Οι εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981, που διεξήχθησαν από την κυβέρνηση του Γ. Ράλλη, κερδήθηκαν από τον Α. Παπανδρέου, με ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Οι εκλογές διεξήχθησαν με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής του Ν. 626/1977. Υπουργός Εσωτερικών για τη διενέργεια των βουλευτικών εκλογών και των πρώτων ευρωεκλογών τον Οκτώβριο του 1981 διετέλεσε Ο Γεώργιος Δ. Δασκαλάκης.
Η πρώτη πολιτική συγκέντρωση έγινε στις 5 Σεπτεμβρίου στην Πάτρα από τον Α. Παπανδρέου ανοίγοντας την αυλαία. Η ΝΔ έκανε την πρώτη μεγάλη συγκέντρωση της στις 20 Σεπτεμβρίου στην Θεσσαλονίκη. Σε αυτές τις προεκλογικές ομιλίες της ΝΔ ειπώθηκε το ιστορικό Δεν θέλω ου από τον Γεώργιο Ράλλη αλλά και το γνωστό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ Αλλαγή. Η πρώτη προεκλογική ομιλία του ΚΚΕ ήταν στον Βόλο, αντίστοιχες ομιλίες έγιναν και από το ΚΟΔΗΣΟ-ΚΑΕ αλλά και την ΕΔΗΚ.
Επεισόδια μεταξύ των οπαδών ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έγιναν σε δύο πόλεις, στις 10 και 11 Οκτωβρίου. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έχοντας στον εξώστη και τον Φελίπε Γκονθάλεθ μιλούσε στην «γαλάζια» Θεσσαλονίκη, ενώ στο «πράσινο» Ηράκλειο Κρήτης μιλούσε ο Γεώργιος Ράλλης.
Για τον Ανδρέα Παπανδρέου η ημερομηνία των εκλογών (18 Οκτωβρίου) ήταν συναισθηματικά φορτισμένη, καθώς ακριβώς 37 χρόνια πριν, στις 18 Οκτωβρίου 1944, ο πατέρας του Γεώργιος Παπανδρέου είχε εισέλθει απελευθερωτής στην Αθήνα ως Πρωθυπουργός της ελεύθερης ελληνικής κυβέρνησης (στην οποία συμμετείχαν και υπουργοί του ΕΑΜ), όπου είχε υψώσει την γαλανόλευκη στην Ακρόπολη, και στη συνέχεια στην Πλατεία Συντάγματος εκφώνησε τον ιστορικό «λόγο της απελευθέρωσης» ενώ οι Αθηναίοι τον αποθέωναν. Η 18η Οκτωβρίου 1944 ήταν η κορυφαία στιγμή του Γεωργίου Παπανδρέου και η 18η Οκτωβρίου 1981 η κουρυφαία στιγμή του υιού του. Μάλιστα, το κομμάτι του Τύπου που ήταν φιλικά προσκείμενο στο ΠΑΣΟΚ παρομοίαζε την απελευθέρωση των Ελλήνων από τη Δεξιά με την απελευθέρωση του 1944 από τους Ναζί.
Όπως έγραφε ο διεθνής τύπος και όπως συνομολογήθη από κάθε πολιτική και κονωνική πλευρά, οι εκλογές της 18.10.1981 υπήρξαν ένα “πρότυπο γνησιότητας και ειλικρίνειας της εκφράσεως του Ελληνικού Λαού”.
Για πρώτη φορά πάντως έγινε χρήση computer και διαφωτιστικών εντύπων για τους δικαστικούς αντιπροσώπους. Επίσης, για πρώτη φορά έγινε ανάλυση κατά τη διάρκεια των εκλογών των μερικών ή γενικών αποτελεσμάτων με εικόνες. Ταυτόχρονα έγιναν ακριβείς μετρήσεις για το χρόνο που θα χρειάζονταν οι ψηφοφόροι να ψηφίσουν, και την “ροή τους στο τμήμα τους”.
