Γράφει ο Στέφανος Καραπέτης
Για μένα σήμερα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα έκανε ένα μεγάλο πολιτικό άλμα, θα έλεγα μια επιστροφή στις πραγματικές αξίες της δημοκρατίας. Για αυτό θέλω να μιλήσω σήμερα, η αριστερά περνάει σε δεύτερη θέση, για τις ανάγκες του άρθρου.
Η αποχή από τις νομοθετικές εργασίες της βουλής είναι μια στάση, που έχει τηρηθεί και στο παρελθόν από τα κόμματα, δεν είναι καινούργια και βέβαια δεν είναι τραμπισμός ή Μπολσοναρισμός, όπως άφησε να εννοηθεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πέρασε την πρόταση δυσπιστίας στον λαό. Ναι στην βουλή η κυβέρνηση είναι μασίφ, λογικό, αυτό σημαίνει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, που μεταφράζεται νομοθετικά ως αρχή της δεδηλωμένης. Είναι έτσι όμως στον λαό; Θέλει ο λαός αυτή την κυβέρνηση; Προφανώς δεν το γνωρίζω, δεν μπορώ να ξέρω την βούληση 10 εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά γνωρίζω καλά τους λογούς που μπορεί να πει κανείς όχι σε αυτή την κυβέρνηση.
Σε όλη την διάρκεια της τετραετίας διαχειρίστηκε κρίσεις με τον χείριστο τρόπο. Όλες οι κυβερνήσεις έχουν βρεθεί μπροστά σε μεγάλες κρίσεις, διλήμματα και προβληματισμούς και όλες καλούνται να τις διαχειριστούν με τον καλύτερο τρόπο για τον λαό που υπηρετούν. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με την κρίση του κορωνοϊού. Ναι ήταν και είναι μια παγκόσμια υγειονομική κρίση, αλλά η κάθε κυβέρνηση προσπάθησε έστω και με πρόχειρο τρόπο να προστατέψει τις ζωές των πολιτών. Τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση ήταν σωστά σε ότι αφορά την απαγόρευση κυκλοφορίας και τους περιορισμούς, έκανε όμως ένα μοιραίο λάθος, στάθηκε στον εμβολιασμό ή μη. Για να μην βιαστείτε, ναι έχω κάνει τα εμβόλια, ωστόσο αναγνωρίζω το δικαίωμα σε έναν άνθρωπο να μην κάνει μια ιατρική πράξη.
Να το θέσω αλλιώς, έστω ότι πάω σε έναν γιατρό και μου λέει ότι πρέπει να κάνεις εγχείρηση ή σε δυο μήνες πεθαίνεις. Νομικά έχω το δικαίωμα να πω όχι. Ο Γιατρός δε φέρει ευθύνη για οτιδήποτε μου συμβεί, γιατί έχει εντοπίσει το πρόβλημα, μου έχει συστήσει την θεραπεία και εγώ την έχω αρνηθεί, αυτό είναι πλέον προσωπική μου ευθύνη. Εφόσον ισχύει αυτό για μια ιατρική πράξη, οι άνθρωποι που δεν εμβολιάστηκαν, πήραν μόνοι τους την ευθύνη, και αυτό το σέβομαι.
Το θέμα όμως για την επίλυση του υγειονομικού προβλήματος δεν ήταν τα εμβόλια. Ήταν το άνοιγμα των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (Μ.Ε.Θ), η αγορά θεραπευτικών σκευασμάτων, φάρμακα που προϋπήρχαν και τα μονοκλωνικά αντισώματα. Σε αυτόν τον τομέα έγιναν ελάχιστα πράγματα και για αυτό θρηνήσαμε 35.560 ανθρώπους σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση. Ναι γνωρίζω ότι αυτοί είναι μονο το 0,6% των όσων αρρωστήσαν, που επιστημονικά πάει δια δέκα, άρα μιλάμε σύμφωνα με τους κανόνες της στατιστικής για το 0,06% των πολιτών. Θα μπορούσαν όμως να είχαν σωθεί περισσότεροι, το νούμερο είναι μεγάλο, δεν έχουμε ανθρώπινο δυναμικό σε περίσσεια. Έγιναν χοντρά λάθη πάνω στο θέμα αυτό.
Ας πάμε στα θέματα παιδείας, εκεί που έγιναν τα ακόμη χειρότερα λάθη. Έκλεισαν σχολές, έβαλαν την αστυνομία μέσα στα πανεπιστήμια, αναγνώρισαν τους ανθρώπους του πολιτισμού ως απόφοιτους λυκείου, επί της ουσίας η κυβέρνηση έφερε απέναντί της δυο μεγάλες κοινωνικές ομάδες, τους φοιτητές και τους ανθρώπους του πολιτισμού. Δεν είναι και ελάχιστοι…και βέβαια σε αυτές τις κοινωνικές ομάδες θα εισπράξει ελάχιστες ψήφους.
Και σε ότι αφορά την οικονομική κρίση λόγω του πολέμου και όχι μόνο, εδώ η κυβέρνηση έδωσε το καλύτερο θέατρο, έβαλε ένα αστείο καλάθι του νοικοκυριού, ελπίζω να μην θέλετε να το αναλύσω, και άρχισε να δίνει pass με γελοία ποσά, που δεν έφταναν καν το τριψήφιο νούμερο. Οι κυβερνήσεις της Ευρώπης (αριστερές και δεξιές) πήραν πολύ πιο σοβαρά μέτρα. Αυξήσαν μισθούς οι Ισπανοί, εθνικοποιήσαν εταιρείες ενέργειας οι Γερμανοί και άλλα πολλά. Εδω στο Ελλαδιστάν μόνο show και θεάματα από την κυβέρνησή μας.
Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμα είναι οι λόγοι που δεν πρέπει να ψηφίσεις Μητσοτάκη. Μετά από τα παραπάνω έρχονται και οι παρακολουθήσεις, που είναι σοβαρότατο θέμα και αφορά τους πολίτες. Πριν πω ότιδήποτε για τα δημοσιεύματα τόσο του Documento όσο και άλλων εφημεριδών, θα πρέπει να θυμίσω ένα μοιραίο λάθος μιας προηγούμενης δεξιάς κυβέρνησης. Πιάστηκαν οι Χρυσαυγίτες και την επόμενη μέρα τα τηλεφωνήματά τους βγήκαν στο διαδίκτυο, μέγα λάθος, έδωσε την εντύπωση στον κόσμο πως παρακολουθούνται. Ναι η Χρυσή Αυγή ορθώς κρίθηκε εγκληματική οργάνωση, ναι είμαστε όλοι κατά και όλοι θέλουμε να εξαφανιστεί το φαινόμενο αυτό από την ελληνική κοινωνία, αλλά το να δίνεις υλικό δικογραφίας και ειδικά παρακολουθήσεις τηλεφωνημάτων, είναι μέγιστο ποινικό αδίκημα, που κανένας δεν τιμωρήθηκε, και για να το πω απλά και λαϊκά, πέρασε στα ψιλά.
Η εντύπωση του κόσμου είναι πλέον πως δίπλα στα οικονομικά προβλήματα μπαίνει και ένα άλλο σοβαρό θέμα. Υπάρχει ιδιωτική-προσωπική ζωή? Εαν υπάρχουν ωτακουστές, όχι. Εκεί είναι η σοβαρότητα του ζητήματος. Μέχρι σήμερα μαθαίνουμε πως παρακολουθούνταν πολιτικά πρόσωπα και άλλα σημαίνοντα πρόσωπα του δημοσίου βίου, όπως ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ. Ποιός μας διασφαλίζει ότι δεν παρακολουθούμαστε και εμείς? Εγώ ενδεχομένως επειδή εκφράζω δημόσια πολιτική θέση, να μην με ενδιαφέρει, αλλά δεν είναι μόνο το πολιτικό θέμα, έχω και γω προσωπική ζωή, όπως όλοι μας. Πρέπει η κυβέρνηση να την ξέρει? Εαν αυτό δεν είναι εκβιασμός, τότε τι είναι? Εκεί λοιπόν αρχίζει αυτό που δήλωσε σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας. Μην με ρωτάτε εαν τα κάνει καλύτερα, δεν έχω απάντηση, γιατί πρώτον ούτε το παρελθόν, ούτε το μέλλον και το παρόν δεν γράφεται με αν. Η λέξη αυτή πρέπει να απαληφθεί. Ο λαός αποφασίζει και εμείς επιτελούμε το έργο μας, που είνα η κριτική, άλλοτε θετική και άλλοτε αρνητική. Βεβαίως και η σημερινή κυβέρνηση έχει κάνει και θετικά, αλλά εγώ απαρίθμησα τα πολύ αρνητικά και τους λόγους που πρέπει να πεις όχι.
Ο Τσίπρας έδωσε την ψήφο εμπιστοσύνης στον λαό, από δω και πέρα είναι θέμα λαού. Εαν χάσουμε τις εκλογές, θα σεβαστούμε το αποτέλεσμα, εαν όχι, τότε θα αναμετρηθούμε με την ιστορία. Κανένας δεν πρόκειται να μπει σε κυβερνητικά κτίρια. Αυτά είναι για τις ΗΠΑ και την Βραζιλία ή καλύτερα για τους δεξιούς των δυο αυτών χωρών. Οι αριστεροί ακολουθούν αυτό που είπε ο Ηλιού «Είμαστε η κάθε λέξη του συντάγματος».
Αυτό λοιπόν που φοβάμαι δεν είναι η εξόρμηση στα χειμερινά ανάκτορα από τους Κομμουνιστάς αλλά ακριβώς το αντίθετο, τον ξεφτιλισμό των θεσμών και τον Τραμπισμό που εκπέμπει ο ίδιος ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησης του. Ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος όταν μιλάει για τραμπισμό αλλά γκρέκα, δείχνει απλά τον ίδιο του τον εαυτό, περιγράφει την κυβέρνησή που εκπροσωπεί.
Τα υπόλοιπα λοιπόν στις εκλογές, η βουλή ανήκει στα υπόλοιπα κόμματα. Στην Παπαρήγα που το πρόβλημά της δεν είναι οι παρακολουθήσεις αλλά το που βρήκε τα στοιχεία ο Βαξεβάνης. Στον Βαρουφάκη που χωρίζει τον κόσμο σε Μνημονιακούς και μη. Στον Βελόπουλο με τις κεραλοιφές του και στο φοβικό ΠΑΣΟΚ, που ξέρει πως ότι και να γίνει την επόμενη μέρα των εκλογών θα έχει πρόβλημα. Θα έχει πρόβλημα εαν συνεργαστεί με οποιονδήποτε, θα του φύγει η δεξιά πτέρυγα αν συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, και θα του φύγει η αριστερή πτέρυγα αν συνεργαστεί με την Νέα Δημοκρατία, και θα έχει σοβαρά θέματα ταυτότητας εαν δεν συνεργαστεί με κανέναν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπαίνει στα τερτίπια σας και σας αφήνει να παίξετε με τις ψευδαισθήσεις σας….Η μεγάλη πορεία προς τον λαό ξεκίνησε.
