Γράφει ο Μπάμπης Δρακόπουλος
Ασφαλώς , με τον πολιτικό νεολογισμό «Ιουλιανά» (1965) δεν εξαντλείται η περίεργη, όσο και τραγική αλληλουχία που συμβαίνουν κατά καιρούς μήνα Ιούλιο καθοριστικά για την τύχη του Λαού μας και της Πατρίδας γεγονότα.
Έχουμε και λέμε:
Α) Ιούλιος 1965. Μητσοτάκης και τότε (πατήρ). Ο αποκληθείς τότε Αρχιερέας της ανωμαλίας και αργότερα Εφιάλτης αντίστοιχα από τους εξ ίσου μοιραίους Γεώργιο και Ανδρέα Παπανδρέου. ‘Ηταν η εποχή που ομού με τον ανόητο μονάρχη Κωνσταντίνο Γλύξμπουργκ και την γνωστή ναζίστρια μητέρα του Φρειδερίκη μεθόδευσαν την εξαέρωση του όποιου δημοκρατικού θεσμικού πλαισίου της εποχής με κατάληξη τον γύψο της 21ης Απριλίου 1967. Εργαλεία τους τότε και τώρα η εκάστοτε αυλική καμαρίλα όπως είχε αποκαλέσει ο αείμνηστος Ηλίας Ηλιού διάφορα λούμπεν στοιχεία κάθε είδους που σιτίζονταν στο Πρυτανείο του Τατοΐου και τώρα στου Μαξίμου.
Β) Ιουλίου 20η 1974. Η μωρία των εθνοπροδοτών της χούντας έδωσε αφορμή στους ομογάλακτους τους της απέναντι όχθης του Αιγαίου να επέμβουν στρατιωτικά στο νησί της Αφροδίτης, την Κύπρο. Και να αμφισβητούν έκτοτε, μέρα με την μέρα , όλο και με μεγαλύτερη ένταση το status της περιοχής που προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της θάλασσας – ήταν η εποχή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εξαετής βρισκόταν καθ΄ομολογίαν του πολιτικός εξόριστος στο Παρίσι. Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι , να υπενθυμήσουμε ότι είχαν προϋπάρξει 1) οι Συμφωνίες της Ζυρίχης (Καραμανλή – Μεντερές , 11/2/1959 και οι Συμφωνίες του Λονδίνου (Καραμανλής- Μεντερές- Μακμίλαν, 19/2/1959). 2) Πολύ αργότερα οι Συμφωνίες της Μαδρίτης (Σημίτη – Ντεμιρέλ , 8/7/1997) με τις οποίες έμμεσα πλην σαφώς και με μία διασταλτική ερμηνεία τους εκ μέρους των Τούρκων επιτρέπεται στους τελευταίους η θεμελίωση ζωτικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης και το καθεστώς γενικά των νησιών του Αιγαίου. Γι αυτό , εδώ και καιρό, ο παρανοϊκός δυνάστης του Τουρκικού Λαού Ερντογάν δεν χάνει ευκαιρία να διαλαλεί στεντορείως ότι η Συνθήκη της Λωζάννης είναι πλέον νεκρή. Βέβαια έχουν υπάρξει και : αφ΄ ενός η συνάντηση Ανδρέα Παπανδρέου-Οζάλ (Νταβός , 1/2/1988) για την οποία, νοιώθοντας σοβαρότατες τύψεις ο ανερμάτιστος Ανδρέας Παπανδρέου ανεφώνησε από το Βήμα της Βουλής το περίφημο Mea Culpa =λάθος μου, και αφ΄ ετέρου τα γεγονότα των Ιμίων που ακολούθησαν (25-31/1/1996…) Σε συνέχεια όλων αυτών, είτε με τις Μπερτόλδιες κυβιστίσεις του στις αυλές των ισχυρών είτε με λεονταρισμούς για εσωτερική κατανάλωση ο κ.Μητσοτάκης έχει εμπλακεί στα κανάλια της μυστικής διπλωματίας με τον Ερντογάν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Διότι είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο και σε παγκόσμια κλίμακα ότι η μυστική διπλωματία γεννά τέρατα.
Γ) Ιούλιος, 7η, 2019: Ακόμη μία μέρα του Ιούλη που εκ του αποτελέσματος είναι ήδη φανερό ότι ο Ιστορικός του μέλλοντος θα αποκαλέσει αποφράδα. Είναι η ημερομηνία που συνασπισμένες, κρυφά και φανερά οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της συντήρησης, με κριό το πιο διεφθαρμένο κομμάτι της κοινωνίας και της πολιτικής κατάφερε να ανακόψει την ανέλιξη του τόπου , την στιγμή που ο Λαός είχε αρχίσει να παίρνει τις πρώτες ανάσες ανακούφισης. Η προσπάθεια που ξεκίνησε τον Γενάρη του 2015 για να βγεί η Χώρα από τα συντρίμμια που σκόρπισαν για τέταρτη φορά από την σύσταση του Ελληνικού Κράτους οι ίδιοι και οι ίδιοι ως προς τις ιδέες και την κοινωνική προέλευση , ανεκόπη και ο Λαός οδηγήθηκε πάλι σε μια νέα Σισύφεια πορεία .
