Οι Βουλευτικές εκλογές του 2004 έγιναν στις 7 Μαρτίου. Η Νέα Δημοκρατία με πρόεδρο τον Κωνσταντίνο Καραμανλή κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 45,36% και έλαβε 165 έδρες της Βουλής σχηματίζοντας κυβέρνηση και τερματίζοντας την ενδεκάχρονη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Στις εκλογές αυτές ηγήθηκε του ΠΑΣΟΚ για πρώτη φορά ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο ΓΑΠ είχε διαδεχθεί τον απερχόμενο πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, ως αρχηγός του κόμματος, τον Φεβρουάριο. Οι εκλογές αυτές διεξήχθησαν με τον Εκλογικό Νόμο 1907/1990, ενισχυμένης αναλογικής, που ψηφίστηκε το 1990.
Στις εκλογές αυτές έκανε την πρώτη του εμφάνιση το ΛΑ.Ο.Σ του Γιώργου Καρατζαφέρη, ενώ την πρεμιέρα του έκανε και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α με αρχηγό τον Νίκο Κωνσταντόπουλο. Ο ΣΥνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς τότε εμφανίστηκε ως συμμαχία του Συνασπισμού της Αριστεράς της Οικολογίας και των κινημάτων με άλλα κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς. Οι διαδικασίες που οδήγησαν στη συγκρότησή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εντοπίζονται στη δημιουργία του Χώρου Διαλόγου για την Ενότητα και Κοινή Δράση της Αριστεράς το 2001.
Σε αυτόν τον Χώρο συμμετείχαν διάφοροι αριστεροί πολιτικοί φορείς, ενίοτε διαφορετικών ιστορικών ή ιδεολογικών καταβολών, με κοινή όμως δράση στα κομβικά ζητήματα που είχαν απασχολήσει την ελληνική κοινωνία κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’90 όπως η Νατοϊκή εισβολή στο Κοσσυφοπέδιο, οι ιδιωτικοποιήσεις, τα κοινωνικά δικαιώματα κ.ά.
Αν και ο Χώρος Διαλόγου δεν ήταν πολιτική οργάνωση, ως προσπάθεια μόνιμης όσμωσης των κομμάτων και οργανώσεων που τον συναπάρτιζαν, πέτυχε πολλούς από τους σκοπούς του. Από τους κόλπους του προέκυψαν κάποιες υποψηφιότητες για τις εκλογές του 2002 με πιο επιτυχημένη αυτήν του αειθαλούς αγωνιστή Μανώλη Γλέζου στην Υπερνομαρχία Αθηνών – Πειραιώς.
Επίσης, οι δυνάμεις του Χώρου Διαλόγου έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις κινητοποιήσεις ενάντια στην επιχειρούμενη από το ΠΑΣΟΚ «μεταρρύθμιση Γιαννίτση» στο ασφαλιστικό σύστημα, καθώς και στη λειτουργία του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ, ως φορέα διασύνδεσης των ελληνικών κινημάτων με το παγκόσμιο αντι-νεοφιλελεύθερο κίνημα.
Στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές του 2004 οι περισσότεροι από τους πολιτικούς φορείς του Χώρου Διαλόγου (ΣΥΝ, ΑΚΟΑ,η ΚΕΔΑ, ΔΕΑ, ΚΟΕ, Ενεργοί Πολίτες και ανένταχτες προσωπικότητες) αναζήτησαν τις δυνατότητες συμμετοχής σε κοινό ψηφοδέλτιο, μία κίνηση που ονομάστηκε Πρωτοβουλία για τη Συσπείρωση της Αριστεράς. Αποτέλεσμα ήταν η συγκρότηση τον Ιανουάριο του 2004 του ενιαίου ψηφοδελτίου «Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Ενωτικό Ψηφοδέλτιο», στο οποίο συμμετείχαν όλοι οι παραπάνω εκτός της ΚΟΕ -η οποία όμως δήλωσε ότι το υποστηρίζει.
