Δεύτερα 2/5/2021- Ώρα Έναρξης 21:00
Η γη τρέμει
Αίθουσα Εκδηλώσεων παλαιού Δημαρχείου Αγίου Κηρύκου
Ιταλία 1948 – Σκηνοθεσία: Λουκίνο Βισκόντι
Πρωταγωνιστούν : Αντόνιο Αρκιντιάκονο, Γκιουζέπε Αρκιδιάκονο, Βερένα Μπονακόρσο, Νικόλα Καστορίνο, Ρόσα Κοστάντσο, Αλφίο Φιτσέρα, Καρμέλα Φιτσέρα, Ροσάριο Γκαλβάνο
Συνοπτική περίληψη του έργου : Στο ψαροχώρι Τρέτσα, παρακολουθούμε την ζωή των κατοίκων, μέσα από την οικογένεια Βαλάστρο που θέλει να ξεφύγει από την μέγκενη των χονδρεμπόρων. Οι Βαλάστρο, παλεύοντας ενάντια στη φύση και την κοινωνία, χάνουν όλα τους τα υπάρχοντα: το σπίτι και τη βάρκα. Αυτό που κερδίζουν είναι η ταξική τους συνειδητοποίηση.
Η ταινία παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας του 1948, έχασε το Χρυσό Λέοντα από τον Άμλετ (Hamlet, 1948) του Λόρενς Ολίβιε, αλλά έλαβε «Διεθνές Βραβείο» για το νεωτεριστικό της στυλ.
Η γη τρέμει, δεύτερη ταινία του Λουκίνο Βισκόντι. Αφού έμεινε έξι μήνες στη Σικελία ο Βισκόντι αποφάσισε να μεταφέρει το μυθιστόρημα του Τζιοβάνι Βέργκα «I Malavoglia» χρησιμοποιώντας πραγματικούς χωρικούς ως ηθοποιούς και γράφοντας το σενάριο στη σικελική διάλεκτο.
«Ήθελα να κάνω μια ταινία απ’ το μυθιστόρημα του Βέργκα λέει ο σκηνοθέτης. Πιστεύοντας ότι η δύναμη του μυθιστορήματος βρισκόταν στο μουσικό, εσωτερικό ρυθμό του, το κλειδί της κινηματογραφικής μου προσέγγισης ήταν ακριβώς στο να πιάσω, να κάνω αισθητή την μαγεία αυτού του ρυθμού. Ένας ρυθμός που δίνει το θρησκευτικό και φαταλιστικό τόνο της αρχαίας τραγωδίας σ’ αυτά τ’ ασήμαντα γεγονότα της καθημερινότητας, σ’ αυτή τη σελίδα του επαρχιακού «χρονικού» που εγγράφεται ανάμεσα στο μονότονο μουρμούρισμα των κυμάτων που χτυπούν στα βράχια και το ασυνείδητο, χαρούμενο τραγούδι του Ρόκο Σπάτου».
Στην εποχή της η ταινία κατηγορήθηκε από μια μερίδα κριτικών για τα πολιτικά της αποφθέγματα: η πολιτική ωρίμανση των ηρώων θεωρήθηκε παρακινδυνευμένα ελπιδοφόρα. Ύστερα όμως από τόσα χρόνια, αυτό που μένει είναι ο μετεωρισμός του σκηνοθέτη ανάμεσα στην ομορφιά των κινηματογραφικών μέσων και στην απάνθρωπη ασχήμια της πραγματικότητας, μια ισορροπία σε τεντωμένο σκοινί που έχει σαν αποτέλεσμα ένα ρεαλιστικό αριστούργημα για το οποίο έγραψε ο Μπαζέν: «Οι ψαράδες του Βισκόντι είναι αληθινοί ψαράδες, αλλά βαδίζουν όπως οι πρίγκηπες της Τραγωδίας και οι ήρωες της Όπερας, ενώ η αξιοπρέπεια της φωτογραφίας δανείζει στα κουρέλια τους την αριστοκρατικότητα Αναγεννησιακού κεντήματος»
Δείτε το trailer της ταινίας