Την ίδια ημέρα πραγματοποιήθηκαν και οι εκλογές για την Ευρωβουλή, που και αυτές διεξήχθησαν με απολύτη ομαλότητα. Δυτικό πρακτορείων εγραφε “οι εκλογές πραγματοποιήθηκαν κατά μοναδικόν και άψογο τρόπον” γιατί “υπήρχαν πολλά και λεπτά θέματα να αντιμετωπιστούν.”
Το ΠΑΣΟΚ με 48,07% κατέλαβε 172 έδρες, η ΝΔ με 35,87% των ψήφων κατέλαβε 115 έδρες και το ΚΚΕ με 10,93% 13 έδρες. Τα υπόλοιπα κόμματα που συμμετείχαν δεν κατάφεραν να εκλέξουν κανένα βουλευτή.
Μόλις διαφάνηκε η επικράτηση του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές, ο Ράλλης συνεχάρη τον Παπανδρέου για τη νίκη του και τις επόμενες ημέρες έγινε ομαλά η παράδοση της εξουσίας. Επτά χρόνια μετά την αποκατάσταση των θεσμών, η ομαλή κυβερνητική αλλαγή του 1981 αποδείκνυε με τον πιο περίτρανο τρόπο την οριστική εδραίωση της δημοκρατίας στην Ελλάδα.
| ΚΟΜΜΑ | ΨΗΦΟΙ | ΠΟΣΟΣΤΟ | ΕΔΡΕΣ |
| ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ | 2.726.305 | 48,07% | 172 |
| ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ | 2.034.496 | 35,88% | 115 |
| ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ | 620.302 | 10,94% | 13 |
| ΚΟΜΜΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ | 95.799 | 1,69% | |
| ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ-ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ | 76.404 | 1,35% | |
| ΚΟΜΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ | 41.126 | 0,73% | |
| ΚΟΜΜΑ ΑΓΡΟΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ | |||
| ΕΝΩΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ | 22.763 | 0,40% | |
| ΚΟΜΜΑ ΦΙΛΕΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ | 20.645 | 0,36% | |
| ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ | 8.638 | 0,15% | |
| ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ | 6.595 | 0,12% | |
| ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ | 4.750 | 0,08% | |
| Μ-Λ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ | |||
| ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ | 1.646 | 0,03% | |
| ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ | 1.100 | 0,02% | |
| ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΘΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ | 407 | 0,01% | |
| ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ | 10.081 | 0,18% | |
| ΕΓΚΥΡΑ | 5.671.057 | 100,00% | |
| ΑΚΥΡΑ | 82.421 | 1,43% | |
| ΛΕΥΚΑ | |||
| ΣΥΝΟΛΟ | 5.753.478 | 78,61% | 300 |
| ΑΠΟΧΗ | 1.565.592 | 21,39% | |
| ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΙ | 7.319.070 | 100,00% |
- Κόμμα προοδευτικών
Το Κόμμα Προοδευτικών ήταν ελληνικό δεξιό πολιτικό κόμμα, με ιδρυτή και πρόεδρο τον Σπύρο Μαρκεζίνη. Ιδρύθηκε το 1954 μετά τη διαφωνία του Μαρκεζίνη με τον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Παπάγο και την αποχώρησή του από το κυβερνών κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού. Μάλιστα κατάφερε να πάρει μαζί του και 30 βουλευτές του κόμματος. Το Κόμμα Προοδευτικών κατέβηκε αυτόνομα για πρώτη φορά στις εκλογές του 1956, όμως με ποσοστό 2,22% δεν κατάφερε να εξασφαλίσει καμία έδρα. Στις εκλογές του 1958 συμμετείχε σε συνασπισμό κομμάτων με την ονομασία Προοδευτική Αγροτική Δημοκρατική Ένωσις, εξασφαλίζοντας 2 έδρες (από το σύνολο των 10 που κέρδισε ο συνασπισμός).
Στις εκλογές του 1961 κατέβηκε σε κοινό ψηφοδέλτιο με την Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, εξασφαλίζοντας 14 έδρες από το σύνολο των 100 που κέρδισε η παράταξη, ενώ κατήλθε αυτόνομα στις εκλογές του 1963 (3,73% και 2 έδρες).