Στις εκλογές ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έλαβε 3,3% και εξέλεξε έξι βουλευτές, όλους προερχόμενους από τον παλαιό Συνασπισμό. Αυτό οδήγησε σε εσωτερικές τριβές και κατηγορίες προς το Συνασπισμό για ηγεμονισμό, αφού τα μικρότερα κόμματα υποστήριζαν ότι υπήρχε συμφωνία για εκλογή του Γ. Μπανιά (ΑΚΟΑ) στην Α’ Αθήνας η οποία δεν τηρήθηκε. Βάση της κρίσης μάλιστα αποτέλεσε και η άρνηση του Συνασπισμού να τηρήσει τη συμφωνία για απόρριψη της κεντροαριστερής πολιτικής.
Αποτέλεσμα των τριβών ήταν η αποχώρηση από τη ΔΕΑ δύο ομάδων, η μια εκ των οποίων σχημάτισε τη συλλογικότητα Κόκκινο, παραμένοντας εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Τρεις μήνες αργότερα ο Συνασπισμός συμμετείχε αυτόνομα στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2004, ενώ πολλοί από τους συμμάχους του εξέφρασαν την υποστήριξή τους στον ιδεολογικά συγγενή συνδυασμό Γυναίκες για μια άλλη Ευρώπη. Στον τελευταίο μάλιστα συμμετείχαν και πολλές υποψήφιες που στις εθνικές εκλογές είχαν συμμετάσχει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Τον Δεκέμβριο του 2004 λίγους μήνες αργότερα από αυτές τις εκλογές, διεξήχθη το 4ο συνέδριο του Συνασπισμού, όπου υπερίσχυσε με μεγάλη πλειοψηφία η πολιτική πλατφόρμα που, μεταξύ άλλων, ζητούσε αναζωογόνηση και αναβάθμιση του ΣΥΡΙΖΑ. Νέος πρόεδρος του κόμματος εκλέχθηκε ο Αλέκος Αλαβάνος, υποστηρικτής αυτής της αντίληψης. Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα αποτέλεσε κομβικό σημείο για την ύπαρξη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αφού διαμόρφωσε τους όρους υπέρβασης της εσωτερικής κρίσης και αναθέρμανσης του εγχειρήματος.
Η επόμενη εκλογική δοκιμασία για τις δυνάμεις της συνεργασίας ήρθε στις εκλογές του 2006, όπου σε πολλές περιοχές στηρίχθηκαν κοινοί υποψήφιοι με αξιοσημείωτα αποτελέσματα.
Η συνέχεια του ΣΥ.ΡΙΖ.Α είναι λίγο πολύ γνωστή αλλά θα αναφερθεί και σε επόμενα άρθρα. Αξιοσημείωτο αυτών των εκλογών ήταν πάντως η πρώτη δυνατή παρουσία του ΛΑ.Ο.Σ, ενός κόμματος που είχε ιδρυθεί από το πρώην στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας Γεώργιο Καρατζαφέρη. Το κόμμα αυτό εκπροσωπούσε την ακροδεξιά στην Ελλάδα μέχρι την ενδυνάμωση της Χρυσής Αυγής μετά την συμμετοχή του ΛΑ.Ο.Σ στην συγκυβέρνηση τον Νοέμβριο του 2011.
Το 2005 ένα χρόνο αργότερα από την πρώτη του κάθοδο σε εθνικές εκλογές το ΛΑ.Ο.Σ συμπεριέλαβε στις τάξεις του και μέλη της Χρυσής Αυγής καθώς και το Ελληνικό Μέτωπο του Μάκη Βορίδη, ενώ σχεδόν από την αρχή του εγχειρήματος στο πλάι του κόμματος βρέθηκε το ιστορικό στέλεχος του Εθνικιστικού χώρου, ο Κωνσταντίνος Πλεύρης.
