Γράφει ο Στέφανος Καραπέτης
Κατά την σημερινή του παρουσία στον Άη Στράτη ο Κ. Μητσοτάκης με δήλωσή του, ανάμεσα σε άλλα, προσδιόρισε το νησί ως «έναν τόπο με βαριά ιστορία, ένα τοπόσημο διχασμού και δοκιμασίας». Λίγο ή πολύ μας είπε άθελα ή ηθελημένα ότι οι τόποι εξορίας των κομμουνιστών, μεταξύ αυτών και το νησί μας, ήταν τόποι διχασμού. Να τονίσουμε λοιπόν ότι η Ικαρία, ο Άη στράτης, η Γυάρος, η Μακρόνησος και άλλα μέρη ήταν τόποι εξορίας που βασανίστηκε η γενιά εκείνων των Κομμουνιστών, αριστερών και ανθρώπων που γενικά δεν αποδέχονταν το σύστημα εξουσίας μέχρι το 1974, που έγινε και η νομιμοποίηση του ΚΚΕ και των λοιπών αριστερών κομμάτων (ΚΚΕ Εσωτερικού τότε και άλλα μικρότερα κόμματα).
Προφανώς κανείς δεν θέλει την επιστροφή σε τέτοιες εποχές και με τον συνεχόμενο αγώνα μας οι κομμουνιστές και οι αριστεροί του σήμερα, παρά τις μεταξύ μας διαφορές, πολεμάμε για τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας και τον μη εκφασισμό που επιδιώκεται από γκρούπες του κυβερνητικού κόμματος και από λοιπές ακροδεξιές-φασιστικές-Ναζιστικές και άλλες εθνικιστικές ομάδες-κόμματα. Το πρόβλημα είναι σοβαρό και ο αγώνας για να κλείσουμε για παράδειγμα την Χρυσή Αυγή, η οποία προέβαινε σε έκνομες ενέργειες (ξυλοδαρμοί ή δολοφονίες Ελλήνων και μεταναστών) αν και εξελίχθηκε θετικά, δεν έχει ολοκληρωθεί μέσα στην κοινωνία. Θέλουμε να πιστεύουμε όλοι όσοι κάνουμε τον αγώνα αυτό πως δεν έχουμε κυβέρνηση σε αυτόν τον τόπο που να αποδέχεται τέτοιου είδους πρακτικές.
Οι τόποι εξορίας και μαρτυρίου των Ελλήνων δημοκρατών είναι εκεί για να θυμίζουν αυτό που πρέπει να αποφύγουμε. Το πόσοι μαρτύρησαν ή πέθαναν μπορεί να παραμένει ένα στοιχείο έρευνας και σήμερα αλλά ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν είναι άγνωστα γεγονότα στον λαό. Ακόμα, έστω και μερικώς, αναφέρονται οι τόποι εξορίας μέσα στα σχολικά βιβλία. Ο Αη Στράτης λοιπόν κύριε πρωθυπουργέ δεν ήταν τόπος διχασμού αλλά τόπος που αποδεικνύει το πιο σκληρό πρόσωπο του φασισμού και αν είχατε μια στοιχειώδη λογική δεν θα εκστομούσατε κάτι τέτοιο.
Είναι λίγο δύσκολο βέβαια να απαιτώ κάτι τέτοιο, μιας και μιλάτε για τη νόμιμη βία, που δεν υπάρχει καν στο σύνταγμα που εσείς ψηφίσατε το 2019. Η φράση αυτή είναι η συνέχεια της νόμιμης βίας. Να εκφράσω μια απλή νομική άποψη, και ας μην είμαι σχετικός με το επάγγελμα αυτό. Στο σύνταγμα και στους νόμους μας υπάρχει μόνο η νόμιμη άμυνα, που πρέπει όμως να αποδειχθεί στις δικαστικές αίθουσες, και από τα λίγα που γνωρίζω, είναι και πολύ δύσκολο να αποδειχθεί μερικές φορές. Η βία είναι παράνομη από που και να προέρχεται λοιπόν και όποιος την ασκεί (αστυνομικός ή πολίτης), σύμφωνα με το νομικό μας σύστημα, λογοδοτεί στην δικαιοσύνη.
Η δίωξη ενός ανθρώπου ή μιας ομάδας ανθρώπων (κόμματα, συλλογικότητες κ.τ.λ) δεν μπορεί να γίνει μόνο με βάση την ιδεολογική τους άποψη για κάποια θέματα. Ωστόσο όταν ακούν έκνομες δράσεις (π.χ ληστείες, δολοφονίες κ.τ.λ.) διώκονται με βάση τον αντίστοιχο νόμο για την κάθε έκνομη δράση. Αυτά έχουν λυθεί τουλάχιστον στα χαρτιά από το 1974. Με αυτές τις σκέψεις πάμε και στην έκφραση μίσους και διχασμού, κατά την άποψή μου, που εξέφρασε ο πρωθυπουργός. Τότε που ήσασταν εξόριστος στο Παρίσι, εξόριστος 6 μηνών, και τρώγατε εσείς και το σόι σας μπακαλιάρο στην οδό Μιραμπό, από τα πιο πλούσια προάστια της πόλης, σε τραπέζι 9 ατόμων, ενώ ήσασταν 12, κάποιοι άνθρωποι στην Ελλάδα βασανίζονταν, δολοφονούνταν, εκπαραθυρώνονταν και εξορίζονταν στην Ελλάδα που δοκιμαζόταν από την φασιστική δικτατορία του 1967. Θα πρέπει αυτούς τους ανθρώπους και την μνήμη τους να την σέβεστε.
Κύριε πρωθυπουργέ ελπίζω να ήταν ένα μικρό λεκτικό λάθος αυτό που εκστομίσατε, αλλιώς τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Γιατί και με αυτή τη δήλωση ξαναγράφεται το σύνταγμα στα μέτρα σας, αφού θεωρείται ότι η βία όταν προέρχεται από κάποιον κρατικό φορέα (Αστυνομία κυρίως) ότι είναι νόμιμη, ενώ το άρθρο 7 παράγραφος 2 του ισχύοντος συντάγματος είναι κατηγορηματικό:
Τα βασανιστήρια, οποιαδήποτε σωματική κάκωση, βλάβη υγείας, ή άσκηση ψυχολογικής βίας, καθώς και κάθε άλλη προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απαγορεύονται και τιμωρούνται, όπως νόμος ορίζει.
Άρθρο 7,παράγραφος 2 (Σύνταγμα της Ελλάδος)
Αν για κάποιο λόγο γράφτηκε αυτό το άρθρο, που υπάρχει από το 1974 σίγουρα, είναι ακριβώς για αυτόν τον λόγο, την αποφυγή της πολιτικής δίωξης και των εξοριών μόνο και μόνο για την ιδεολογική τοποθέτηση κάποιου. Με αυτή μόνο την παράγραφο, που εσείς ψηφίσατε, μπορεί ένας διαδηλωτής που δέχτηκε βία να ασκήσει το δικαίωμα της καταγγελίας στα όργανα της τάξεως.
Όσο για τον Άη Στράτη, πολύ ενδιαφέρον είναι ένα κείμενο του 902, όπου προέρχεται και η φωτογραφία του άρθρου. Το συγκεκριμένο κείμενο έχει αρκετά ιστορικά στοιχεία του τόπου εξορίας που συζητάμε σε αυτό το άρθρο.