Τελευταία προδικτατορική εμφάνιση του κόμματος ήταν στις εκλογές του 1964, όπου τη φορά αυτή κατήλθε σε κοινό ψηφοδέλτιο με την ΕΡΕ του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, κερδίζοντας 8 έδρες από τις συνολικά 107 που κέρδισε η παράταξη. Την περίοδο της χούντας η λειτουργία του ανεστάλη, όπως άλλωστε και όλων των κομμάτων αλλά ο αρχηγός του κόμματος Σπύρος Μαρκεζίνης επιτέλεσε βραχυβίως ως πρωθυπουργός όταν στις 1 Ιουνίου 1973 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος καταργεί την Βασιλεία και αποφασίζει να “φιλελευθεροποιήσει” το δικτατορικό καθεστώς. Αφού διενεργεί δημοψήφισμα στις 8 Οκτωβρίου 1973, ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, έδωσε εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως στον Μαρκεζίνη, με σκοπό να “εκδημοκρατικοποιήσει” το καθεστώς, και να διεξάγει βουλευτικές εκλογές στις 10 Φεβρουαρίου 1974 για τις οποίες οι Π. Κανελλόπουλος και Γ. Μαύρος έσπευσαν να δηλώσουν ότι δεν θα συμμετάσχουν, ενώ ο Ηλίας Ηλιού διαφοροποιούνταν.
Τότε ακριβώς ο Γεώργιος Ράλλης αρθρογραφεί στην εφημερίδα “Βραδυνή”, (με υπόδειξη Κ. Καραμανλή από Παρίσι), όπου και τάσσεται υπέρ της συμμετοχής εφόσον παρέχονταν επαρκείς εγγυήσεις για το αδιάβλητο αυτών.Μεταξύ των προσώπων που συμπεριέλαβε στην κυβέρνησή του ήταν και οι Νικόλαος Μομφεράτος και Λάμπρος Ευταξίας που όπως ο ίδιος αναφέρει στο έργο του Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος (1936-1975) τους επέλεξε ως συνδέσμους με τον “αυτοεξόριστο” Κ. Καραμανλή στο Παρίσι. Ειδικότερα για τον δεύτερο, όπως σημειώνει, έχοντας υπόψη την φιλία των δύο ανδρών θα μπορούσε να επισκέπτονταν τον Καραμανλή χωρίς να κινούσε καμία υποψία.
Η αρχή της πρωθυπουργίας του συνέπεσε με το ξέσπασμα του πολέμου του Γιομ Κιπούρ. Προσπάθησε να λάβει μέτρα φιλελευθεροποίησης. Σημαντικότερα εξ αυτών ήταν η κατάργηση του στρατιωτικού νόμου, η χορήγηση αμνηστίας σε πολιτικούς κρατούμενους, η κατάργηση της λογοκρισίας, η κατάργηση του διατάγματος 1347, που προέβλεπε την διακοπή αναβολής και άμεσης στράτευσης φοιτητών – σπουδαστών που απείχαν των μαθημάτων τους για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις και βεβαίως η εξαγγελία των εκλογών. Όμως λόγω των ραγδαίων κοινωνικών εντάσεων που ακολούθησαν, δεν κατάφερε να διεκπεραιώσει την αποστολή του.
Επί πρωθυπουργίας του οι πρώτες ταραχές που σημειώθηκαν ήταν στο μνημόσυνο του Γ. Παπανδρέου στο Α΄ Νεκροταφείο όπου περίπου τρεις χιλιάδες νεαροί διαδηλωτές είχαν παραστεί και στη συνέχεια κάποιοι εξ αυτών με συνθήματα προκαλούσαν την αστυνομία η οποία και επενέβη για τη διάλυσή τους. Αμέσως όμως μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου που ακολούθησαν ανατράπηκε (υποχρεώθηκε σε παραίτηση) από το πραξικόπημα του Ιωαννίδη και το 1979 αποφάσισε να επανασυστήσει το προδικτατορικό κόμμα των προοδευτικών. Μετείχε στις βουλευτικές εκλογές του 1981 (1,69% και καμία έδρα) καθώς και τις ευρωεκλογές του 1981 (1,96% και μία έδρα). Τελευταία παρουσία του Κόμματος Προοδευτικών ήταν στις ευρωεκλογές του 1984, όπου όμως το εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό (0,17%) σήμανε και το τέλος του στο πολιτικό σκηνικό.