| ΚΟΜΜΑ | ΨΗΦΟΙ | ΠΟΣΟΣΤΟ | ΕΔΡΕΣ |
| ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ | 3.359.682 | 45,36% | 165 |
| ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ | 3.003.275 | 40,55% | 117 |
| ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ | 436.706 | 5,90% | 12 |
| ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ | 241.637 | 3,26% | 6 |
| ΛΑΪΚΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ | 162.151 | 2,19% | |
| ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ | 132.782 | 1,79% | |
| ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ | 19.531 | 0,26% | |
| ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ | 11.264 | 0,15% | |
| ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ (μ-λ) | 10.753 | 0,15% | |
| ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ | 8.315 | 0,11% | |
| ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ | 6.751 | 0,09% | |
| Μ-Λ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ | 4.848 | 0,07% | |
| ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ | 3.180 | 0,04% | |
| ΚΟΜΜΑ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ | 2.658 | 0,04% | |
| ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ | 2.099 | 0,03% | |
| ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ | 987 | 0,01% | |
| ΕΓΚΥΡΑ | 7.406.619 | 97,80% | |
| ΑΚΥΡΑ | 123.713 | 1,63% | |
| ΛΕΥΚΑ | 43.036 | 0,57% | |
| ΣΥΝΟΛΟ | 7.573.368 | 76,50% | 300 |
| ΑΠΟΧΗ | 2.326.104 | 23,50% | |
| ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΙ | 9.899.472 | 100,00% |
Σχόλιο για αυτές τις εκλογές
Μετά από αυτές τις εκλογές που έγιναν λίγο πριν την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων του 2004 άρχισε η εποχή του Νεο-Καραμανλισμού, που επηρεάζει μέχρι σήμερα τις εξελίξεις στην πολιτική ζωή του τόπου μας. Λέμε Νεο-καραμανλισμός, διότι επρόκειτο για την λατρεία ως προς τον ανιψιό του εθνάρχη με άμεσες βέβαια αναφορές και στον εθνάρχη λόγω της συγγένειας των δύο.
Ο Καραμανλής ο νεώτερος διαδέχθηκε τον Μιλτιάδη Εβερτ στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας σε μικρή ηλικία σχετικά το 1997. Στην πρώτη του εκλογική αναμέτρηση το 2000, όπως έχουμε γράψει σε προηγούμενα άρθρα έγινε πολιτικό φιάσκο, αλλά το 2004 έγινε πρωθυπουργός, αξίωμα που κράτησε μέχρι το 2009, στις εκλογές που έχασε από τον Γεώργιο Παπανδρέου. Ο τελευταίο ένα χρόνο αργότερα οδήγησε την χώρα στο μνημόνιο, που μαστίζει ακόμα την οικονομία τη χώρας μας. Ο Καραμανλής είναι ο μακροβιότερος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας 1997-2009 (12 χρόνια).Το 1997 όταν ανέλαβε την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας ήταν 41 χρονών, σε αυτή την θέση έμεινε μέχρι τα 53 του.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εκλέχτηκε βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία το 1989 στην Α΄ εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης, ενώ το 2004 εκλέχτηκε στον νομό Λάρισας. Έχει διατελέσει γραμματέας του προεδρείου της Βουλής το 1989 και γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας. Το 1995 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας. Στις 21 Μαρτίου 1997 και ύστερα από την εκλογική ήττα της Νέας Δημοκρατίας το 1996 από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., εκλέχτηκε από το 4ο συνέδριο του κόμματος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Τον Φεβρουάριο του 1999 εξελέγη αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, θέση στην οποία επανεξελέγη τον Οκτώβριο του 2002. Στις εκλογές του 2000 έχασε οριακά τη νίκη και την πρωθυπουργία από τον Κώστα Σημίτη, πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Στις 7 Μαρτίου 2004, ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, αναδείχθηκε νικητής στις βουλευτικές εκλογές με ποσοστό 45,36% εξασφαλίζοντας, έτσι, κοινοβουλευτική πλειοψηφία 164 εδρών επί συνόλου 300. Έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στις 10 Μαρτίου ορκίστηκε Πρωθυπουργός και υπουργός Πολιτισμού. Στον ανασχηματισμό της 14ης Φεβρουαρίου 2006 παραιτήθηκε από το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Πολιτισμού.Το 2007 προκήρυξε πρόωρες εκλογές, τις οποίες κέρδισε η Νέα Δημοκρατία στις 16 Σεπτεμβρίου, εξασφαλίζοντας ποσοστό 41,8% και 152 έδρες στη Βουλή, έναντι 38,1% για το ΠΑΣΟΚ και 102 έδρες. Την επόμενη ημέρα των εκλογών ο Καραμανλής έλαβε εντολή για σχηματισμό νέας κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια.
