η πρώτη είναι άτομα με υψηλό αίσθημα δικαίου αλλά που ενδιαφέρονται να διατηρήσουν καλές σχέσεις με τους απέναντι. Η δεύτερη κατηγορία, είναι άτομα που θέλουν να επιβάλλουν την θέση τους με κάθε τρόπο. Η τρίτη κατηγορία, είναι άτομα που αντιπαθούν την αντιπαράθεση και επιζητούν την επίλυση του προβλήματος με ειρηνικούς τρόπους. Η τέταρτη κατηγορία, είναι άτομα που, θέλοντας να αποφύγουν μια σύγκρουση, προτιμούν να επιλύουν το πρόβλημα ενδίδοντας στις απαιτήσεις της άλλης πλευράς. Και τέλος, πέμπτη κατηγορία είναι άτομα που έχουν την δεξιότητα να βρίσκουν την πλέον κατάλληλη λύση μέσα από εναλλακτικές επιλογές. Αυτή η κατηγορία των διαπραγματευτών είναι και η πλέον αποτελεσματική.
Όσον αφορά την ένταση μιας διαπραγμάτευσης, αυτή άμεσα σχετίζεται με τον διαπραγματευτή. Έτσι έχουμε τους ήπιους διαπραγματευτές, που βασική τους προσπάθεια είναι η αποφυγή προσωπικών αντιπαραθέσεων, που έχουν την τάση να κάνουν υποχωρήσεις, αλλά που μετά την διαπραγμάτευση διακατέχονται από αίσθημα απογοήτευσης και πικρίας. Και τους σκληρούς διαπραγματευτές, που πρωταρχικό τους μέλημα είναι η επικράτηση των απόψεων τους και για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούν κάθε μέσο, όπως τεχνητή ένταση, και τα αστήρικτα επιχειρήματα, ακόμα και τα ψέματα. Η τακτική όμως αυτή προκαλεί την αντίδραση της άλλης πλευράς, την περιχαράκωση της και τελικά θέτει σε κίνδυνο ναυαγίου την διαπραγμάτευση. Είναι αυτονόητο ότι η μέση οδός είναι η πλέον αποτελεσματική.
Όλες οι παραπάνω προϋποθέσεις, είναι αυτονόητο, ότι αναφέρονται σε διαφορές κρατών που διαθέτουν ένα στοιχειώδες επίπεδο επικοινωνίας. Ένα επίπεδο, που έχει σχέση με πολιτιστικές, κοινωνικές, ηθικές και δημοκρατικές αξίες. Αξίες κατοχυρωμένες διαχρονικά.
Αυτή την εποχή η χώρα μας αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα με τους εχθρικούς γείτονες. Διεκδικούν τμήματα της Ελληνικής επικράτειας, αμφισβητούν έμπρακτα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα σε στεριά, θάλασσα και αέρα και απειλούν απροκάλυπτα με πόλεμο!
Με αυτόν τον γείτονα καλούμαστε να διαπραγματευτούμε. Αλλά τι να διαπραγματευτούμε πέρα από την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας;
Τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου που για χιλιάδες χρόνια κατοικούνται από Έλληνες και που με ισχυρότατες διεθνείς συνθήκες έχουν κατοχυρωθεί στην χώρα μας; Το αυτονόητο δικαίωμα της χώρας μας να προστατεύει αυτά τα νησιά; Ή να διαπραγματευτούμε τα Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στην θάλασσα και στον αέρα; Δικαιώματα που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο ;
Αλλά ποιοι είναι οι Τούρκοι που διεκδικούν το παράλογο και μας απειλούν ;
Έφθασαν στην περιοχή, μόλις πριν 700 χρόνια. Κατέλαβαν την Μικρά Ασία και τα Ελληνικά παράλια όπου ήκμαζε ο Ελληνισμός για χιλιάδες χρόνια. Με τα όπλα και χωρίς ερείσματα, κατάφεραν να υποδουλώσουν μεγάλο μέρος των Βαλκανίων και απείλησαν ακόμα και την κεντρική Ευρώπη…Ήλθε όμως σύντομα η παρακμή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας… Και περιορίσθηκαν στην Μικρά Ασία. Και σήμερα, ονειρεύονται την λεγόμενη γαλάζια πατρίδα τους, με πρώτο στόχο την Ελλάδα. Με αυτό το Τουρκικό, νέο-Οθωμανικό δόγμα, πως είναι δυνατόν να διαπραγματευθεί η χώρα μας;
Περιγράψαμε παραπάνω τις προϋποθέσεις μιας διαπραγμάτευσης. Δυστυχώς, οι γείτονες δεν διαθέτουν καμία από αυτές τις προϋποθέσεις.
Δηλαδή, δεν διαθέτουν ένα στοιχειώδες επίπεδο επικοινωνίας. Ένα επίπεδο, που έχει σχέση με πολιτιστικές, κοινωνικές, ηθικές και δημοκρατικές αξίες. Αξίες κατοχυρωμένες διαχρονικά από την χώρα μας και που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του Δυτικού πολιτισμού.
Επομένως δύο λύσεις υπάρχουν:
Ή να συνετισθεί η Τουρκία και να ακολουθήσει αυτό που επιβάλει το διεθνές δίκαιο και να προσέλθει σε διαπραγμάτευση με αυτό το προαπαιτούμενο,
Ή να αναγκαστούμε να παλινδρομήσουμε σε πρακτικές επίλυσης διαφορών πολύ παλαιότερων εποχών, εποχές στις οποίες φαίνεται να έχουν καθηλωθεί οι κακοί γείτονες…
Οι Έλληνες, εάν χρειασθεί, γνωρίζομε και αυτό τον τρόπο, αφού τον έχουμε εφαρμόσει με επιτυχία στην μακρά ιστορική μας διαδρομή.
… Εκτός και εάν, το ειρηνικό πνεύμα των Χριστουγέννων, περάσει και στην απέναντι στεριά, στην χώρα των επιθετικών γειτόνων μας!
Καλά Χριστούγεννα!