- ΚΚΕ-Εσωτερικού
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Εσωτερικού (ΚΚΕ εσωτ.) υπήρξε ελληνικό πολιτικό κόμμα της Αριστεράς, που προήλθε από τη διάσπαση του ενιαίου ΚΚΕ μετά το Φεβρουάριο του 1968. Η ιδεολογική του ταυτότητα υπήρξε η ελληνική εκδοχή του Ευρωκομμουνισμού, η ανανέωση της Αριστεράς και η επαγγελία ενός «σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο». Στη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα μέσα από το Πανελλήνιο Αντιδικτατορικό Μέτωπο – Π.Α.Μ. και την οργάνωση νεολαίας “Ρήγας Φεραίος”. Με τη Μεταπολίτευση συμμετείχε στο πολιτικό σκηνικό άλλοτε συμμαχώντας με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς (Ενωμένη Αριστερά, Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων) και άλλοτε επιλέγοντας την αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές όπως και έκανε το 1981.
- Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού
Το ΚΟΔΗΣΟ ιδρύθηκε στις αρχές του 1979 από στελέχη κυρίως προερχόμενα από τη διάσπαση της ΕΔΗΚ που είχε προηγηθεί το 1978, με πρώτο πρόεδρο τον Γιάγκο Πεσμαζόγλου. Δεδομένου ότι κάποια από αυτά τα στελέχη είχαν ήδη εκλεγεί βουλευτές στις εκλογές του 1977, το νεοσυσταθέν κόμμα είχε αυτομάτως και κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Μετείχε για πρώτη φορά στις εκλογές του 1981 σε κοινή κάθοδο με το Κόμμα Αγροτών και Εργαζομένων (ΚΑΕ) του Αλέξανδρου Μπαλτατζή (41.126 ψήφοι, 0,72% και καμία έδρα), ενώ στις ευρωεκλογές που διεξήχθησαν ταυτόχρονα έλαβε 241.666 ψήφους (4,26%) και μία έδρα για τον πρόεδρο Γιάγκο Πεσμαζόγλου.
Ακολούθησε η κάθοδος στις ευρωεκλογές του 1984, όπου όμως ήρθε μία εκλογική ήττα (47.389 ψήφοι, 0,80% και καμία έδρα), πράγμα που οδήγησε τον Γιάγκο Πεσμαζόγλου σε παραίτηση από την προεδρία και στη συνέχεια σε αποχώρηση από το κόμμα. Τον διαδέχθηκε ο ως τότε γραμματέας του κόμματος Μπάμπης Πρωτοπαπάς (μερικά χρόνια νωρίτερα ο ίδιος είχε υπάρξει στέλεχος της Αριστερής Συμμαχίας).
- Κόμμα Φιλελευθέρων
Το Κόμμα Φιλελευθέρων είναι ελληνικό φιλελεύθερο πολιτικό κόμμα, που ιδρύθηκε στη δεκαετία του 1980, το οποίο ισχυρίζεται ότι είναι η συνέχιση του ιστορικού Φιλελεύθερου Κόμματος, ένα από τα κορυφαία κόμματα στην Ελλάδα στις αρχές του 20ου αιώνα. Το νεώτερο κόμμα ιδρύθηκε από τον Νικήτα Βενιζέλο, εγγονό του ιδρυτή και ηγέτη του αρχικού κόμματος, Ελευθέριο Βενιζέλο.