Η κυβέρνηση αυτή ορκίστηκε και ανέλαβε καθήκοντα στις 19 Σεπτεμβρίου 2007.Δύο χρόνια μετά τη νέα εκλογική νίκη, το 2009, προκηρύσσει πάλι πρόωρες εκλογές, αυτή τη φορά επικαλούμενος τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας αλλά πιο πολύ την άρνηση του ΠΑΣΟΚ να συνεργαστεί στο θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, Κάρολου Παπούλια. Η ανακοίνωση έγινε στις 2 Σεπτεμβρίου του 2009 από τον ίδιο τον πρωθυπουργό σε τηλεοπτικό διάγγελμα. Οι εκλογές στις 4 Οκτωβρίου 2009 δίνουν τη νίκη στο ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο βράδυ, σε δημόσια δήλωσή του για το αποτέλεσμα των εκλογών δήλωσε ότι, καθώς οι πολίτες δεν ενέκριναν την πολιτική των αναγκαίων αποφάσεων για τις χρόνιες αδυναμίες της οικονομίας μας και την έξοδό της από την οικονομική κρίση με τις μικρότερες συνέπειες, σεβόμενος την απόφασή τους, δρομολογεί τις διαδικασίες για την εκλογή νέου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας.Επί πρωθυπουργίας του Κώστα Καραμανλή ολοκληρώθηκε ο κύκλος διαπραγματεύσεων, μνημονίων και συμφωνιών που οδήγησαν στην έναρξη κατασκευής του αγωγού αργού πετρελαίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, που ενώνει το λιμάνι Μπουργκάς της Βουλγαρίας με το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Η αρχική σύλληψη της ιδέας για την κατασκευή του αγωγού χρονολογείται το 1993.
Η υπογραφή του Μνημονίου Συνεργασίας για την υποστήριξη της κατασκευής του αγωγού, τον Απρίλιο του 2005 στη Σόφια, η συνάντηση κορυφής των τριών ηγετών, του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, του Βούλγαρου ομολόγου του Γκεόργκι Παρβάνοφ και του Έλληνα Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, στις 4 Σεπτεμβρίου στην Αθήνα, αλλά και η μονογραφή του κειμένου της Διακρατικής Συμφωνίας, στο Μπουργκάς, στις 7 Φεβρουαρίου 2007, αποτέλεσαν σταθμούς για την πρόοδο του έργου. Στις 11 Ιουνίου 2010 η Βουλγαρία ανακοίνωσε το πάγωμα του σχεδίου υλοποίησης του αγωγού υπό το φόβο περιβαλλοντικών επιπτώσεων στο λιμάνι του Μπουργκάς, ενώ στις 5 Νοεμβρίου του 2011 εγκρίθηκε η περιβαλλοντική μελέτη για το Λιμάνι του Μπουργκάς από το Υπουργείο περιβάλλοντος της Βουλγαρίας και η συνέχιση της υλοποίησης του έργου. Το έργο τελικά εγκαταλείφθηκε τον Δεκέμβριο του 2011.
Τον Απρίλιο του 2008 πραγματοποιήθηκε στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας η μεγαλύτερη στην ιστορία της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ. Ανάμεσα στα θέματα που συζητήθηκαν ήταν η διεύρυνση της Συμμαχίας και, συνεπώς, η αίτηση της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας να ενταχθεί σε αυτήν. Παρά τις πιέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής στο επίσημο δείπνο εργασίας της πρώτης ημέρας της συνόδου, ξεκαθάρισε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχθεί την ένταξη της Π.Γ.Δ.Μ. στο ΝΑΤΟ από τη στιγμή που δεν έχει εξευρεθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση στο ζήτημα του ονόματος. Επιπλέον, ο Έλληνας Πρωθυπουργός τόνισε ότι οποιαδήποτε λύση βρεθεί θα πρέπει να έχει την έγκριση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και να είναι μόνιμη και όχι προσωρινή.
