Γράφει η Τασσώ Γαΐλα
Ποίηση της κρίσης ο χαρακτηρισμός της σύγχρονης ποίησης ή οι ποιητές βρίσκονται σε κρίση; Γεγονός αναμφισβήτητο η κρίση του πνεύματος σύμπτωμα της γενικότερης κρίσης. Μέσα σ’ αυτή την κρίση του καιρού μας, λοιπόν, οι ποιητές σιωπούν εντείνοντας την σύγχυση κι επιδρώντας έτσι ανασταλτικά στη θέση των συσσωρευμένων κοινωνικών προβλημάτων ενώ ο κοινωνικός ρόλος των ποιητών είναι εκ διαμέτρου αντίθετος.
Υποβάθμιση-μέσω των ΜΜΕ της κοινωνικής και πολιτιστικής μας ζωής, κίνδυνος επβολής σκοταδισμού. Η Τέχνη πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες, να χαράξει δρόμους αντίστασης. Γραμμή του Α. Π., επιθετική, μαχητική, επικοδομιτική η αρμόζουσα στάση των ποιητών. Να πως τολμά να σχολιάσει την στάση πολλών ομοτέχνων του:
…Καθόλου δεν δικαιολογώ το στριφογύρισμα των ποιητών
γύρω από τους χρωματισμούς της σελήνης
όταν τους ξεφεύγει πάντα και προπάντων
το αίμα που τρέχει ολοκόκκινο
κάτω από το χρυσό της σελήνης χρώμα
αόρατο το κόκκινο από τις πένες τους…
Απόσπασμα από το : Η έκπτωση των ποιητών.
………..
Ποίηση: Τέχνη του λόγου, εκφραστικό μέσο που πρέπει να προκαλεί συγκίνηση κι όχι αμφιβολία εφόσον ο κόσμος των συναισθημάτων με ένα τρόπο εκφράζεται. Με το συγκινησιακό. Και η αντικειμενική αποκρυστάλλωση πρέπει να γίνεται όχι με αφηρημένες έννοιες , μα με παραστατικότητα και με ζωντανές εικόνες. Η ποίηση οφείλει να προκαλεί συγκινήσεις, να συναρπάζει, να γοητεύει. Γιατί, η ποίηση, -όπως η Τέχνη γενικά- απευθύνεται στην καρδιά κι όχι το μυαλό…
Συνορεύοντας με την Στεριά… ο τίτλος της 7ης ποιητικής συλλογής του Αλέκου Πούλου μέσω της οποίας μας προτείνει τη δική του ποιητική με πόνο, βαθειά ανθρωπιά και … ταξική τοποθέτηση στη δεύτερη της συλλογής θεματική.
Γιουγκοσλαβία-Ιράκ-Αφγανιστάν.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.
Στο μέλλον
στους τάφους αυτούς
εν’ αγριολούλουδο θ’ αφήνουμε
που φύτρωσε μες στο αστέγνωτο αίμα
που έχυσαν σε κάμπους, βουνά, ερήμους
στη Φαλούτζα, στο Αλέξινατς, στην Καμπούλ….
Από το : Στο μέλλον αυτοί οι τάφοι θα ανοίξουν.
…………
Ρυθμός, καθαρό νόημα, στοίχοι που δίνουν μηνύματα, μη αποκλείοντας και τις συναισθηματικές αποχρώσεις. Ο Αλέκος Πούλος και με τη νέα του ποιητική συλλογή συνεχίζει να τροφοδοτεί τη σύγχρονη ποίηση με εικόνες από τις προσωπικές του εμπειρίες στην πορεία της ναυτικής του διαδρομής-υπήρξε μηχανικός του Ε.Ν-, εικόνες που αντικαθρεφτίζονται στα ποιήματα του.
Σύγχρονοι στοίχοι , ο ποιητής καταφέρνει τελικά να στείλει το μήνυμα του στον δέκτη/αναγνώστη του και να δημιουργήσει –έμπειρος ποιητικός δημιουργός με 6 ήδη συλλογές στοίχων στην εργογραφία του- το απαραίτητο συγκινησιακό αποτέλεσμα που αναφέραμε στην εισαγωγή της κριτικής.
Τίτλος: Στα πέλαγα
Θα φύγω μετανοιωμένος
που δεν μπόρεσα
τη νύχτα των πελάγων ν’ αγαπήσω.
Μα
όσες φορές
βγήκα να της ψιθυρίσω
λόγια μυστικά
το κύμα έστελνε πάντα
και τα’ σβηνε.
Στίγμα και πολιτικό στη δεύτερη ενότητα ποιημάτων της συλλογής κάτι όχι ‘παράξενο’ εφόσον είναι γνωστή η μεγάλη δράση του Α.Π., στον συνδικαλισμό καθώς και η θέση του ότι η μόρφωση και η γνώση πρέπει πάντα να έχουν ταξική μορφή κι ανάλυση.
Ποίηση και ποιητική, βίωμα και τεχνική, καθημερινότητα και στοχασμός διαπλέκονται αρμονικά στους στοίχους του και… ειρωνεία, συγκίνηση, λυρισμός και στοχασμός φιλοτεχνούν τελικά αυτό το ποιητικό υποκείμενο, την τελευταία δουλειά του Α.Π., άξια ανάγνωσης.
Ποιητής Αλέκος Πούλος.
ΣΥΝΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗ ΣΤΕΡΙΑ
Ποίηση
Εκδόσεις ΕΝΤΟΣ
Την καλαίσθητη και προσεγμένη αυτή έκδοση-ποιητική συλλογή, κοσμούν πίνακες της ζωγράφου και ποιήτριας Δέσποινας Κουτούφαρη.
