Από τη Σύνταξη
Ήταν 25 Ιανουαρίου του 2015 όταν θα αναλάμβανε για πρώτη φορά στην Ελληνική ιστορία τη διακυβέρνηση της Χώρας η αριστερά και ο Αλέξης Τσίπρας. 70 χρόνια αγώνα έκλειναν με αυτή την ιστορική διακυβέρνηση. Σίγουρα έγιναν λάθη αλλά το τοπίο μέσα σε 4,5 χρόνια διακυβέρνησης άλλαξε προς το καλύτερο, ανεξαρτήτως εαν οι σημερινοί κυβερνώντες επαναφέρουν με μεγάλη ταχύτητα το παλαιό καθεστώς και τη διάλυση της έννοιας του κοινωνικού κράτους.
25 Ιανουαρίου 2015: Ο Αλέξης Τσίπρας γίνεται πρωθυπουργός με συγκυβερνήτη τον Πάνο Καμμένο. Το πρώτο διάστημα ήταν δύσκολο, αφού έπρεπε να βρεθούν χρήματα σε λίγο χρονικό διάστημα για να πληρωθούν βασικές υποχρεώσεις της χώρας προς τους δανειστές και τους εργαζόμενους. Το μεγάλο στοίχημα επετεύχθη σε λίγο χρονικό διάστημα και αυτό ήταν μια τεράστια επιτυχία του πρωθυπουργού και κάπως έτσι φτάνουμε στον Ιούνιο, όπου η χώρα οδηγείται σε δημοψήφισμα αφού οι δανειστές έχουν βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο του πρωθυπουργού αλλά εκείνος με μια κίνηση ματ κατορθώνει και στρέφει το μαχαίρι στην αντίστροφη κατεύθυνση.
Ναι έγιναν συμβιβασμοί αλλά δεν μας ειπώθηκε και ο αντίθετος τρόπος διακυβέρνησης της χώρας ποτέ και εννοούμαι όχι αυτούς που κάνουν αντιπολίτευση εκ δεξιών, που υπάρχουν διαφορετικές σκοπιμότητες αλλά αυτούς που κάνουν αντιπολίτευση εξ’αριστερών και πιστεύαν πως μια νίκη της αριστεράς αυτομάτως σε καιρό παγκόσμιας διακυβέρνησης και ένταξης στην Ευρωπαϊκή οικογένεια θα οδηγούσε στον Σοσιαλισμό. Ακόμα και σε αυτόν να οδηγούμασταν και εκεί θα αναγκαζόσουν χάρη της διάσωσης της χώρας σου να μπεις σε συμβιβασμούς. Οι ονειροπόλοι διαψεύστηκαν, οι ρεαλιστές όμως είδαν ότι η αριστερά πλέον δεν είναι ένα περιθωριακό κίνημα που ξέρει μόνο να διαλύει τον κοινωνικό ιστό, όπως λένε για τις διαδηλώσεις και γενικότερα για τις ανατρεπτικές-ριζοσπαστικές κινήσεις, αλλά γνωρίζει και το πως να διαχειριστεί και να κυβερνεί εξίσου και καλύτερα απο την λυκοσυμμαχία τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στ 4,5 χρόνια σκληρή λιτότητας και μνημονίου δίνει σε 1,5 εκατμμύριο ανθρώπους, που δεν είχαν δικαίωμα πρόσβασης στο σύστημα υγείας, το δικαίωμα να μπουν σε αυτό. Ολοκληρώνει μεγάλους οδικούς άξονες που αυγατεύαν χρόνια και εαν η δεξιά δε σταμάταγε τη πορεία του, σήμερα θα είχαμε μετρό και στη Θεσσαλονίκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ επίλυσε ένα μεγάλο εθνικό θέμα με τη συμφωνία των Πρεσπών, αφήνοντας εκτεθειμένη τη σημερινή διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που στήριζε τις περικεφαλαίες αντί για τη λύση. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έδινε και λύσεις που δεν πρόλαβε να εφαρμόσει και θέλουν να τις καρπωθούν οι σημερινοί κυβερνώντες. Μιλάμε προφανώς για την συμφωνία με την Ιταλία, που είχε ξεκινήσει ο Κοτζιάς ως υπουργός εξωτερικών και επειδή κάποιοι φόρεσαν και εκεί περικεφαλαίες, ολοκλήρωσε χωρίς καμία αλλαγή στο σχέδιο Κοτζιά ο Νίκος Δένδιας.