Την ελληνική θέση στήριξε η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, Γερμανία και η Γαλλία. Μάλιστα ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί δήλωσε χαρακτηριστικά: «Είμαστε αλληλέγγυοι με τους Έλληνες, πιστεύουμε ότι πρέπει να βρεθεί λύση. Έχω Ουγγαρέζικες ρίζες, αλλά έχω και Ελληνικές και τις αποδέχομαι πλήρως». Την αντίθεσή τους στη στάση της Ελλάδας έδειξαν οι ΗΠΑ, η Τουρκία, η Σλοβενία, η Τσεχία, η Εσθονία και η Λιθουανία, ενώ οι υπόλοιπες χώρες κράτησαν ουδέτερη στάση.
Για το θέμα αυτό, ο εκπρόσωπος του τύπου του ΝΑΤΟ, Τζέιμς Απατουράι, δήλωσε: «Η Ελλάδα ξεκαθάρισε πως παρά το γεγονός ότι θα επιθυμούσε και η ίδια να δει το συντομότερο δυνατό την ΠΓΔΜ να εντάσσεται στο ΝΑΤΟ, δεν είναι δυνατόν να συναινέσει στο βαθμό που παραμένει ανεπίλυτο το ζήτημα της ονομασίας». Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζώρτζ Μπους εξέφρασε την λύπη του για την μη πρόσκληση της ΠΓΔΜ, εκφράζοντας παράλληλα την ευχή για γρήγορη λύση. Το τελικό ανακοινωθέν της Συνόδου ανέφερε ότι η ένταξη της ΠΓΔΜ εξαρτάται από την επίλυση του προβλήματος της ονομασίας και ότι αυτό εύχονται (οι 26 ηγέτες) να γίνει σύντομα. Ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Γιαπ ντε Χοπ Σέφερ δήλωσε: «Συμφωνήσαμε ότι η πρόσκληση στη ΠΓΔΜ θα υπάρξει μόλις επιτευχθεί μία αμοιβαία αποδεκτή λύση για το ζήτημα της ονομασίας».
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου, με την κωδική ονομασία «Σχέδιο Πυθία 1»,εκπονήθηκε από ξένες μυστικές υπηρεσίες και τέθηκε σε εφαρμογή από Έλληνες συνεργάτες τους, σχέδιο δολοφονίας του Κώστα Καραμανλή. Άκρως απόρρητο έγγραφο της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών με τίτλο «Ειδικό Δελτίο Ενημέρωσης» (219/5, Φεβρουάριος 2009) ανέφερε ότι η F.S.B. ειδοποίησε την ΕΥΠ ότι μια 19μελής ομάδα εργασίας της εντόπισε και αποκάλυψε σχέδιο επίθεσης εις βάρος του Κώστα Καραμανλή, με σκοπό την αναβολή ή τη ματαίωση της ενεργειακής πολιτικής της χώρας.
Η δράση της ομάδας εργασίας της F.S.B. εντασσόταν στο πλαίσιο υπηρεσίας αντιπαρακολούθησης, με αφορμή τον εντοπισμό απόπειρας τηλεφωνικής υποκλοπής συνομιλιών των κ. Καραμανλή, Πούτιν και Παρβάνοφ. Η συμπλοκή της ομάδας της F.S.B. με κάποιους από τους εκτελεστές του σχεδίου πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2008 σε σημείο της διαδρομής της πομπής του πρώην Πρωθυπουργού προς το σπίτι του.
Το σχέδιο Πυθία περιελάμβανε τέσσερα κύρια σημεία: πολιτική αποσταθεροποίηση (υπόθεση μονής Βατοπεδίου), επιχειρηματική αποσταθεροποίηση (υποβάθμιση ελληνικής οικονομίας), κοινωνική αποσταθεροποίηση (κοινωνική αναταραχή και τρομοκρατικές ενέργειες) και προβλήματα στην εξωτερική πολιτική.