- Χριστιανική Δημοκρατία
Η Χριστιανική Δημοκρατία, είναι ελληνικό Χριστιανοσοσιαλιστικό πολιτικό κόμμα. Ιδρύθηκε στις 12 Μαΐου 1953 από τον Νικόλαο Ψαρουδάκη και στις εκλογές του 1956 είχε αυτόνομη κάθοδο, αλλά έλαβε μόλις 449 ψήφους, και ποσοστό 0,01%. Το 1961, συγκροτήθηκε η οργάνωση νεολαίας της, η Ελληνική Χριστιανοδημοκρατική Οργάνωση Νέων (Ε.Χ.Ο.Ν.). Στις εκλογές του 1963, έλαβε 1267 ψήφους, και ποσοστό 0,03%. Το 1967, είχε περίπου 1.000 μέλη. Κατά τη διάρκεια της χούντας των συνταγματαρχών, μέσα από την εφημερίδα της Χριστιανική, είχε αντιδικτατορική στάση, ενώ ο ηγέτης της, Νικόλαος Ψαρουδάκης, εξορίστηκε από το καθεστώς στην Γυάρο. Οι νεολαίοι της δημιούργησαν την παράνομη οργάνωση Χ.Α.Ρ.Α. (Χριστιανική Αντίσταση, Ριζοσπαστική Αλλαγή), και κυκλοφόρησαν το φυλλάδιο Χαραυγή, στο οποίο υπήρχαν αντιστασιακά κείμενα.
Αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, στις εκλογές του 1974 η Χριστιανική Δημοκρατία συνεργάστηκε με την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις, η οποία έλαβε 20,42%. Στις εκλογές του 1977, συμμετείχε στην Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων, η οποία έλαβε 2,72%.
Στις Ευρωεκλογές και στις Εθνικές εκλογές του 1981, κατήλθε αυτόνομα, λαμβάνοντας 1,15% στις Ευρωεκλογές, και 0,15% στις Βουλευτικές. Στις ευρωεκλογές του 1984, έλαβε 0,45%, ενώ ένα χρόνο αργότερα, στις εθνικές εκλογές του 1985 συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ. Στις εκλογές του Ιουνίου του 1989, κατήλθε αυτόνομα λαμβάνοντας 0,2%, ενώ στις ευρωεκλογές του ίδιου έτους έλαβε 0,41%.
Τέλος, στις εκλογές του 2007, υποστήριξε την Δημοκρατική Αναγέννηση, κάτι που δεν έκανε, και στις εκλογές του 2009.
- Μ-Λ ΚΚΕ
Το Μ-Λ ΚΚΕ ιδρύθηκε το Νοέμβριο του 1976 ως αποτέλεσμα της Οργάνωσης Μαρξιστών Λενινιστών Ελλάδας (ΟΜΛΕ) μετά από διαφωνίες που προέκυψαν στο εσωτερικό της, κατά τη διάρκεια της εσωκομματικής διαδικασίας για τη δημιουργία κόμματος της εργατικής τάξης, πάνω σε ζητήματα στρατηγικής του ελληνικού και διεθνούς κομμουνιστικού μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος. Μερικά από αυτά ήταν:
1) Ο ρόλος της ΕΣΣΔ στην Ελλάδα. Το Μ-Λ ΚΚΕ υιοθέτησε την άποψη περί ενισχυμένης παρέμβασης της ΕΣΣΔ στην Ελλάδα, κάτι που την έκανε εξίσου επικίνδυνη με τις ΗΠΑ.
2) 0 ρόλος της ΕΣΣΔ διεθνώς. Για το Μ-Λ ΚΚΕ, η ΕΣΣΔ ήταν, κατά τη δεκαετία του ’70, εξίσου επικίνδυνη με τις ΗΠΑ, εξίσου ιμπεριαλιστική.
3) Για το ρόλο των ηγετών της Κίνας, προπύργιο ως τότε των υπερασπιστών των αρχών του Μαρξισμού-Λενινισμού, μετά το θάνατο του Μάο. Το Μ-Λ ΚΚΕ υποστήριξε το Χούα Κούο Φένγκ και καταδίκασε τη “συμμορία των τεσσάρων”.
