Γραφει ο Μπάμπης Δρακόπουλος
(Ούτε νεολογισμός ούτε αδόκιμος όρος. Μακάρι να κάνουμε λάθος.)
Από αρχαιοτάτων χρόνων , τόσο η Μυθολογία όσο και η Ιστορία των λαών παρουσιάζουν περιόδους λιμών και λοιμών. Λιμών λόγω έλλειψης τροφής , με άλλα λόγια πείνα και λοιμών λόγω κακών και ανθυγιεινών συνθηκών διαβίωσης, με άλλα λόγια βαριές και θανατηφόρες πανδημίες. Ανάλογα με τις εποχές εφευρίσκονται διάφορες αιτίες και ένοχοι που με την «κάθαρση» την οποία προπαγανδίζουν ειδικοί εσχατολόγοι με επί κεφαλής διάφορα ιερατεία και πρυτανεία επαναφέρουν την κοινωνία μέσω των μεθόδων της αγέλης στην κανονικότητα του καθημερινού ζόφου της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο.
Οι λιμοί και οι λοιμοί έχουν βάλει ανεξίτηλα την σφραγίδα τους στην πορεία του ανθρωπίνου είδους. Βαθύτερη αιτία είναι η διασάλευση του μέτρου μεταξύ πανίδας και χλωρίδας και των φυσικών και ηθικών νόμων , πράγμα που οι Αρχαίοι πρόγονοί μας θεωρούσαν ύβρι. Στις μέρες μας η αυξημένη απώλεια βιοτόπων και της αναγκαίας βιοποικιλότητας είναι, όπως φαίνεται, η σοβαρότερη αιτία μεταφοράς παθογόνων ιών που προξενούν ανεξέλεγκτες πανδημίες.
Η Κυβέρνηση της Ακροδεξιάς Ν.Δ. του Κυρίου Μητσοτάκη καταστρέφει την τελευταία ικμάδα του εναπομείναντος οικοσυστήματος του τόπου. Οι συνέπειες θα είναι τραγικές και μάλιστα στο άμεσο μέλλον, καθώς το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό. Είναι κυριολεκτικά παγκόσμιο.
Με μια απροσμέτρητη ολιγωρία, όσοι οφείλουν να αντιλαμβάνονται και να αντιστέκονται στην ύβρι επιτρέπουν στον σκληρό πυρήνα του Διεθνοποιημένου Οικονομικού Νεοφιλελευθερισμού να κερδοσκοπεί με αφορμή την παρούσα πανδημία που μαστίζει την ανθρωπότητα. Είναι πραγματικά τραγικό να βλέπεις ηγέτες δυνάμεων που καθορίζουν τις τύχες του Κόσμου να είναι έτοιμοι να γονατίσουν για να εισπράξουν ακόμη και το «αντίτιμο των δικών τους πτωμάτων» που λέει κι ο ποιητής.
Βαυκαλίζονται με την ιδέα ότι ο Κορωναϊός και οι πρακτικές της καραντίνας μπορεί να είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο θα φιλοτεχνήσουν το νέο πλαίσιο υπέρβασης της Δομικής Κρίσης που διέρχεται εδώ και δεκαετίες το σύστημα και πως έτσι θα καταφέρουν να φορτώσουν το κόστος της λεγόμενης «τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης» στις πλάτες των πιο αδύναμων κοινωνικών δυνάμεων (Εργαζόμενους – Αγροτιά – Νεολαία – Ανέργους – Συνταξιούχους και κάθε λογής αναξιοπαθούντες κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων), καθώς και την πλήρη εξαφάνιση της λεγόμενης μεσαίας τάξης.
Ούτε αδόκιμο ούτε άδικο είναι να μιλήσουμε για την επερχόμενη διεθνή Κορωνο«σεισάχθεια» με εισαγωγικά στο δεύτερο συνθετικό της λέξης.
Στις συνθήκες παγκοσμιότητας, το εγχείρημα «σεισάχθεια» δεν αφορά απλά την διαγραφή χρεών , όπως έπραξε τον 6ο π.Χ. αιώνα ο Σόλωνας . Στην Αθήνα δεν υπάρχουν Σόλωνες, παρά απόγονοι του Κλεινία, του Κόνωνα, και του Ιππόνικου, οι οποίοι , γνωρίζοντες τις προθέσεις και τις μεθοδεύσεις των διεθνών τοκογλύφων, δεν χρειάζεται να κάνουν δάνεια, όπως οι πρώτοι διδάξαντες , τα οποία και παραγράφηκαν. Μεθοδεύουν και αρπάζουν από τον δημόσιο κορβανά με χίλιους τρόπους, ο τιμιότερος των οποίων , όπως θα έλεγε και ο Γάλλος ευπατρίδης, είναι η κλοπή. Μέσω δε των υπεράκτιων («Off Shore» ελληνιστί!) εταιρειών και άλλων ευαγών ιδρυμάτων η ατιμωρησία και η omerta είναι εξασφαλισμένα πράγματα.
Ήδη , περιορισμένου ακόμη του Κορωναϊού στην Κίνα, είχαν αρχίσει να σχεδιάζουν την Κορωνο«σεισάχθεια» . Τρέμουν την επερχόμενη Κοινωνική έκρηξη που θα προκύψει από την οικονομική τους πολιτική. Γι αυτό και απεργάζονται, μέσω παρωδίας εκλογών και μάλιστα αλλεπάλληλων, την νομιμοποίηση του εγχειρήματος.
Υπολογίζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο.