Τον Ιούνιο του 2011, ο Εισαγγελέας Ν. Ορνεράκης ξεκίνησε έρευνα πάνω στο θέμα αυτό, η οποία κατέληξε τον Μάρτιο του 2012 σε άσκηση ποινικής δίωξης με την κατηγορία των προπαρασκευαστικών πράξεων εσχάτης προδοσίας, της διατάραξης της ομαλής λειτουργίας του πολιτεύματος και της αποστέρησης του πρωθυπουργού από την άσκηση της εξουσίας που του παρέχει το Σύνταγμα. Την ποινική δίωξη κατά αγνώστων άσκησε ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών, Ιωάννης Σακελάκος. Η δικογραφία ανατέθηκε σε τακτικό ανακριτή. Στις 2 Απριλίου 2013, ο Γ’ Τακτικός Ανακριτής αποφάσισε τη συνένωση των δικογραφιών των υποκλοπών και του σχεδίου δολοφονίας του Κώστα Καραμανλή («Σχέδιο Πυθία Ι»), καθώς εντόπισαν ενδείξεις ότι οι υποκλοπές συνεχίστηκαν τουλάχιστον μέχρι το 2007, δύο χρόνια μετά την αποκάλυψή τους.
Από το 2004 έως το 2009, κατά τη διάρκεια της θητείας του Κώστα Καραμανλή στην Πρωθυπουργία, πραγματοποιήθηκαν μία σειρά δημοσίων έργων. Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε την ολοκλήρωση της Εγνατίας Οδού το 2009 (έργο το οποίο ξεκίνησε το 1994, κατασκευάστηκαν 509 km από τα συνολικά 670 km του μήκους της), την επέκταση του δικτύου του Μετρό της Αθήνας προς Αιγάλεω και την κατασκευή και άλλων ενδιάμεσων σταθμών, την έναρξη των έργων κατασκευής του Μετρό της Θεσσαλονίκης το 2006 (σχεδόν δύο δεκαετίες μετά την αρχική μελέτη και την έναρξη των έργων τα οποία αργότερα εγκαταλείφθηκαν), την επέκταση του τραμ της Αθήνας προς τα νότια νότο μετατοπίζοντας τον τερματικό σταθμό στη Βούλα και την έναρξη της επέκτασης προς Πειραιά, την κατασκευή και τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης και την ανακατασκευή της Εθνικής οδού Αθηνών-Θεσσαλονίκης στο πέταλο του Μαλιακού κόλπου.
Από την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, επίσης, υπεγράφη η τριμερής συμφωνία μεταξύ Ρωσία – Βουλγαρίας – Ελλάδας για την ίδρυση της εταιρίας Trans-Balkan Pipeline B.V. που είναι κύριος του έργου του Αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, καθώς και συμφωνίες για συνεργασίες στην κατασκευή του αγωγού South Stream. Ακόμη, στο θετικό έργο της κυβέρνησής του στα εθνικά θέματα, και ιδιαίτερα στον ίδιο τον Κώστα Καραμανλή, πιστώνεται η προβολή βέτο στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι στη συμμετοχή της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας στη Βορειοατλαντική συμμαχία, λόγω της μη επίλυσης του θέματος της ονομασίας. Με το βέτο αυτό εδραιώθηκε η κόκκινη γραμμή της Ελλάδας που διατυπώνεται σε μόνο μια ονομασία erga omnes (που να ισχύει έναντι πάντων στο εσωτερικό και εξωτερικό της ενδιαφερόμενης χώρας) και με κριτήριο τον γεωγραφικό προσδιορισμό και κωδικοποιείται με τον όρο “μία ονομασία για όλες τις χρήσεις”.
Στον τομέα του αθλητισμού, από τις πιο σημαντικές στιγμές της Ελλάδας κατά τη διάρκεια των κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή αξίζει να αναφερθεί η ολοκλήρωση της προετοιμασίας και η επιτυχής διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004, ενώ χωρίς να χρεώνεται άμεσα σε αυτόν, την εποχή του η Εθνική Ελλάδος πήρε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο το 2004.