Η αριστερά αργά ή γρήγορα θα επανέλθει στην εξουσία, το θέμα είναι τώρα που βρίσκεται στην αντιπολίτευση να παλέψει να μείνει όρθια η χώρα μετά από αυτή την κορωνοκρίση, που προφανώς χειρίζεται η νυν κυβέρνηση. Δε πρέπει να παραλάβει καμμένη γη και βέβαια το αφήγημα ότι η δεξιά θα πέσει σαν ώριμο φρούτο πρέπει να το αφήσει στην άκρη. Προφανώς δεν ισχυριζόμαστε ότι δε κάνει σωστή αντιπολίτευση απλά λόγω των οργανωτικών προβλημάτων του κόμματος δε κάνει δυναμική, ρεαλιστική και ορθολογική αντιπολίτευση, όχι για να βρεθεί στην εξουσία αλλά για να βοηθήσει στην επίλυση των προβλημάτων.
Είναι αδιανόητο μια προσωπικότητα που έχει ερείσματα στην ΕΕ και μιλάμε για τον Αλέξη Τσίπρα, να μην βρίσκεται στους ισχυρούς φίλους του και να βοηθάει την κυβέρνηση στην επίλυση των προβλημάτων. Ναι είναι αδιανόητο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κλείστηκε στον δικό του μικρόκοσμο, αναμένοντας το πολυπόθητο συνέδριο με τις ΡΕΝΕ, τις ομπρέλες, τους 53 και τα αλεξικέραυνα. Εδώ πάει δυστυχώς η ρήση που λέει ότι εδώ ο κόσμος καίγεται και το μ….. χτενίζεται. Τον Τσίπρα τον χρειάζεται η χώρα ανεξαρτήτως εαν είναι στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση, και καλό είναι τα ευτράπελα των φυλών να λυθούν σύντομα.
Συμφωνούμε απόλυτα με όσα γράφονται στο άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη με τίτλο Ετος σωτήριον ή Σωτήριον;. Για την ιστορία πάντως των εκλογών αυτών και όχι μόνο μπορείτε να ανατρέξετε και στο προσωπικό μας αρχείο. 6 Χρόνια μετά τη μεγαλειώδη νίκη του λαού και το ηχηρό όχι του Ιουλίου η αριστερά στην Ελλάδα από τη θέση της αντιπολίτευσης και παρά τα προβλήματά της, είναι εδώ με προτάσεις, στόχους και ιδίως όραμα για το μέλλον. Η δεύτερη διακυβέρνηση της αριστεράς θα είναι σαφώς πιο σοφή από την πρώτη και αν η χώρα δεν μπει σε σκληρή λιτότητα, όπως ελπίζουμε να μην έρθει, θα μπορεί ο κυβερνήτης και θιασώτης του κοινωνικού κράτους να δώσει τις απαιτούμενες παροχές στον λαό, να ολοκληρώσει και πάλι τα ανολοκλήρωτα έργα και να μείνει για άλλη μια φορά στην Ιστορία.
Δε χρειάζεται να πούμε ότι εαν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν σήμερα στην κυβέρνηση θα είχε σχεδόν ολοκληρωθεί ο δρόμος Πάτρα-Πύργος, το μετρό στη Θεσσαλονίκη, ο βόρειος οδικός άξονας στην Κρήτη και το κυριότερο θα είχαν δοθεί χρήματα για τη στήριξη του Εθνικού Συστήματος Υγείας, θα είχαν προσληφθεί γιατροί και θα είχε σωθεί αρκετός κόσμος. Παρόλα αυτά επειδή η ιστορία δε γράφεται με αν, ας απαντήσουμε στην παρούσα κατάσταση. Σαφώς πρέπει όπως και έγινε να στηριχθεί η κυβέρνηση στα επίπονα μέτρα για τον λαό, προκειμένου να σωθούμε από τον κορωνοϊό αλλά σαφώς και ο πρόεδρος του ΣΥΥΖΑ πρέπει να βγει ο ίδιος στην ΕΕ και να απαιτήσει πράγματα για τη χώρα μας, σαν να κυβερνούσε. Έτσι η δυσαρέσκεια, που φαίνεται να έχει ο κόσμος έναντι της κυβέρνησης, θα πάει στον ΣΥΡΙΖΑ.
6 Χρόνια μετά τη μεγαλιώδη νίκη του λαού πρέπει να γίνει άλλη μια νίκη. Είναι αναγκαίο…