Το κόμμα πραγματοποίησε το 1ο του συνέδριο στις 10-11 Νοεμβρίου του 1976, υιοθετώντας τη θέση πως η επικείμενη επανάσταση στην Ελλάδα θα είναι “αστικοδημοκρατική”. Ασπάστηκε τη “θεωρία των τριών κόσμων”, και διαχώρισε τη θέση του από το Κόμμα Εργασίας της Αλβανίας.
Στα τέλή του 1979, πριν το 2ο του Συνέδριο, υπέστη μια μεγάλη διάσπαση, με τον ηγέτη του, Ισαάκ Ιορδανίδη, να αποχωρεί, για τους ακριβώς ίδιους λόγους, βάσει των οποίων διασπάστηκε η ΟΜΛΕ (ουσιαστικά κατηγόρησε ως οπορτουνιστική την κύρια αιχμή του Μ-Λ ΚΚΕ προς τη σοσιαλιμπεριαλιστική ΕΣΣΔ), δημιουργώντας το Μ-Λ ΚΚΕ (ανασυγκροτημένο). Την ίδια περίοδο, εγκαινιάζεται η συνεργασία με το ΕΚΚΕ, υπό την ονομασία ΕΚΚΕ-Μ-ΛΚΚΕ. Η συνεργασία με το ΕΚΚΕ οδηγεί, το καλοκαίρι του 1982, στη διάσπαση του τελευταίου, με την ομάδα υπό τον παλιό Γραμματέα του ΕΚΚΕ Χρήστο Μπίστη να αποχωρεί από το κοινό σχήμα. Ένα άλλο τμήμα του ΕΚΚΕ δηλώνει πως η διάσπαση με το Μ-Λ-ΚΚΕ είναι αντεπαναστατική πράξη και ενώνεται μαζί του σε εναίο κόμμα, υπό τον τίτλο ΕΚΚΕ-Μ-Λ-ΚΚΕ, στις 13 του Ιούλη του 1982.
Τον Μάιο – Ιούνιο του 1985, η Οργάνωση Πειραιά του ΕΚΚΕ-ΜΛΚΚΕ αυτονομήθηκε, και δημιούργησε, τον Ιούλιο, την Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας ΟΑΚΚΕ, διατηρώντας τη θεώρηση της ΕΣΣΔ ως της πιο επικίνδυνης υπερδύναμης και χαρακτηρίζοντας το ΠΑΣΟΚ ως σοβιετόφιλο- και όχι αμερικανόφιλο- κόμμα, χαρακτηρισμός που δεν είχε υπερψηφιστεί-με μικρή διαφορά ψήφων- στο ενωτικό συνέδριο του ΕΚΚΕ-ΜΛΚΚΕ.
Στην οργανωτική, πολιτική και ιδεολογική μορφή που είναι σήμερα βρίσκεται από το 1988, οπότε και προσχώρησε ξανά ο Ισαάκ Ιορδανίδης, με την Κίνηση για την Ανασυγκρότηση του Μ-Λ Κινήματος [όπως είχε μετονομάσει το Μ-ΛΚΚΕ (ανασυγκροτημένο)].
Στις 16 Μαρτίου 2012, το Μ-Λ ΚΚΕ από κοινού με το ΚΚΕ (μ-λ) ανακοίνωσαν τη συγκρότηση της Πρωτοβουλίας για μια Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, με σκοπό τη δημιουργία μιας ευρύτερης μετωπικής πολιτικής συνεργασίας.
Παρά το μικρό αριθμό μελών, το Μ-ΛΚΚΕ είναι από τα λίγα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς με σχεδόν πανελλαδική εκπροσώπηση, και με απήχηση σε συνδικάτα, όπως των Οικοδόμων, των Μεταλλουργών, των Εκπαιδευτικών Α’βάθμιας εκπαίδευσης. Η φοιτητική παράταξη που πρόσκειται σε αυτό ονομάζεται “Πορεία”. Διατηρεί ακόμα ως μέλη του μεγάλο αριθμό επαναπατρισθέντων πολιτικών προσφύγων που διαγράφτηκαν μαζικά από το ΚΚΕ το 1956, μετά την 6η Ολομέλεια.