Η κυβέρνηση του 2004-2007
Η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή που σχηματίστηκε μετά τις εκλογές που έγιναν στις 7 Μαρτίου 2004, διαδεχόμενη την Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Σημίτη 2000, έλαβε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλο εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στις 8 και ορκίστηκε στις 10 Μαρτίου μαζί με την κυβέρνησή του, διατηρώντας ο ίδιος και το χαρτοφυλάκιο του υπουργού Πολιτισμού. Παρουσιάστηκε στη νέα βουλή στις 20 Μαρτίου 2004 και διάβασε τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του, ακολούθησε 3ήμερη συζήτηση επί των δηλώσεων και έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης στις 22 Μαρτίου 2004 (165 Ναι έναντι 135 Όχι).
Κύρια θέματα που χειρίστηκε αυτή η κυβέρνηση, ήταν πρώτον η επιτυχής διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας και δεύτερο η συναινετική (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) εκλογή του παλαιού στελέχους των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ Καρόλου Παπούλια ως Προέδρου της Δημοκρατίας από την Βουλή στις 8 Φεβρουαρίου 2005. Στην πρώτη σοβαρή πολιτική δοκιμασία της ως νέα κυβέρνηση, δηλαδή τις Ευρωεκλογές της 13ης Ιουνίου 2004 βγήκε νικήτρια. Στις 15 Οκτωβρίου 2006 διεξήχθησαν οι Νομαρχιακές και Δημοτικές εκλογές, όπου με μικρές αυξομειώσεις το σκηνικό διατηρήθηκε περίπου το ίδιο. Τον Φεβρουάριο του 2007 αντιμετώπισε πρόταση μομφής που κατατέθηκε από το ΠΑΣΟΚ.
Επίσης στις 15 Οκτωβρίου 2004 η Ελλάδα εξελέγη ως μη μόνιμο Μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για δυο χρόνια, του οποίου ανέλαβε την 1 Σεπτεμβρίου 2006 την περιοδική (μηνιαία) προεδρία (Υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη).
Άλλα θέματα που αντιμετώπισε η κυβέρνηση Καραμανλή με σχετική οξύτητα, ή εναλλασσόμενες φάσεις ήταν:
- Το Δημοψήφισμα στην Κύπρο (Σχέδιο Ανάν) και το Κυπριακό με έξαρση την αναγνώριση της Κύπρου από την Τουρκία και τις αντιδράσεις της Άγκυρας στις πρόσφατες έρευνες της Κύπρου για πετρέλαια.
- Η απογραφή της οικονομίας και η επιτήρηση από τις Βρυξέλλες.
- Η διακύμανση των Ελληνοτουρκικών σχέσεων και οι επαφές ανωτάτου επιπέδου (Πρωθυπουργοί, Υπουργοί Εξωτερικών).
- Τα θέματα της Παιδείας με αιχμή το νόμο πλαίσιο και την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος.
- Η διαδικασία της Αναθεώρησης άρθρων του Συντάγματος που ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο του 2007.
- Η συζήτηση για νέο Εκλογικό νόμο που θα ισχύει για την μεθεπόμενη εκλογική αναμέτρηση.
- Η υπόθεση των δομημένων ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων.
- Οι πυρκαγιές το καλοκαίρι του 2007 που στοίχισαν τη ζωή σε 74 τουλάχιστον ανθρώπους.
Η θητεία της κυβέρνησης έληγε το Μάρτιο του 2008, αλλά ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής ζήτησε στις 17 Αυγούστου 2007 από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια τη διάλυση της Βουλής και τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, επικαλούμενος ως εθνικό θέμα τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, οικονομία και την κατάρτιση του προϋπολογισμού του 2008. Οι εκλογές έγιναν με τον νέο εκλογικό νόμο, τον νόμο 3231/2004, ή όπως είναι γνωστός στον τύπο, ως νόμος Σκανδαλίδη. Το αποτέλεσμα των εκλογών της 16ης Σεπτεμβρίου ήταν η επανεκλογή της Νέας Δημοκρατίας ως πρώτο κόμμα και σχηματισμός της Κυβέρνησης Καραμανλή 2007.
